vijf sterren | Wim Pelgrim

Wim Pelgrim » Tag » vijf sterren

Zoek naar:

Boudewijn Büch, De kleine blonde dood

Door Wim Pelgrim | 4 juni 2014 05:00 - 05:00 |29 augustus 2016 07:05 Uit mijn boekenkast

De kleine blonde dood Beoordeling:

Sommige klassiekers kun je meerdere keren in je leven lezen. Na eerder Turks Fruit en Gebr. bijvoorbeeld, bespreek ik vandaag De kleine blonde dood. En dat is en blijft een prachtig boek.

Regelmatig bespreek ik dit boek bij mondelingen en zie ik het in boekverslagen voorbij komen. Meestal zijn dat eenvoudiger boeken zoals sommige werken van Tim Krabbé. Maar De kleine blonde dood lijkt eenvoudiger dan hij is. Dat heeft ten eerste met het verhaal zelf te maken. De twee tijden in het boeken gaan een wonderlijke relatie met elkaar aan. Ze lijken enigszins los van elkaar te staan, maar hebben ook een sterke relatie met elkaar.

Ook viel mij bij deze herlezing op dat de vader van Boudewijn veel minder zwart wordt afgeschilderd dan in mijn herinnering het geval is. Ik heb geleerd door de zwarte bladzijdes heen te kijken of het lezen van het vervolg, Het geheim van Eberwein, heeft mijn kijk op Vati veranderd.

Wat ik wel zeker weet is dat ik de film er zeker niet meer door ben gaan waarderen. Dat blijft een slap aftreksel van deze klassieker, dit hoogtepunt uit de laatste 30 jaar Nederlandse literatuur.

The negotiator (regie: F. Gary Gray)

Door Wim Pelgrim | 15 mei 2014 05:00 - 05:00 |8 september 2014 17:21 Videotheek

Plaats een reactie

The negotiator Beoordeling:

Als je aan het zappen bent, kom je meest heel slechte, vaak herhaalde films tegen op televisie. Soms als je aan het zappen bent, kom je heel goede films tegen die je ook al eens eerder hebt gezien. The negotiator is er zo één. In een eerdere recensie verwees ik al eens naar deze film.

Het briljante van de film, zit hem naast de geweldige acteurs in het verhaal. Het is niet alleen een actiefilm met helicopterscènes, bestormingen en schietpartijen. Er zit een psychologische laag onder en daarnaast is er een mooie intrige die het verhaal aan elkaar knoopt.

Met The negotiator, die je toch wel als mannenfilm mag typeren, heb je een avond topvermaak en zit je van begin tot eind op het puntje van je stoel. Moet je alleen zorgen dat je ‘m niet op tv kijkt, dan zit je elk half uur naar vijf minuten reclame te kijken.

Jan Wolkers, Turks fruit

Door Wim Pelgrim | 8 mei 2014 04:00 - 04:00 |5 mei 2020 20:47 Uit mijn boekenkast

Plaats een reactie

Beoordeling:

Het boek Turks fruit heb ik inmiddels meerdere keren gelezen en het blijft keer op keer een prachtig boek. Jan Wolkers is in staat om in het verhaal het rauwe en het lieve, het aardse en het hemelse, de eenzaamheid en het samenzijn met elkaar te verweven.

Door de verfilming van het boek worden je gedachtes en de de beelden die ontstaan bij het lezen wel behoorlijk gestuurd, maar na verloop van tijd, zeker wanneer er passages voorbij komen die niet verfilmd zijn, komen de personages die Wolkers in zijn boek heeft geschapen pas echt tot leven.

Het bijzondere van het vaker lezen van Turks Fruit is dat je daardoor steeds meer zicht krijgt op de manier waarop Jan Wolkers alles met alles verbindt in het boek. Ook bij hem valt, net als bij Hermans, geen mus van het dak zonder gevolg en bij herlezing zie je dat pas ontstaan.

Star Trek: First contact (regie: Jonathan Frakes)

Door Wim Pelgrim | 20 maart 2014 05:00 - 05:00 |5 mei 2020 20:43 Videotheek

Plaats een reactie

Beoordeling:

First contact blijft de allerbeste Star Trek-film. De ingrediënten zijn dan ook bijzonder goed gekozen: de Borg vormen de interessantste soort in het Star Trek-universum, het tijdreizen is zeer functioneel ingezet, de film roept enkele filosofische vraagstukken op en de wat duistere sfeer maakt de film er eentje om bij op het puntje van je stoel te blijven zitten.

Met dat duisterder sfeertje en die filosofische lading doet de film aan als een voorbode van The Matrix. Tijdreizen is al eerder gedaan in Star Trek, maar in deze film is het tijdreizen functioneel en veel beter uitgewerkt dan in The voyage home.

Het verhaal zit complex in elkaar met meerdere lijnen die elkaar allemaal raken. Binnen de film zijn deze goed uitgewerkt, maar voor de fervente Star Trek-kijker zitten er ook mooie lijnen vanuit de televisieserie. Een prachtige film die je kunt blijven kijken!

Tommy Wieringa, Caesarion

Door Wim Pelgrim | 20 februari 2014 05:00 - 05:00 |7 september 2016 21:11 Uit mijn boekenkast

Plaats een reactie

Caesarion Beoordeling:

Soms duurt het een flinke tijd voor je toekomt aan een boek. Dat geldt ook voor Caesarion van Tommy Wieringa. In 2010 kreeg ik dit boek cadeau van het bestuur van D66 ‘s-Hertogenbosch en pas nu kwam ik aan lezen toe. Na Joe Speedboot het tweede boek van Wieringa dat ik lees en opnieuw een prachtig boek.

Hoewel de thema’s Vatersuche, bildungsroman en oedipuscomplex niet per se mijn favoriete thema’s zijn, is Caesarion meer dan dit alles bij elkaar. Het verhaal verloopt als een kronkelpad door een bos: om elke hoek ontdek je wat nieuws. Soms in het heel klein, soms in het heel groot: de beschrijvingen van omgevingen en de sfeertekening is prachtig, maar ook de wendingen in het leven van Ludwig Unger groots, onrealistisch en toch geloofwaardig.

Het thema Vatersuche wordt helaas wel wat afgeraffeld aan het einde van het boek, de spanning zou groter zijn gebleven als de vader een onbekende was gebleven.

Tommy Wieringa is een erg goede schrijver en het is bijzonder te zien dat zijn romans zo’n verschillende stijl, inhoud en symboliek hebben. Een aanrader voor iedereen!

Cynthia Voigt, Samen onder dak

Door Wim Pelgrim | 6 februari 2014 05:00 - 05:00 |12 mei 2020 20:51 Uit mijn boekenkast

Plaats een reactie

Beoordeling:

Samen onder dak is het prachtige vervolg op Onder de blote hemel. Het grappige is dat in mijn hoofd de beide boeken een geheel zijn gaan vormen sinds ik ze in de brugklas of tweede klas las. De reis van de kinderen is aan de ene kant langer dan ik me herinner, omdat ik weet hoe het boek afloopt, maar aan de andere kant minder lang, omdat er meer gebeurt dan ik me herinner.

Het goede van dit boek is dat het niet alleen een sterk boek is op zichzelf, maar ook een geloofwaardig vervolg op het eerste deel van de Tillerman-serie. Voigt heeft zich niet in allerlei rare bochten hoeven wringen om het verhaal een vervolg te geven.

Wat ik mij nog het best herinner was de aankomst bij oma, maar de prachtige sfeertekening had ik niet opgeslagen en misschien me toen ook nog niet gerealiseerd. Bovendien zitten er allerlei onderhuidse zaken in het boek die je als volwassene wel snapt en als kind nog niet. Een rijk boek dus dat voor herlezing in aanmerking komt!

Peter Buwalda, Bonita Avenue

Door Wim Pelgrim | 19 januari 2014 05:00 - 05:00 |5 mei 2020 20:39 Uit mijn boekenkast

Plaats een reactie

Beoordeling:

Bonita Avenue is een prachtig boek. Een boek waarvoor je de tijd moet nemen, dat je in kleine hapjes tot je moet nemen, maar waarvan je zeker zult genieten.

Het verhaal is bij vlagen absurd, pijnlijk en rauw, maar kent ook prachtige sfeerbeschrijvingen en schetst de gebeurtenissen rondom de vuurwerkramp in Enschede op zeer treffende wijze. Het feit dat ik deze ramp van dichtbij heb meegemaakt, maakt dit boek extra bijzonder.

Op 13 mei 2000 kwamen diverse familieleden gedurende meerdere dagen bij ons thuis logeren, omdat zij hun huis moesten verlaten nadat SE Fireworks was geëxplodeerd. De sfeer in Enschede was gespannen, de onzekerheid groot en de verwoesting indrukwekkend. Het is knap dat Peter Buwalda dat gevoel in zijn boek weet te verwerken. Bovendien koppelt hij de letterlijke verwoesting aan een verhaal dat van de verwoesting aan elkaar hangt.

Een extra lading aan het boek wordt gegeven door het feit dat ik de genoemde straten, pleinen en de campus van de TU ken uit mijn jeugd. Het was een bijzondere leeservaring die zeker vijf sterren verdient.

Das Leben der Anderen (regie: Florian Henckel von Donnersmarck)

Door Wim Pelgrim | 9 januari 2014 05:00 - 05:00 |4 mei 2020 21:03 Videotheek

Plaats een reactie

Beoordeling:

Wat een prachtige film is Das Leben der Anderen. In mijn Canisius-jaren ben ik meerdere keren met school in Berlijn geweest. Der Untergang en Die Fälscher gaven een mooi beeld van twee locaties die we daar bezochten. Das Leben der Anderen vult het beeld van de DDR-tijd en de Stasi-gevangenis aan.

Het verhaal (een oorspronkelijk verhaal!) is erg goed, zit vol spanning en dat in zowel de handelingen, als de dialogen als het non-verbale. Bovendien zijn de sfeer en setting mooi gekozen en de decors dragen het verhaal mede. Het geeft daardoor een goed historisch beeld van deze periode uit de Duitse geschiedenis.

Wat de film bovendien op een prachtige manier doet is het ontdoen van de slechterik van zijn duivelse imago: wat is goed en wat is slecht? Twijfel als basis voor het menslijk handelen. Dat gebeurt in bijvoorbeeld De donkere kamer van Damokles ook en dat soort verhalen kennen vaak een veel grotere spanning dan pure zwart-witverhalen.

Star Trek II: The wrath of Khan (regie: Nicholas Meyer)

Door Wim Pelgrim | 19 december 2013 05:00 - 05:00 |25 februari 2014 20:18 Videotheek

Plaats een reactie

Beoordeling:

Van de films van de originele serie is The wrath of Khan verreweg de beste. Hij heeft het beste verhaal, de minste rare fratsen en de interessantste personages.

Belangrijkste factor daarin is het personage Khan. Bekend uit de oorspronkelijke televisieserie, keert hij hier in volle glorie terug. Bovendien is de persoonlijke spanning tussen Kirk en Khan, waarmee de serie niet meer de comicachtige sf-serie, maar meer de dramaserie van de opvolgers wordt, een sterk punt.

Deze film kent wat meer actie dan de eerste speelfilm en in de komende weken, wanneer ik de volgende films bespreek, zul je zien dat de makers soms rare keuzes gaan maken, bijvoorbeeld in The voyage home.

Cynthia Voigt, Onder de blote hemel

Door Wim Pelgrim | 7 oktober 2013 05:00 - 05:00 |4 mei 2020 10:26 Uit mijn boekenkast

Plaats een reactie

Beoordeling:

In de brugklas van de middelbare school maakte ik kennis met veel voor mij nieuwe jeugdliteratuur, dankzij meneer Zengerink, waaronder Jan de Zanger en Cynthia Voigt. Van die laatste staat de verzamelbundel met de drie Tillerman-boeken in de kast (dankzij Jessies boekenverzameling).

De Tillerman-serie heb ik van voor tot achter gelezen en na meer dan 15 jaar hebben de boeken nog aan geen enkele kracht ingeboet. Onder de blote hemel is het sterke begin van de zoektocht van Dicey, James, Maybeth en Sammy naar een thuis.

De manier waarop Voigt schrijft is zeer beeldend, maar laat ook genoeg impliciet om het verhaal voor een volwassen lezer interessant te houden. Zeker nu ik zelf ook in de VS ben geweest over verlaten highways en eenzame dorpjes gereden, heb ik een nog sterker beeld van de omstandigheden die Voigt beschrijft.

Daarnaast is het uitgangspunt voor haar verhaal erg goed: het laat nog veel in het vage en maakt daardoor zeer nieuwsgierig. De geloofwaardigheid van het verhaal is iets waarover je zou kunnen discussiëren, maar Voigt weet je als lezer er volledig van te overtuigen dat dit is wat er kan en moet gebeuren.

Het feit dat alle drie de Tillerman-boeken in 1986 en 1987 de Vlag en Wimpel van de Griffeljury kregen uitgereikt, zegt meer dan voldoende en na bijna 20 jaar zouden ze die nog steeds verdienen.