The Laundromat (regie: Steven Soderbergh)

Beoordeling: 3 sterren

The Laundromat is een rare film. Het deed mij in de aankondiging denken aan The Firm, maar dan wat lichter van toon. Maar het is echt wat anders. Het verhaal wordt net wat te weinig uitgelegd om goed te kunnen volgen. Ook is er net wat te weinig verhaal om er een spannende film van te maken. En dan is het verhaal ook nog doorspekt met momenten waarbij de vierde wand wordt doorbroken.

De recensent van Vanity Fair omschreef het mooi: “The movie goes all over the place, attempting to map the world of this thing but really just chasing its idea into abstraction. Which is the opposite direction of where it should be going.” Maar ondanks al deze kritiek wist de film wel te boeien, vandaar toch drie sterren.

Rodan al Galidi, De autist en de postduif

Beoordeling: 3 sterren

Ik heb een wonderlijke herinnering aan Rodaan Al Galidi. Hij was te gast bij LateLetterenLive bij Dogenes in Nijmegen. Hij was nog in de asielprocedure opgenomen en ik weet niet meer wat wij deden, maar hij vertrok plotseling, midden in ons programma. En mijn beeld van die opvliegende man die vertrok is mijn enige beeld geweest.

En nu, bijna 20 jaar later, las ik voor de eerste keer een boek van hem: De autist en de postduif. Het is een leuk, vermakelijk boek dat vlot wegleest. Het eenvoudige taalgebruik is niet storend, maar intrigeert. Het is geen superboek en het verhaal is me ook niet echt bijgebleven, maar je kunt er ook wel een tijd mee vermaken.

Fjodor Dostojevski, Misdaad en straf

Beoordeling: 3 sterren

Ik heb wat mixed feelings bij dit boek. Aan de ene kant is er de emotie van het krijgen van een verjaardagscadeau van een leerling. Dan is er de intrigerende wereld van het negentiende-eeuwse Rusland. Maar er zijn ook, zoals bij Vestdijk, de oneindige monologues interieur die mij op de helft van het boek nogal gingen vervelen. Ik heb het boek niet uitgelezen, maar ik heb me er ook wel mee vermaakt. Uiteindelijk was het verhaal me te klein om me te blijven boeien, maar de wereld van het verhaal groot genoeg om wel een indruk achter te laten.

Matthijs van Nieuwkerk, Zonnegloren

Beoordeling: 3 sterren

Aan het begin van de winter een recensie over een zomerse verhalenbundel. Deze verhalenbundel, samengesteld door Matthijs van Nieuwkerk was over het algemeen leuk. Het ene verhaal spreekt meer aan dan het ander en de adoratie van Heleen van Rooijen snap ik totaal niet. Maar voor ieder wat wils en daarmee een voldoende leuke bundel.

Benny Lindelauf, Hoe Tortot zijn vissenhart verloor

Beoordeling: 3 sterren

Ik was in 2021 erg enthousiast over het vorige boek van Lindelauf, Hele verhalen voor een halve soldaat. Over dit boek ben ik ook best enthousiast, maar je moet er wel nog mee inkomen voor het je gaat raken. Het verhaal komt trager op gang en dat versterkt mijn kritische kanttekening die ik de vorige keer ook had: is dit een kinderboek. Hoe Tortot zijn vissenhart verloor is voor oudere kinderen of als kunstzinnig voorleesboek misschien interessant, maar het zal kinderen niet direct aanspreken, ben ik bang. Ik vond het een mooi verhaal, maar ook iets te veel haute cuisine.

Doornroosje (regie: Clyde Geronimi e.a.)

Beoordeling: 3 sterren

Omdat we deze zomer naar Dinseyland Paris gingen, hebben we wat Disney-films gekeken die Noor en Daan nog nooit gezien hadden. Sneeuwwitje en Assepoester. Ook deze is mooi, maar bevat wel wat scenes die ik in andere Disney-klassiekers al gezien heb en die niet in het oorspronkelijke verhaal zitten. Ook niet gek met een regisseur die ook 101 dalmatiërs en Peter Pan regisseerde. Maar ook dit is een vermakelijke film voor het hele gezin.

Abdelkader Benali, De weekendmiljonair

Beoordeling: 3 sterren

Abdelkader Benali heeft met De weekend miljonair een leuke roman geschreven. Het is niet zo origineel, er zijn meer verhalen over vader-zoonrelaties en migranten in Nederland, zoals Eus. De parallellen tussen vaders oude en nieuwe leven zijn een mooi gegeven en er zitten mooie beschrijvingen in de roman. Bovendien helpt het hoopvolle einde, maar het is geen verhaal dat je bijblijft..

X-men: The last stand (regie: Brett Ratner)

Beoordeling: 3 sterren

Na de eerste twee X-men films wordt het langzaam steeds minder goed. Het verhaal in deze derde film is wat dun en onsamenhangend en de film lijkt meer op effectbejag gericht, dan op de inhoud. X-men blijft voor mij een van de weinige (de enige) superheldenfranchise die ik leuk vindt, maar ik weet niet of ik nog verder moet kijken voor het nóg minder goed wordt.

Marieke Lucas Rijneveld, Komijnsplinters

Beoordeling: 3 sterren

Komijnsplitsers is een toegankelijkere bundel dan Kalfsvlies, maar de wereld van Rijneveld blijft mij te ontoegankelijk. In haar romans is aan de ene kant mooi, aan de andere kant moeilijk leesbaar. In haar poëzie is het verhalende nog minder en de toeganklijkheid mij te klein. Haar taal is rijk en de gedichten interessant, maar niet geweldig.

Renate Dorrestein, Het duister dat ons scheidt

Beoordeling: 3 sterren

Ik heb eerder werk gelezen van Renate Dorrestein en ik ben niet echt fan. Ook dit boek scoort bij mij niet echt punten. Het is een degelijk geschreven roman, minder voorspelbaar dan haar boekenweekgeschenk, maar ik krijg nooit écht een gevoel bij het lezen. Ik leef niet mee, ik word niet boos, verdrietig, blij, ik walg niet bij wat ik lees. Ik lees het, en dat is het. Het is goed geschreven, wel weer over schuld en boete als thema en niet voor mij.