Wil de krokodil (regie: Josh Gordon&Will Speck)

Beoordeling: 3 sterren

Elk jaar gaan we op 1 januari naar de bioscoop. Dit jaar was dat naar Wil de krokodil (oorspronkelijk: Lyle Lyle crocodile). En ik kom nu pas toe aan een recensie. En ik moet constateren dat de film geen blijvende indruk heeft achtergelaten, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de musical Matilda. De verfilming van het boek dat ik nog niet kende is leuk gemaakt, grappig en levert een gezellige middag bioscoop op. En voor Javier Bardem een interessante rol na wat ik eerder van hem zag. Maar geen blijvertje.

Lampje (regie: Margien Rogaar)

Beoordeling: 5 sterren

Niet elke boekverfilming is mooi. Maar deze verfilming van Lampje, het boek van Annet Schaap, is geweldig. De sfeer in de film is sprekend de sfeer in het boek. Dat vond niet ik alleen, ook mijn dochter en vrouw die het boek ook lazen herkenden dat. Er zijn uiteraard verschillen met het boek, maar die zijn niet storend. Wel is de verfilming wat snel voor wie het boek niet kent: sommige details vlieg je overheen. En sommige personages komen helaas minder uit de verf. De film is vooral ook sterk door de goede cast met (theater)acteurs. Iedereen zou deze moeten gaan kijken. En lid worden van de VPRO, juist voor dit soort producties!

Matilda, the musical (regie: Matthew Warchus)

Beoordeling: 5 sterren

Een vijfsterrenmusical is een verrassende beoordeling, want ik hou niet van musicals. Maar Matilda the musical is verrassend, leuk en goed gemaakt. Het verhaal van Roald Dahl is wel behoorlijk aangepast voor de musicalversie, die eerst in het theater is verschenen. Maar de aanpassingen zijn mooi ingepast in het verhaal, zoals de manier waarop het verhaal van juf Engel via de dromen en fantasie van Matilda wordt verteld. Bovendien is de film fijn Brits, in tegenstelling tot de eerdere verfilming. En wat een cast: niet alleen Emma Thompson schittert, maar de belangrijkste kindrollen en juf Engel worden ook fantastisch vertolkt. Lashana Lynch blijkt zeer veelzijdig na haar Bond-avonturen. Hij is meerdere keren op repeat gegaan bij ons thuis en dat was ook voor de ouders deze keer geen straf.

Brandende liefde (regie: Ate de Jong)

Beoordeling: 1 ster

Sommige boekverfilmingen doen een boek echt geweld aan. En dat is wat Ate de Jong en Rob Houwer hier presteren met Brandende liefde van Jan Wolkers. Het is een typisch voorbeeld van de Nederlandse film uit de jaren ’80: slecht gespeeld, veel nadruk op bloot en de film lijkt vooral gericht op effectbejag en sensatie en niet op het vertellen van een verhaal. En dat terwijl diezelfde jaren ’80 ook de verfilming van Het gouden ei wisten voort te brengen.

Ik vermoed dat ze hebben geprobeerd om filmsuccessen als Turks Fruit te benaderen, maar dat is het zeker niet. En daarom werd Paul Verhoeven groot in de VS en Ate de Jong niet. Maar wat is er dan mis met deze film? Het verhaal voor zover dat er is wordt te traag verteld, het effectbejag is ergerlijk en als kers op de slagroom het nasynchroniseren van Peter Jan Rens. Wat een drama!

Sully (regie: Clint Eastwood)

Beoordeling: 5 sterren

Het is knap dat de makers van Sully een spannende film hebben weten te maken over een situatie die de hele wereld al kent en waarvan iedereen weet dat het goed afloopt. De gekozen invalshoek, de dagen dat het onderzoek naar schuld en onschuld liep, voegt die spanning toe. Je leeft ontzettend mee, omdat je meegaat in de twijfels die de filmmakers je voorleggen. De opluchting aan het einde komt ook echt binnen, mede door het briljante acteerwerk van Tom Hanks en regisseur Clint Eastwood.

Le petit prince (regie: Mark Osborne)

Beoordeling: 4 sterren

Le petit prince vond ik al een prachtig boek. Voor deze verfilming hebben de makers een mooie schil om het verhaal heen gelegd. Ook de vormgeving is prachtig en de sfeer van de film is heel prettig. Zo wordt je ondergedompeld in het rijke verhaal van De Saint-Exupéry. Het is niet de allermooiste film die ik ooit gezien heb, vandaar de vier sterren, maar wel een om eens op te zoeken op Netflix.

Koning Van Katoren (regie: Ben Sombogaart)

Beoordeling: 3 sterren

Ik was groot fan van het boek Koning van Katoren. De film had ik nog niet gezien en ik moet zeggen dat de film van kwalitatief hoog niveau is. De Nederlandse film is de laatste decennia met sprongen vooruit gegaan en dat zie je ook in deze film. Maar ik ben niet volledig overtuigd door deze interpretatie van het verhaal van Terlouw. Dat is wat losgelaten en het is volledig naar nu gehaald. Maar waar was dat voor nodig? Het heeft een goede sfeer en levert een vermakelijke anderhalf uur op.

Big Fish (regie: Tim Burton)

Beoordeling: 3 sterren

Big Fish is een aardige film, maar laat vooral zien waar de oorsprong ligt van het kunstje dat Burton in veel films toepast. Zowel de vormgeving als de acteerwijze beginnen hier. Bovendien zie je dat Burton behoorlijk naar Forest Gump heeft gekeken voor deze film. Ik heb me vermaakt, maar ik was niet echt verrast.

A boy called Christmas (regie: Gil Kenan)

Beoordeling: 4 sterren

Er verschijnen erg veel kerstfilms. En lang niet allemaal zijn ze goed, maar A boy called Christmas is een erg mooie. Maar het scheelt ook dat dit een boekverfilming is, dan zijn de verhalen meestal diepgaander. Het verhaal is goed en de film is met smaak gemaakt: mooie beelden, decors en cameravoering. Ook de cast is ontzettend sterk. Het enige minpunt aan deze film is de voorspelbaarheid, maar ja, dat hoort ook wel een beetje bij het genre.

The Witches (regie: Robert Zemeckis)

Beoordeling: 4 sterren

In 2020 waagt Robert Zemeckis een poging om het briljante boek van Roald Dahl, dat in 1990 al eens werd verfilmd, opnieuw te verfilmen. Daarbij maakt hij een aantal bijzondere keuzes.

Ten eerste verplaatst hij het verhaal naar ruraal Amerika met een aantal zwarte acteurs in de hoofdrollen. De grote vraag is waarom dat nodig was. Waarschijnlijk heeft het meer te maken met de huidige ontwikkelingen in Hollywood dan dat het voor het verhaal nou per se nodig was.

En wat een grote verandering is, is het voorkomen van de opperheks. Waar zij in het origineel met de nodig grime een heel eng uiterlijk kreeg, is de uitdossing van Anne Hathaway minimaal. Met wat computeranimaties worden haar mond en armen eng vormgegeven en op een bepaald manier is dat misschien nog enger dan het origineel. En toch mist daar iets.

De film is al met al cool gemaakt en het verhaal blijft briljant. En dat is bij veel van dit soort films de belangrijkste kracht, ondanks keuzes in vormgeving en casting.