Brandende liefde (regie: Ate de Jong)

Beoordeling: 1 ster

Sommige boekverfilmingen doen een boek echt geweld aan. En dat is wat Ate de Jong en Rob Houwer hier presteren met Brandende liefde van Jan Wolkers. Het is een typisch voorbeeld van de Nederlandse film uit de jaren ’80: slecht gespeeld, veel nadruk op bloot en de film lijkt vooral gericht op effectbejag en sensatie en niet op het vertellen van een verhaal. En dat terwijl diezelfde jaren ’80 ook de verfilming van Het gouden ei wisten voort te brengen.

Ik vermoed dat ze hebben geprobeerd om filmsuccessen als Turks Fruit te benaderen, maar dat is het zeker niet. En daarom werd Paul Verhoeven groot in de VS en Ate de Jong niet. Maar wat is er dan mis met deze film? Het verhaal voor zover dat er is wordt te traag verteld, het effectbejag is ergerlijk en als kers op de slagroom het nasynchroniseren van Peter Jan Rens. Wat een drama!

Sully (regie: Clint Eastwood)

Beoordeling: 5 sterren

Het is knap dat de makers van Sully een spannende film hebben weten te maken over een situatie die de hele wereld al kent en waarvan iedereen weet dat het goed afloopt. De gekozen invalshoek, de dagen dat het onderzoek naar schuld en onschuld liep, voegt die spanning toe. Je leeft ontzettend mee, omdat je meegaat in de twijfels die de filmmakers je voorleggen. De opluchting aan het einde komt ook echt binnen, mede door het briljante acteerwerk van Tom Hanks en regisseur Clint Eastwood.

Le petit prince (regie: Mark Osborne)

Beoordeling: 4 sterren

Le petit prince vond ik al een prachtig boek. Voor deze verfilming hebben de makers een mooie schil om het verhaal heen gelegd. Ook de vormgeving is prachtig en de sfeer van de film is heel prettig. Zo wordt je ondergedompeld in het rijke verhaal van De Saint-Exupéry. Het is niet de allermooiste film die ik ooit gezien heb, vandaar de vier sterren, maar wel een om eens op te zoeken op Netflix.

Koning Van Katoren (regie: Ben Sombogaart)

Beoordeling: 3 sterren

Ik was groot fan van het boek Koning van Katoren. De film had ik nog niet gezien en ik moet zeggen dat de film van kwalitatief hoog niveau is. De Nederlandse film is de laatste decennia met sprongen vooruit gegaan en dat zie je ook in deze film. Maar ik ben niet volledig overtuigd door deze interpretatie van het verhaal van Terlouw. Dat is wat losgelaten en het is volledig naar nu gehaald. Maar waar was dat voor nodig? Het heeft een goede sfeer en levert een vermakelijke anderhalf uur op.

Big Fish (regie: Tim Burton)

Beoordeling: 3 sterren

Big Fish is een aardige film, maar laat vooral zien waar de oorsprong ligt van het kunstje dat Burton in veel films toepast. Zowel de vormgeving als de acteerwijze beginnen hier. Bovendien zie je dat Burton behoorlijk naar Forest Gump heeft gekeken voor deze film. Ik heb me vermaakt, maar ik was niet echt verrast.

A boy called Christmas (regie: Gil Kenan)

Beoordeling: 4 sterren

Er verschijnen erg veel kerstfilms. En lang niet allemaal zijn ze goed, maar A boy called Christmas is een erg mooie. Maar het scheelt ook dat dit een boekverfilming is, dan zijn de verhalen meestal diepgaander. Het verhaal is goed en de film is met smaak gemaakt: mooie beelden, decors en cameravoering. Ook de cast is ontzettend sterk. Het enige minpunt aan deze film is de voorspelbaarheid, maar ja, dat hoort ook wel een beetje bij het genre.

The Witches (regie: Robert Zemeckis)

Beoordeling: 4 sterren

In 2020 waagt Robert Zemeckis een poging om het briljante boek van Roald Dahl, dat in 1990 al eens werd verfilmd, opnieuw te verfilmen. Daarbij maakt hij een aantal bijzondere keuzes.

Ten eerste verplaatst hij het verhaal naar ruraal Amerika met een aantal zwarte acteurs in de hoofdrollen. De grote vraag is waarom dat nodig was. Waarschijnlijk heeft het meer te maken met de huidige ontwikkelingen in Hollywood dan dat het voor het verhaal nou per se nodig was.

En wat een grote verandering is, is het voorkomen van de opperheks. Waar zij in het origineel met de nodig grime een heel eng uiterlijk kreeg, is de uitdossing van Anne Hathaway minimaal. Met wat computeranimaties worden haar mond en armen eng vormgegeven en op een bepaald manier is dat misschien nog enger dan het origineel. En toch mist daar iets.

De film is al met al cool gemaakt en het verhaal blijft briljant. En dat is bij veel van dit soort films de belangrijkste kracht, ondanks keuzes in vormgeving en casting.

Matilda (regie: Dany DeVito)

Beoordeling: 4 sterren

De boeken van Roald Dahl doen het goed bij ons thuis en ook ik heb Matilda 10 jaar geleden met veel plezier gelezen. De verfilming is leuk en grappig en is zelfs bijna 30 jaar na dato nog steeds goed gemaakt. De cartooneske manier van spelen en de cartooneske decors en kleding is niet helemaal mijn ding. Maar zelfs zonder ondertiteling weten Noor en Daan zich er erg goed mee te vermaken.

The BFG (regie: Steven Spielberg)

Beoordeling: 3 sterren

The BFG heb ik eerder gezien als tekenfilm en uiteraard heb ik het boek gelezen. Het verhaal wordt in deze verfilming erg mooi verfilmd, maar op de een of andere manier weet Spielberg het verhaal te langdradig te maken. Ik kan me er niet helemaal aan overgeven. Mijn kinderen evenmin. Het is wel erg mooi gemaakt, dat wel.