The jungle book (regie: Jon Favreau)

Beoordeling: 2 sterren

De nieuwe verfilming van The jungle book is niet helemaal mijn film. Hij is prachtig gemaakt, maar erg traag en behoorlijk saai. De lichtheid is er wel vanaf, maar dat past op zich wel bij Rudyard Kipling als schrijver. Op IMDB en in de recensies is men lyrisch, maar ik niet. Jammer: 2 sterren.

Boven is het stil (regie: Nanouk Leopold)

Beoordeling: 1 ster

Niet alleen Boven is het stil, maar ook de film is erg stil. Zo stil, dat ik bijna dacht dat de speakerset bij onze tv kapot was. Het is te stil. Te saai. De beelden in de film zijn mooi, de acteurs spelen zonder tekst erg goed, maar voor een verhaal en film die je uit wilt kijken, heb je meer nodig.

Hundraåringen som klev ut genom fönstret och försvann (regie: Felix Herngren)

Beoordeling: 4 sterren

The 100-Year-Old Man Who Climbed Out the Window and Disappeared, het  boek was al briljant en ook de film is ontzettend goed. Het boek wordt mooi gevolgd. Het is echter jammer dat (zoals vaker bij boekverfilmingen) het volgen van het boek ertoe leidt dat het einde afgeraffeld moet worden.

Vele zijlijnen, interessante achtergronden van bijpersonages en de diepgang in het verleden van Allan worden weggelaten en plotsklaps wordt het verhaal rondgebreid. Jammer, want de sfeer, de manier waarop het boek in film is omgezet is ontzettend goed.

The Diary of Anne Frank (regie: Jon Jones)

Beoordeling: 4 sterren

Er zijn diverse verfilmingen van het dagboek van Anne Frank. Bij deze BBC-verfilming is het in drama omzetten van de gebeurtenissen erg mooi gedaan. In algemene bewoordingen beschreven anekdotes en situaties uit het dagboek worden mooi in concrete gesprekken omgezet.

Ook de karakters worden levensecht en herkenbaar neergezet door goede acteurs. Het doet mij ook denken aan een oudere verfilming die ik ooit zag en daarmee past deze verfilming in de traditie van Anne-Frankverfilmingen.

Ook schuwt deze taboeërige kanten van het dagboek niet, waardoor het verhaal het realisme krijgt dat de laatste boekvarianten ook kenmerkt. Het meisje is in de loop der decennia echter en echter geworden. Erg goed gedaan.

Spoorloos (regie: George Sluizer)

http://www.filmtotaal.nl/images/covers/a8vx4bshcq.jpgBeoordeling: 4 sterren

Een van de meestgelezen boeken, volgens mij, op boekenlijsten in het examenjaar: Het gouden ei van Tim Krabbé. Van veel succesvolle boeken is ook een film, zo ook van deze: Spoorloos. En dit was weer eens een boekverfilming om blij van te worden.

De film is Frans/Nederlands en dat geeft de film direct iets authentieks. De film komt wat langzaam op gang en de nadruk ligt in eerste instantie erg op het moment van verdwijnen van Saskia. De focus in de rest van de film ligt ook meer op de omgang met de vermissing dan op wat er gebeurd is en de motieven van de ontvoerder.

Wel is duidelijk dat Tim Krabbé zowel script als boek heeft geschreven. De keuzes die in de film zijn gemaakt zijn begrijpelijk en niet storend voor wie het boek al kent. Bovendien geeft de film een mooi tijdsbeeld van de jaren ’80. Dat maakt echter ook dat de film in zijn acteerwerk wat verouderd overkomt. Blijkbaar is in bijna 30 jaar nogal wat veranderd in de manier waarop we mensen graag zien optreden in films en met name de wijze van articuleren stoort soms wat.

En wat is er mooier dan de film direct kijken na het lezen van een recensie. Veel plezier!

https://www.youtube.com/watch?v=o1OC3yFS8zo

The firm (regie: Sydney Pollack)

Beoordeling: 5 sterren

Ik heb The firm  inmiddels al een paar keer gezien en het knappe van deze film is dat hij superspannend blijft! Dat komt niet alleen door de fantastische acteurs, de spannende muziek of het goed opgebouwde verhaal. Het belangrijkste is het beklemmende gevoel dat het advocatenkantoor niet alleen bij de hoofdrolspelers oproept, maar ook bij jou als kijker. Je hebt continu het gevoel dat ook jij onder een vergrootglas ligt, bekeken wordt en er niet meer uit kan. Je zit op het puntje van je stoel tot het laatste moment en voelt de opluchting van Tom Cruise mee zodra hij de ‘firm’ kan verlaten.

Mirror mirror (regie: Tarsem Singh)

Beoordeling: 2 sterren

Mirror mirror heeft een sterk begin: je wordt door de beelden en de omgang met de oorspronkelijke (of beter gezegd de ons bekende) versie van het verhaal van Sneeuwwitje gelijk geboeid. Dat neemt echter al rap af: het creatieve begin en de mooie plaatjes bieden de kijker te weinig om de hele film te willen uitkijken. De grap is na verloop wel duidelijk en als je de kijker dan kwijtraakt, omdat je spanningsboog hebt, heb je uiteindelijk niet zo’n goede film gemaakt.

Interview with the vampire (regie: Neil Jordan)

Beoordeling: 4 sterren

Na jaren Interview with the vampire niet gezien te hebben, moet ik opnieuw concluderen dat het een erg mooie film is. Ik heb hem 15 jaar geleden niet voor niets op videoband aangeschaft. Toch is de film minder indrukwekkend dan ik mij die herinnerde. Ook niet zo gek voor een vampierfilm uit 1994, die technisch anders in elkaar zit dan de veel modernere Twilight-reeks bijvoorbeeld.

De kracht van de film zit hem echter niet in de bloederige scènes of de afgehakte hoofden; die zit hem in het verhaal dat mooi en krachtig blijft en in het briljante spel van Tom Cruise, Brad Pitt en de toen 12-jarige Kirsten Dunst. Vampirisme wordt in deze film bijna iets romantsich en de karakters lijken oprecht van elkaar te houden.

Het is dat ik geen VHS-speler meer in huis heb, anders had ik deze videoband zeker nog gehad 🙂

Het diner (regie: Menno Meyjes)

Beoordeling: 4 sterren

Bij Nederlandse films ben ik altijd wat sceptisch. Niet elke Nederlandse film is even goed. Het diner is dat echter wel. De kwaliteiten van het boek zijn prachtig overgenomen in de film. Ik mis weinig en er is gelukkig niet van alles bijbedacht. Het enige dat in de film niet overkomt is de stijl van Herman Koch. Het sarcasme komt af en toe wel terug, maar het maakt de film toch net minder dan het boek.

Twelve years a slave (regie: Steve McQueen)

Beoordeling: 4 sterren

Hoewel Twelve years a slave niet de origineelste film is, geeft de film wel een erg mooi beeld van de slavernij in de Verenigde Staten in de negentiende eeuw. En met een film over de negentiende eeuw doe je mij natuurlijk altijd een plezier.

Wat deze film vooral heel erg mooi maakt is de wijze van verfilmen, nog meer dan het verhaal. Daar zit namelijk een klein inkakmomentje in, dat gelukkig snel voorbij gaat. Camerastandpunt, de omgevingen en decors en de manier van filmen maken Twelve years a slave een genot om naar te kijken.

Het is opvallend hoeveel grote sterren in deze film zitten en hoe beperkt de rollen soms zijn die zij spelen: Brad Pitt speelt bijvoorbeeld maar een zeer beperkte rol voor zo’n grote ster.