Sanne Rooseboom, Ravi en de laatste magie

Beoordeling: 4 sterren

Dit kinderboekenweekgeschenk is een leuk boek met een origineel uitgangspunt. Tovenaars van wie de magie uitgeblust raakt, dat kende ik nog niet, al lees ik weinig fantasyboeken. Het verhaal past ook mooi in de 90 bladzijdes die het boek lang is: een passend en continu tempo houdt de lezer er goed bij. Bovendien trekt het boek je gelijk de eerste bladzijde er sterk in. De verdere vorm van het verhaal en ook de goede afloop zijn niet heel bijzonder, maar wel een leuk cadeau!

Lize Spit, Eerlijke vinder

Kaft van het boek Eerlijke Vinder van Lize Spit

Beoordeling: 2 sterren

Het is toch jammer dat in een boek alleen de laatste scène mooi beschreven is. Dat is bij Eerlijke vinder van Lize Spit het geval. Het boek blijft je ook niet bij en dat is jammer, omdat het boekenweekgeschenk een goede reeks heeft gehad de laatste jaren (zie 2020, 2021, 2022).

Bij Spit zijn de eerste 90 bladzijdes een tergend trage aanloop naar die slotscène. En ondertussen strooit Spit met details die nadere uitwerking behoeven maar waarvoor ze in zo’n boekenweekgeschenk te weinig ruimte had. Daardoor staat het boek vol losse eindjes. Nu duimen voor een beter boek in 2024.

Marieke Lucas Rijneveld, Het warmtefront

Kaft van het boek Warmtefront van Marieke Lucas Rijneveld.

Beoordeling: 4 sterren

Warmtefront is een veel toegankelijker boek dan haar andere werk, zoals Mijn lieve gunsteling of De avond is ongemak. En toch is dit boek heel herkenbaar voor wie dat werkt kent, omdat de personages allemaal in hetzelfde universum lijken te wonen. Daarin lijkt het werk erg op de door Rijneveld bewonderde Jan Wolkers: natuur, zonderlinge mensen en verbanden binnen en tussen boeken in het oeuvre.

De schetsen in Warmtefront vormen een nostalgisch beeld van een dorp van weleer. Een leuk boek om cadeau te krijgen van je zoon (van zijn eigen geld!) voor Sinterklaas.

Ilja Leonard Pfeijffer, Monteresso mon amour (boekenweekgeschenk 2022)

Beoordeling: 5 sterren

Ilja Leonard Pfeijffer is een grote persoon in de Nederlandse literatuur, zowel letterlijk als figuurlijk. En die mogen het boekenweekgeschenk schrijven. Eindelijk was het aan Pfeijffer; een schrijver die op de lange baan meer geoefend is dan binnen de grenzen van de 90 bladzijdes. Maar ook hier excelleert hij: een verhaal dat op zichzelf niet opvallend origineel is, maar vermengd met veel zelfspot, verhaaltechnische termen die commentaar geven op wat er in het verhaal gebeurt en een kluchtige samenkomst van alle verhaallijnen. Dan ben je een een hele grote!

Geschenk, bijdragen van Nederlandse schrijvers en schrijfsters (boekenweekgeschenk 1932)

Beoordeling: 2 sterren

Het boekenweekgeschenk uit 1932 is een bundel vragenlijsten ingevuld door toen bekende schrijvers. Het biedt daarmee een interessante historische staalkaart van de literaire wereld anno toen. Maar het is voor een huidige lezer verder niet spannend. Het is als een willekeurig vriendenboekje van een basisschoolkind. Leuk voor het kind en zijn ouders, maar voor de rest van de wereld niet zo boeiend.

Antoon Coolen, De ontmoeting (boekenweekgeschenk 1947)

Beoordeling; 4 sterren

Soms is een oud boekenweekgeschenk door de tijd ingehaald. Maar De Ontmoetingis mooi en nog steeds spannend. Het verhaal richt zich op de laag onder het verzet en voor een boek zo vlak na de oorlog is het opvallend genuanceerd. Er zit een strijd in tussen het goede en slechte en is niet alleen maar hosanna en glorieuze vaderlandsliefde. Een mooi boekenweekgeschenk uit 1947 alweer: 75 jaar oud!

Clare Lennart, De twee negerpopjes (boekenweekgeschenk 1949)

Beoordeling: 2 sterren

Veel oudere literatuur, vooral boekenweekgeschenken, zijn heel behoudend. Brave boekjes die je veilig aan iedereen kon weggeven tijdens de boekenweek. En De twee negerpopjes past prima in die traditie. Het woord negerpopjes zal tegenwoordig tot veel reacties leiden, maar was in 1949 een gewoon woord. Een vrouw komt deze popjes tegen in een doos en dat leidt tot een hele reeks melancholische gebabbel. Allemaal herinneringen met de popjes, situaties waarin de popjes aanwezig waren. Maar er is geen centraal doel, geen probleem waar de hoofdpersoon mee worstelt. Heel veilig, maar ook heel erg saai.

Hanna Bervoets, Wat wij zagen (boekenweekgeschenk 2021)

Beoordeling: 5 sterren

Dat het boek Wat wij zagen van Hanna Bervoets nog voor verschijnen aan verschillende buitenlanden is verkocht, verbaast mij niet. Wat een indrukwekkend verhaal levert Bervoets weer af. Typisch Bervoets wanneer je het met haar andere boeken vergelijkt.

Het thema van Wat wij zagen is niet alleen actueel, maar spreekt mij met mijn technische interesse natuurlijk direct aan. Het verhaal beschrijft het leven van een content moderator bij Facebook: de mensen die alle filmpjes en foto’s beoordelen die niet voldoen aan de richtlijnen en die gemeld zijn. De hele dag beelden zien van mishandeling, moord, verkrachting of terrorisme doet iets met een mens. Maar het leven van de mens buiten die baan doet er ook toe. En als die verstrengeld raken, krijg je Wat wij zagen.

Een prachtig boekenweekgeschenk dat iedereen zou moeten lezen!

Marianne Philips, De zaak Beukenoot (boekenweekgeschenk 1950)

Beoordeling: 2 sterren

Hoewel de uitgever op de website hoog opgeeft van de kwaliteiten van De zaak Beukenoot heb ik die in dit boekje nog niet helemaal ontdekt. Ja de auteur doet een aanval op de klassenjustitie in Nederland. Ja, het is een snel leesbaar boek. Maar het is ook niet heel erg spannend en je vraagt je af waarom dit verhaal tot deze lengte moest worden opgerekt.

De mooiste uitspraak doet de president van de rechtbank: ‘Als fouten in de rechtspleging eenmaal onherstelbaar zijn, moeten ze niet openbaar worden gemaakt.’ Een thema dat helaas vandaag de dag (zie de Toeslagenaffaire en andere misstanden bij de overheid) helaas nog erg actueel is.

Olaf J. de Landell, De porselein tafel (boekenweekgeschenk 1951)

Beoordeling: 4 sterren

1951, we zitten middenin de wederopbouw maar literair moet de revolutie nog starten. De Vijftigers moesten hun revolutionaire werk nog doen en in de romancultuur hebben we protesteerders als Campert, Wolkers en Cremer nog niet gehad. En De porselein tafel is zo’n typisch burgerlijk braaf boekje als je mag verwachten van een boekenweekgeschenk uit die tijd. Maar net als Insecten in plastic is ook De porselein tafel erg leesbaar, zelfs na bijna 70 jaar.

Het verhaal is gesitueerd in de negentiende eeuw en daar maak je me natuurlijk al snel blij mee. En hoewel de moraal er wel erg dik bovenop ligt, spreekt het verhaal me wel aan en leef je best mee met de hoofdpersoon. Er gebeurt niet veel, maar wel genoeg.