Chicken Run: Dawn of the nugget (regie: Sam Fell)

Filmposter van Chicken Run: Dawn of the Nugget met diverse van klei gemaakte kippen die zwaarbewapend door een hek breken.

Beoordeling: 3 sterren

Ik ben altijd ontzettend fan geweest van de eerste Chicken Run-film en de stijl van Aardman. Toen ik dus op Netflix zag dat er na meer dan 20 jaar een vervolg is gemaakt, wilde ik deze direct zien. De film heeft veel van de kracht en charme van de eerste film. Verder hebben de makers goed gekeken naar films van James Bond uit de jaren ’60 en ’70 voor de decors en de frissere kleuren doen erg denken aan Squid Game. Het verhaal zakt qua spanningsboog wel wat in en de grapjes zijn nogal voorspelbaar en weinig origineel, dus de film haalt het niet bij het origineel. Maar hij is zeker vermakelijk.

Oppenheimer (regie: Christopher Nolan)

Beoordeling: 5 sterren

Oppenheimer is al veel geroemd en ook ik kan er niet omheen dat het een fantastisch mooie film is. De film is mooi gemaakt en bevat zowel actie en spektakel als verstilde momenten die je aan het denken zetten. De cast zet heel geloofwaardige karakters neer en het gebruik van zowel zwart-wit- als kleurenbeelden werkt goed voor de sfeer. Een prachtig tijdsbeeld met de nodige dilemma’s die je kunt meevoelen. Het enige nadeel is dat de film wel behoorlijk lang is.

Het schildersleven van Rembrandt van Rijn (regie: Paul Molijn)

Filmposter van Het schildersleven van Rembrandt van Rijn met diverse afbeeldingen van portretten en andere schilderijen die Rembrandt gemaakt heeft.

Beoordeling: 2 sterren

Sommige documentaires zijn spannend of heel goed. Het schildersleven van Rembrandt van Rijn niet. Deze is saai, opsommerig en heeft weinig verdiepende informatie. Alsof de makers Wikipedia aan het voorlezen zijn. Ook de toon is storend: zoveel overtreffende trappen, zoveel verheerlijking van deze schilder. Vaak is een documentaire interessanter als het schuurt, als je ook de mindere kanten. Alle storytelling mist. Gemiste kans, deze docu.

The Super Mario Bros. Movie (regie: Aaron Horvath & Michael Jelenic)

Poster van The Mario Bros Movie met daarop alle bekende karakters van Nintendo in een stoere houding: Mario, Luigi, Peach, Donkey Kong en Bowser o.a.

Beoordeling: 4 sterren

Het verfilmen van een videospel is altijd lastig. Bij de Super Mario Bros Movie is dat goed gedaan. Het is voor de fans van Mario een leuke film die ook mooi is gemaakt. Alle spellen en verschillende verhaallijntjes en grapjes uit de spellen zitten mooi in de film vervlochten. Maar dat is ook gelijk wel het nadeel. De spellen staan centraal en daar is een verhaal omheen bedacht. Bovendien is deze film voor mensen die niet van Mario houden niet zo geschikt. Dus voor de fans zeker vier sterren!

A man called Otto (regie: Marc Forster)

Poster van A Man called Otto, met de hoofdrolspelers op een groepsfoto, Otto staat chagrijnig in het midden.

Beoordeling: 5 sterren

Op voorhand wil ik aangeven dat ik het Zweedse origineel niet gezien heb. Dat beïnvloedt voor diverse recensenten en filmkijkers hun oordeel blijkbaar. Maar ik ga gewoon uit van wat ik gezien heb in A man called Otto. Wat een prachtige film: het is zo’n emotioneel verhaal met ook veel humor. En naast Tom Hanks is ook de rest van de cast erg goed. Maar Hanks laat met deze film wel weer zien dat hij een hele grote is en niet voor niets.

Jurassic Park III (regie: Steven Spielberg)

Filmposter van Jurassic Park 3 waarbij het skelet van de nieuwste dinosaursussoort zichtbaar is als silhouet op een rode achtergrond.

Beoordeling: 2 sterren

Sommige franchises worden op een gegeven moment uitgemolken. Jurassic Park III is daarvan een heel mooi en helder voorbeeld. Jurassic Park was supersterk, The lost world werd al minder en het derde deel vond ik maar matig. Het verhaal is nogal zwak en veel scènes lijken vooral gericht op effectbejag. Spectaculaire beelden zonder enige substantie. Jammer. Gelukkig kwam men later met Jurassic World wel weer wat sterker terug, maar dit is niet mijn favoriet in de reeks.

Icarus (regie: Bryan Fogel)

Poster van de film Icarus, waarbij een sporter aan marionettentouwen hangt.

Beoordeling: 5 sterren

Soms zijn documentaires slaapverwekkend, maar Icarus is spannend. Een zeer mooi gemaakte, spannende documentaire en niet voor niets winnaar van het Sundance festival. De maker van Super Size Me gaat weer zelf iets ondergaan: doping gebruiken en daardoor een betere amateurwielrenner worden. Maar daardoorheen loopt de lijn waarin een Russische arts uit te school klapt over het dopingschandaal waar hij een rol in speelt. Interessant, spannend en goed gemaakt en ik leerde veel over een wereld waar ik weinig van weet. Wat wil je nog meer?

If anything happens, I love you(regie: Will McCormick & Michael Grovier)

Poster voor de film If anything happens I love you met een gezin bestaande uit vader, moeder en dochter die knuffelen, weergegeven in grijstinten.

Beoordeling: 3 sterren

Dat het nodig is een film te maken over de rouw die ouders voelen na een school shooting is op zichzelf een pijnlijk gegeven. De vormgeving van de film is mooi, maar hij blijft niet heel erg bij. Hij raakt dus blijkbaar bij een niet-Amerikaans publiek geen echt gevoelige snaar. In elk geval bij mij niet. Een mooie film, maar geen briljante.

De Mitchel’s tegen de machines (regie: Michael Rianda & Jeff Rowe)

Poster van The Mitchell's vs. the Machines waarin een auto met het gezin Mitchell door de lucht vliegt in een omgeving me felgekleurde strepen.

Beoordeling: 4 sterren

De Mitchells tegen de machines was een ontzettend leuke en verrassende film. Het verhaal is aandoenlijk en de vormgeving is afwisselend en origineel. Het is niet de beste animatiefilm die we de laatste tijd hebben gezien, want het verhaal is ook wat langdradig. Maar de humor en leuke personages bezorgen je een film die je gerust meerdere keren kunt kijken zonder dat hij vervelend wordt, zoals bij sommige andere films.

Achtste-groepers huilen niet (regie: Dennis Bots)

Poster van de film Achtste-groepers huile niet waarop de twee hoofdrolspelers afgebeeld staan met daaroverheen de titel van de film.

5 sterrenBeoordeling:

Eerder al las ik het boek Achtste-groepers huilen niet en dat is en blijft een prachtig boek. Nu heb ik ook de verfilming gezien en het boek is prachtig verfilmd. De hoofdrolspeelster is een fantastische jonge actrice. Ook de sfeer van het boek is in de film mooi neergezet en ook de manier waarop het verhaal in beelden is omgezet is prachtig. De film laat zien hoe krachtig het verhaal is dat Jacques Vriens heeft gemaakt, maar ook het werk van Dennis Bots en zijn team verdient een groot compliment.