The Great Hack (regie: Karim Amer & Jehane Noujaim)

Beoordeling: 4 sterren

The great hack was een erg goede documentaire. Het tempo lag wat laag, maar de inhoud en vormgeving waren erg goed. Ondanks dat ik dacht dat ik het verhaal rondom Cambridge Analytica wel een beetje had gevolgd, heb ik toch ontzettend veel nieuws geleerd. En het verhaal wordt in een breder kader geplaatst wat je opnieuw aan het denken zet over waarom je zaken doet zoals je ze doet, hoe je ze aanpakt en welke tools je daarvoor inzet.

Behind the curve (regie: Daniel J. Clark)

Beoordeling: 4 sterren

Behind the curve vond ik een erg leuke documentaire. Het brengt de problemen mooi in beeld en het laat zien hoe complotten ontstaan en groeien. Daarmee geeft het ook inzicht in het proces dat zich tijdens corona openbaarde. Twee mooie citaten uit de documentaire:

Wetenschap is het proces om van A naar B te komen.
Complotdenkers beginnen bij B en zoeken routes daarheen.

Tegengesproken willen worden past niet in het verhaal.

Bij dat laatste is het experiment met de gyroscoop dat gedaan wordt een mooie illustratie. Het hele wetenschappelijke proces is gevolgd, de uitslag sluit niet aan bij het wereldbeeld, maar het antwoord wordt niet geaccepteerd. En voor iedereen heeft de documentaire nog een mooi advies: vraag aan iemand die vasthoudt aan zijn standpunt bij welk bewijs diegene bereid is om het standpunt te herzien.

The Laundromat (regie: Steven Soderbergh)

Beoordeling: 3 sterren

The Laundromat is een rare film. Het deed mij in de aankondiging denken aan The Firm, maar dan wat lichter van toon. Maar het is echt wat anders. Het verhaal wordt net wat te weinig uitgelegd om goed te kunnen volgen. Ook is er net wat te weinig verhaal om er een spannende film van te maken. En dan is het verhaal ook nog doorspekt met momenten waarbij de vierde wand wordt doorbroken.

De recensent van Vanity Fair omschreef het mooi: “The movie goes all over the place, attempting to map the world of this thing but really just chasing its idea into abstraction. Which is the opposite direction of where it should be going.” Maar ondanks al deze kritiek wist de film wel te boeien, vandaar toch drie sterren.

The Billion Dollar Code (regie: Robert Thalheim)

Beoordeling: 5 sterren

Dit wordt de eerste keer (als ik het me goed herinner) dat ik op deze blog een serie bespreek. En waarom? Omdat The billion dollar code heel veel fantastische elementen in zich draagt: het begin van de computerrevolutie van eind twintigste eeuw, een verhaal van een David die het tegen een Goliath opneemt, een interessant stuk geschiedenis en een mooi opgebouwd verhaal. Maar het belangrijkste: deze serie maakt, meer nog dan de rechtzaak die gevoerd is, dat Terravision en zijn makers een vorm van gerechtigheid krijgen.

Maar ook de uitvoering van de serie is geweldig: Duitsland laat hiermee weer zien een topland te zijn als het gaat om het maken van film. Het tijdsbeeld, de sfeer, de kwaliteit van het spel, alles is goed. Een echte aanrader!

Lilo, Leroy, Stitch, Glitch

Beoordeling: 4 sterren

Ik heb in mijn jeugd Lilo en Stitch niet gezien. Ik was destijds (18 ongeveer) te oud voor deze films. En nu Noor en Daan ze hebben ontdekt, blijken ze echt leuk te zijn. Vooral de originele film is erg sterk en waar het tweede deel vaak erg tegenvalt, is dat bij Lilo en Stitch: the movie niet eens zo slecht. Het derde en met name vierde deel wordt allemaal wat zwakker, maar het blijven leuke, lichte, humorvolle films met het nodige sentiment, goede muziek en grappige personages. Nooit gezien? Toch eens kijken!

Doornroosje (regie: Clyde Geronimi e.a.)

Beoordeling: 3 sterren

Omdat we deze zomer naar Dinseyland Paris gingen, hebben we wat Disney-films gekeken die Noor en Daan nog nooit gezien hadden. Sneeuwwitje en Assepoester. Ook deze is mooi, maar bevat wel wat scenes die ik in andere Disney-klassiekers al gezien heb en die niet in het oorspronkelijke verhaal zitten. Ook niet gek met een regisseur die ook 101 dalmatiërs en Peter Pan regisseerde. Maar ook dit is een vermakelijke film voor het hele gezin.

Brandende liefde (regie: Ate de Jong)

Beoordeling: 1 ster

Sommige boekverfilmingen doen een boek echt geweld aan. En dat is wat Ate de Jong en Rob Houwer hier presteren met Brandende liefde van Jan Wolkers. Het is een typisch voorbeeld van de Nederlandse film uit de jaren ’80: slecht gespeeld, veel nadruk op bloot en de film lijkt vooral gericht op effectbejag en sensatie en niet op het vertellen van een verhaal. En dat terwijl diezelfde jaren ’80 ook de verfilming van Het gouden ei wisten voort te brengen.

Ik vermoed dat ze hebben geprobeerd om filmsuccessen als Turks Fruit te benaderen, maar dat is het zeker niet. En daarom werd Paul Verhoeven groot in de VS en Ate de Jong niet. Maar wat is er dan mis met deze film? Het verhaal voor zover dat er is wordt te traag verteld, het effectbejag is ergerlijk en als kers op de slagroom het nasynchroniseren van Peter Jan Rens. Wat een drama!

The Truman show (regie: Peter Weir)

Beoordeling: 5 sterren

Sommige films zijn klassiekers. Dan denk je meestal aan films als One flew over the cuckoo’s nest, maar The Truman Show is dat zeker ook. De film is prachtig gemaakt, zowel in meeleven met Truman als de algehele emotie in de film. Ook adresseert het een probleem dat in programma’s als Big Brother zichtbaar werd. En de film heeft prachtige teksten, die ik nu pas waardeer nu ik ouder ben en zie wat de schrijvers hebben gedaan. Nog nooit gezien? Ga hem kijken!

X-men: dark Phoenix (regie: Simon Kinberg)

Beoordeling: 1 ster

Ik had van deze film de slecht recensies al gezien en alles wat erin staat klopt: het is een warrig verhaal en er komen zonder enige logische reden aliens voor in de film. De film lijkt vooral gericht op effectbejag en vervalt daarom maar in herhaling van situaties uit eerdere films. Bovendien valt de film qua verhaal buiten de buiten canon van de X-men. Ook is de uitvoering goedkoper, wat vooral in de slechtere kostuums, met name die van Mistique, zichtbaar is. Jammer.

X-men Days of future past (regie: Bryan Singer)

Beoordeling: 5 sterren

Deze X-menfilm is de beste uit de reeks sinds de eerste film. De film is erg mooi gemaakt en doet qua sfeer een beetje Matrix-achtig aan. Vooral omdat in deze film een nieuwe invalshoek wordt gekozen door de regisseur van de eerste twee films. Een creatieve, goed gemaakte film die wat mij betreft de vijf sterren zeker verdient.