Joris Luyendijk, De zeven vinkjes

Kaft van het boek De Zeven Vinkjes van Joris Luyendijk

Beoordeling: 5 sterren

Ik hoorde als lid van De Correspondent natuurlijk al uitgebreid over De zeven vinkjes van Joris Luyendijk. Nu heb ik het ook echt gelezen en ben zeer enthousiast. Het boek is helder geschreven en biedt een compact kader om naar het thema representatie te kijken. En ja, het slaat een aantal zaken plat en slaat een aantal zaken over en vereenvoudigt de wereld die oneindig complex is tot zeven vinkjes. Maar het geeft wel woorden aan wat veel mensen zien gebeuren, ervaren om zich heen of waar ze zich aan ergeren. Ik kan nu goed benoemen waarom hockey ook een subcultuur is (heel veel vinkjes) en niet alleen hiphoppende en skatende grafitispuiters uit een achterbuurt (geen vinkjes) zoals het stereotiepe beeld wil. Een boekje dat iedereen (vooral mensen mét zeven vinkjes) tot zich zou moeten nemen.

Marieke Lucas Rijneveld, Het warmtefront

Kaft van het boek Warmtefront van Marieke Lucas Rijneveld.

Beoordeling: 4 sterren

Warmtefront is een veel toegankelijker boek dan haar andere werk, zoals Mijn lieve gunsteling of De avond is ongemak. En toch is dit boek heel herkenbaar voor wie dat werkt kent, omdat de personages allemaal in hetzelfde universum lijken te wonen. Daarin lijkt het werk erg op de door Rijneveld bewonderde Jan Wolkers: natuur, zonderlinge mensen en verbanden binnen en tussen boeken in het oeuvre.

De schetsen in Warmtefront vormen een nostalgisch beeld van een dorp van weleer. Een leuk boek om cadeau te krijgen van je zoon (van zijn eigen geld!) voor Sinterklaas.

Stijn de Paepe, De mooiste dagverzen

Kaft van de dichtbundel De mooiste Dagverzen van Stijn de Paepe.

Beoordeling: 4 sterren

Ik was al jaren fan van Stijn de Paepe op Twitter. En wat zonde dat deze taalvirtuoos, moderne rederijker en scherpe dichter zo jong dood moest gaan. Ik ben ook fan van deze bundel, maar ik ben wel bang dat hij snel in vergetelheid zal raken. Zijn poëzie is zo vastgeklonken aan het nieuws van de dag, dat over 10 jaar niemand meer precies snapt waar het over ging.

Guido Gezelle, Bloemlezing uit Guido Gezelles gedichten

Beoordeling: 2 sterren

Hoewel ik een groot fan ben van de negentiende eeuw en al veel poëzie uit die tijd heb gelezen, vind ik de gedichten van Guido Gezelle niet te pruimen helaas. En dat ligt niet aan het feit dat hij domineedichter (priesterdichter) is, daarvan heb ik er meer wel kunnen waarderen. Zijn poëzie is mij echter te Vlaams, wat het lezen bemoeilijkt. En daarnaast is het de ultieme biedermeierpoëzie: moralistisch, gericht op eenvoudige en idyllisch-sentimentele met in elk gedicht god, vaderland en gezin als thema’s. Het was een goede dichter, dat is in de gedichten nog te zien, maar geen fijne dichter voor mij. 

Ilja Leonard Pfeijffer, Grand Hotel Europa

Beoordeling: 3 sterren

De roman Grand hotel Europa is er niet één om in een ruk uit te lezen. Daarvoor is de stijl van Pfeijffer te barok en dat vertraagt het lezen. Ook wisselt de schrijver nogal eens tussen de verschillende verhaallijnen en bevat het boek naast een liefdesverhaal ook essays, een Dan Brownachtige verhaallijn en de levensverhalen van bijpersonages. In zekere zin doet de opzet me denken aan Camera Obscura, waarbij de verteller ook commentaar levert op het verhaal waar hij zelf aan deelneemt. Alleen kent Pfeijffer ook nog de nodige zelfspot die Beets niet bezat. Dat was in het boekenweekgeschenk nog duidelijker te zien. Maar hoe rijk en interessant de roman ook is, hij is door alle uitstapjes wat traag en door de iets té mooie afronding wat ongeloofwaardig.

Annet Schaap, Lampje

Beoordeling: 5 sterren

Ik ben razend enthousiast over Lampje, zoals zovelen. Twee maal bovenaan in de Grote Vriendelijke 100 en ook mijn dochter was erg enthousiast. Bovendien was mijn bijnaam (och wat waren we stoer) in de brugklas Lampje. Dus ik werd erg benieuwd.

En het is een prachtig boek op alle niveaus. Emotioneel spreekt het verhaal aan: je leeft vanaf bladzijde 1 mee met Lampje en voelt gelijk medelijden met haar situatie. En als volwassen lezer herken je direct de problemen die haar overkomen, ook als je ze niet zelf aan den lijve ondervindt. Ik weet niet of kinderen dit ook zien, maar het biedt je als volwassen lezer zeker iets. Daarnaast zit het verhaal ook nog eens fantastisch mooi in elkaar en grijpen alle onderdelen goed op elkaar in. En de schrijfstijl van Annet Schaap is ook geweldig. Het einde van het boek is mij iets te abrupt: ineens zit iedereen op een boot. Maar het is een aanrader voor iedereen!

Ernest van der Kwast, Het wonder dat niet omvalt

Beoordeling: 4 sterren

Zoals veel columnbundels kan overdaad schaden. Te veel achter elkaar lezen, past niet bij het type tekst. Dus ook voor Het wonder dat niet omvalt geldt dat je de bundel in porties moet lezen. Want Van der Kwast weet mooi portretten te schrijven. Zijn columns zijn kleine schilderijtjes van Rotterdammers van nu, maar ook zeker mooi voor mensen van buiten Rotterdam. De portretten zitten vol mooie details en de personages worden met liefde op papier gezet. Leuke bundel!

Elke Geurts, Ik nog wel van jou

Beoordeling: 2 sterren

Ondanks de ronkende blurbs op de voorkant van het boek, heb ik het boek met weinig plezier gelezen. Ik nog wel van jou gaat over liefdesverdriet. Maar zoals in veel niet te beste boeken, worden er erg veel bijvoeglijke naamwoorden gebruikt om de sfeer eens flink in de verf te zetten. Bovendien legt Geurts allerlei meta-opmerkingen over het schrijven er erg dik bovenop. Het lijkt bijna op een soort gimmick.

Inhoudelijk doet ze ook niet wat ze belooft. De hoofdpersoon zegt dat elke goede roman een tegenstrijdigheid in zich moet hebben om interessant te zijn. Maar in Ik nog wel van jou ontbreekt dat of is het zo flinterdun dat het mij niet is opgevallen. Uiteindelijk raakte ik nogal vermoeid van het geratel van deze eenzijdige zeur en haalde ik met moeite de eindstreep.

Jef Geeraerts, Gangreen 1: Black Diva

Beoordeling: 1 ster

Soms heb je van die boeken, die als klassiekers bekend staan, die je gelezen wil hebben. Maar na het lezen van de helft van het boek Gangreen 1, Black Venus heb ik het weggelegd. Zoveel seks zonder doel, daar kan ik echt niets mee. En ik vermoed anderen ook niet.

Rodan al Galidi, De autist en de postduif

Beoordeling: 3 sterren

Ik heb een wonderlijke herinnering aan Rodaan Al Galidi. Hij was te gast bij LateLetterenLive bij Dogenes in Nijmegen. Hij was nog in de asielprocedure opgenomen en ik weet niet meer wat wij deden, maar hij vertrok plotseling, midden in ons programma. En mijn beeld van die opvliegende man die vertrok is mijn enige beeld geweest.

En nu, bijna 20 jaar later, las ik voor de eerste keer een boek van hem: De autist en de postduif. Het is een leuk, vermakelijk boek dat vlot wegleest. Het eenvoudige taalgebruik is niet storend, maar intrigeert. Het is geen superboek en het verhaal is me ook niet echt bijgebleven, maar je kunt er ook wel een tijd mee vermaken.