Beoordeling: 
Zoals veel columnbundels kan overdaad schaden. Te veel achter elkaar lezen, past niet bij het type tekst. Dus ook voor Het wonder dat niet omvalt geldt dat je de bundel in porties moet lezen. Want Van der Kwast weet mooi portretten te schrijven. Zijn columns zijn kleine schilderijtjes van Rotterdammers van nu, maar ook zeker mooi voor mensen van buiten Rotterdam. De portretten zitten vol mooie details en de personages worden met liefde op papier gezet. Leuke bundel!
Beoordeling: 
Ondanks de ronkende blurbs op de voorkant van het boek, heb ik het boek met weinig plezier gelezen. Ik nog wel van jou gaat over liefdesverdriet. Maar zoals in veel niet te beste boeken, worden er erg veel bijvoeglijke naamwoorden gebruikt om de sfeer eens flink in de verf te zetten. Bovendien legt Geurts allerlei meta-opmerkingen over het schrijven er erg dik bovenop. Het lijkt bijna op een soort gimmick.
Inhoudelijk doet ze ook niet wat ze belooft. De hoofdpersoon zegt dat elke goede roman een tegenstrijdigheid in zich moet hebben om interessant te zijn. Maar in Ik nog wel van jou ontbreekt dat of is het zo flinterdun dat het mij niet is opgevallen. Uiteindelijk raakte ik nogal vermoeid van het geratel van deze eenzijdige zeur en haalde ik met moeite de eindstreep.
Beoordeling: 
Soms heb je van die boeken, die als klassiekers bekend staan, die je gelezen wil hebben. Maar na het lezen van de helft van het boek Gangreen 1, Black Venus heb ik het weggelegd. Zoveel seks zonder doel, daar kan ik echt niets mee. En ik vermoed anderen ook niet.
Beoordeling: 
Ik heb een wonderlijke herinnering aan Rodaan Al Galidi. Hij was te gast bij LateLetterenLive bij Dogenes in Nijmegen. Hij was nog in de asielprocedure opgenomen en ik weet niet meer wat wij deden, maar hij vertrok plotseling, midden in ons programma. En mijn beeld van die opvliegende man die vertrok is mijn enige beeld geweest.
En nu, bijna 20 jaar later, las ik voor de eerste keer een boek van hem: De autist en de postduif. Het is een leuk, vermakelijk boek dat vlot wegleest. Het eenvoudige taalgebruik is niet storend, maar intrigeert. Het is geen superboek en het verhaal is me ook niet echt bijgebleven, maar je kunt er ook wel een tijd mee vermaken.
Beoordeling:
Ik heb wat mixed feelings bij dit boek. Aan de ene kant is er de emotie van het krijgen van een verjaardagscadeau van een leerling. Dan is er de intrigerende wereld van het negentiende-eeuwse Rusland. Maar er zijn ook, zoals bij Vestdijk, de oneindige monologues interieur die mij op de helft van het boek nogal gingen vervelen. Ik heb het boek niet uitgelezen, maar ik heb me er ook wel mee vermaakt. Uiteindelijk was het verhaal me te klein om me te blijven boeien, maar de wereld van het verhaal groot genoeg om wel een indruk achter te laten.
Beoordeling: 
Na al die jaren waarin ik al lees in de reeks Geschiedenis van de Nederlandse literatuur, ben ik toegekomen aan ‘mijn eigen’ negentiende eeuw. Ook dit deel is helder gestructureerd en de historische analyses zijn goed beargumenteerd, net als in Worm en donder en gelukkig weer veel beter dan in De weg naar het binnenland. Ik ben erg enthousiast over het boek, maar misschien ben ik bevooroordeeld.
Het is een goede keuze om noord en zuid te scheiden en ik heb dan ook veel geleerd over zuid. Doordat de schrijvers scherpere keuzes hebben gemaakt in wat uitgebreid moet worden besproken en welke hoogtepunten men wil presenteren, is dit ook voor een nieuweling op dit gebied prettig leesbaar. Maar dat geldt ook voor het noorden, waar ik al meer van weet. De auteurs hebben goede keuzes gemaakt en laten ook zaken weg.
De bekende canon krijgt veel aandacht, maar dat is geen probleem: het boek is voor een breed publiek bedoeld en dat publiek kan nu goed kennismaken met deze periode. Een echte aanrader dus voor iedereen.
En om nog wat dieper het boek in te duiken: hieronder bespreek ik de verschillende hoofdstukken in detail.
Hoofdstuk 2 heeft een heldere inleiding. Alles komt nog even voorbij en je ziet de auteurs een kapstok opzetten voor de delen erna. En zelfs voor een ervarener lezer over deze periode zat er zelfs al nieuwe informatie tussen. Vervolgens gaat men in het noorden in op de grote schrijvers van die tijd. De keuze hiervoor wordt goed uitgelegd (ze staan voor de stromingen in die tijd). En bij het zuiden komt de lastige taalsituatie weer naar voren en die wordt helder uiteengezet.
Hoofdstuk 3 start opnieuw met een goed overzicht van het tijdsgewricht. En het boek kent mooie details, zoals de verhalen over noorderlingen die naar het zuiden waren verhuisd, maar in de nieuwe omstandigheden vast kwamen te zitten. Wel kent dit hoofdstuk mijns inziens onevenredig veel aandacht voor Potgieter, waarbij er wat onnodige herhaling in de tekst komt te zitten. Mijn vraag bij het zuiden is waarom de verschillende dichters in Antwerpen niet los behandeld zijn. Dit deel lijkt minder eenheid te bevatten dan de titel suggereert. En in het zuiden krijgt Conscience te veel aandacht, met name één roman en zelfs na het lezen van het hele hoofdstuk is mij nog niet helemaal duidelijk waarom.
Het vierde en laatste hoofdstuk kent de kortste inleiding met een helder onderscheid Nederland-België. Het noorden bevat het bekende verhaal van de Tachtigers, maar toch ook veel interessante aanvullende informatie en haakjes om verder te willen onderzoeken. Het hoofdstuk heeft veel vaart en verdedigt uitgebreid de dominees. Is dat nodig en passend? Waarom ligt daar de nadruk op? In het zuiden staat één grote naam weer centraal, Guido Gezelle. Gelukkig wordt dit aangevuld met veel kleine onbekenden om het beeld compleet te maken, maar er lijkt wel veel minder te gebeuren in het noorden op dat moment. Hier is de roman interessanter dan de poëzie.
Beoordeling:
Aan het begin van de winter een recensie over een zomerse verhalenbundel. Deze verhalenbundel, samengesteld door Matthijs van Nieuwkerk was over het algemeen leuk. Het ene verhaal spreekt meer aan dan het ander en de adoratie van Heleen van Rooijen snap ik totaal niet. Maar voor ieder wat wils en daarmee een voldoende leuke bundel.
Beoordeling:
Ik was in 2021 erg enthousiast over het vorige boek van Lindelauf, Hele verhalen voor een halve soldaat. Over dit boek ben ik ook best enthousiast, maar je moet er wel nog mee inkomen voor het je gaat raken. Het verhaal komt trager op gang en dat versterkt mijn kritische kanttekening die ik de vorige keer ook had: is dit een kinderboek. Hoe Tortot zijn vissenhart verloor is voor oudere kinderen of als kunstzinnig voorleesboek misschien interessant, maar het zal kinderen niet direct aanspreken, ben ik bang. Ik vond het een mooi verhaal, maar ook iets te veel haute cuisine.
Beoordeling:
Vorige zomervakantie (2021) heb ik Hele verhalen voor een halve soldaat gelezen, maar pas door het lezen van het ander boek van Lindelauf, Hoe Tortot zijn vissenhart verloor, ontdekte ik dat ik er nog niets over had geschreven. Het boek is me zeker bijgebleven. Het verhaal is mooi en door de raamvertelling biedt het een rijke diversiteit aan verhalen. Alle verhalen zijn sprookjesachtig en de sfeer van het boek sprak me enorm aan. Ook is het boek prachtig geïllustreerd door Ludwig Volbeda. Mijn enige bedenking is dat het misschien wel erg haute cuisine is voor een kinderboek. Gaat dit kinderen of jongeren aanspreken? En zo ja, welke leeftijdsgroep?
Beoordeling:
Abdelkader Benali heeft met De weekend miljonair een leuke roman geschreven. Het is niet zo origineel, er zijn meer verhalen over vader-zoonrelaties en migranten in Nederland, zoals Eus. De parallellen tussen vaders oude en nieuwe leven zijn een mooi gegeven en er zitten mooie beschrijvingen in de roman. Bovendien helpt het hoopvolle einde, maar het is geen verhaal dat je bijblijft..