Lize Spit, Het smelt

Kaft van Het smelt met daarop in witte letters de titel en in petrol letters auteur Lize Spit. Daarnaast het witte silhouet van een schop.

Beoordeling: 3 sterren

Over Het smelt hoorde ik al meerdere jaren geleden bij het Literair Café Helmond. Het boek heeft een mooi uitgangspunt en het verhaal wordt op een mooie manier opgebouwd. Ook is de sfeer bijzonder en die pakt je als lezer op een bepaalde manier direct bij de strot. Maar het boek heeft één groot euvel: het tempo ligt mij veel te laag. Waar Birk bijvoorbeeld ook heel rustig begint, maar uiteindelijk tot een grote climax komt, blijft Het smelt te lang hangen in dat lome tempo. Het einde van het boek is ook weer erg goed, maar uiteindelijk is het boek maar net voldoende in mijn ogen. Het mist urgentie.

Stefan Hertmans, Oorlog en Terpentijn

Kaft van het boek Oorlog en Terpentijn: een paarse achtergrond met de titel en auteursnaam en daaronder een zwart-witfoto met een vlak landschap met natte weg richting horizon.

Beoordeling: 1 ster

Het boek Oorlog en Terpentijn begint sterk. Vol enthousiasme ging ik dus ook aan het lezen. Maar na verloop van tijd gebeurt er niets meer. Het wordt elke bladzijde saaier en ondertussen moet je je door een woud aan bijvoeglijke naamwoorden worstelen. Na 70 bladzijdes ben ik er maar mee gestopt.

Jaap Robben, Birk

Kaft van het boek Birk met de titel in grote blauwe letters en de kop van een meeuw.

Beoordeling: 4 sterren

Volgende week bezoekt Jaap Robben onze school en daarvoor las ik Birk. Het is een mooi boek. De taal is toegankelijk, maar ondertussen ook behoorlijk rijk. Hoewel er in het begin niet veel lijkt te gebeuren na het verdwijnen van de vader, loopt het toenemend uit de hand tot het op een uitbarsting komt op het eiland. Met een eiland kan een schrijver een mooie afgebakende omgeving scheppen en daardoor kan Robben de onderlinge spanningen tot een hoogtepunt brengen. Het biedt een mooi kader voor iets wat een schrijver als Claus ook kan.

Victor Hugo, De klokkenluider van de Notre Dame

Kaft van het boek De klokkenluider van de Notre Dame van Victor Hugo met een afbeelding van de Notre Dame in Parijs.

Beoordeling: 3 sterren

Het is altijd leuk om een origineel boek te lezen van een verhaal dat je al zo goed kent. Uit de Disney-films bijvoorbeeld, of uit verwijzingen naar de tekst. De klokkenluider van de Notre-Dame is een nog erg leesbaar boek voor zo’n oude tekst. Het zijn wel lange zinnen en het boek staat nogal vol met uitgebreide beschrijvingen van personages, omgevingen en hier zelfs de geografische indeling van Parijs. Maar dat hoort bij een 19e-eeuws boek. Dat maakt het verhaal soms wel wat saai en slepend: je wordt als lezer soms volledig uit het verhaal gehaald voor een feitenrelaas.

Teun van de Keuken, Goed volk

Kaft van het boek Goed Volk van Teun van de Keuken.

Beoordeling: 3 sterren

Goed volk is een leuk en zeer leesbaar boek van een auteur die ik vooral als journalist en programmamaker kende. De vraag is echter of het een roman is of meer een beschrijvend essay of de biografische memoires van de auteur.

Wel geeft Goed volk een leuk leuk tijdsbeeld van de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw. Maar meegenomen in al die tijdgeest word je rauw met de neus op de feiten gedrukt: het boek is ineens voorbij. De lezer met vele vragen achterlatend: als Teun wegloopt, waarom, hoe, hoe verder? En ineens overlijdt zijn vader, waarom, hoe, hoe verder?

Oek de Jong, Hokwerda’s kind

De kaft van het boek Hokwerda's kind van Oek de Jong waarop in zwart-wit een gevallen paard is afgebeeld. De titel en auteursnaam zijn in rood afgedrukt.
Kaft van het boek Hokwerda's kind van Oek de Jong

Beoordeling: 2 sterren

Hoewel ik van Oek de Jong zijn Opwaaiende zomerjurken met veel plezier las, ben ik van Hokwerda’s kind minder gecharmeerd. Na de boeken van Griet op de Beeck voelt dit weer iemand die komt klagen over een mislukte relatie. Hoewel de schrijfstijl van De Jong vele malen beter is dan die van Op de Beeck en de perspectiefwisselingen je als lezer wel actief houden, blijft het verhaal toch behoorlijk saai. Ik ben geen fan.

Arthur Japin, De man van je leven

Kaft van het boek De man van je leven van Arthur Japin.

Beoordeling: 2 sterren

Ik ben de laatste jaren minder en minder enthousiast geworden over het werk van Japin. Waar ik over De Overgave nog laaiend enthousiast was, begon bij Vaslav de omslag en ook Buiten is het feest viel me tegen. Helaas wordt het minder en minder: De man van je leven is een weinig enerverend boek. De eerste 40 bladzijdes sleept het nogal. Ook moet je als lezer nogal wennen aan de perspectiefwisselingen. Uiteindelijk komt na een pagina of 50 alles bij elkaar. Maar dan… dan sleept het nog weer een flink aantal pagina’s verder. Aan de ene kant voorspelbaar, aan de andere kant nogal ongeloofwaardig, zeker de goede afloop. Dat Japin zelf een (moeilijke?) driehoeksrelatie heeft, is zijn keuze. Maar val ons daar niet mee lastig.

Philip Huff, Dagen van gras

De kaft van het boek Dagen van Gras van Philip Huff
Voorkant van het boek Dagen van Gras van Philip Huff

Beoordeling: 3 sterren

Er gebeurt niet zo veel in Dagen van gras en toch gebeurt er een heleboel. Je leeft helemaal mee in de binnenwereld van hoofdpersoon Ben die in zijn puberteit rondhangt. Hij doet dus niet heel veel, maar langzaam zakt hij weg in een psychose. Op een bepaalde manier doet de leegheid van Bens bestaan en de saaiheid van het verhaal denken aan De Avonden. Dit boek leest wel sneller dan dat van Reve en raakt ook minder diep de ziel van een generatie. Het verhaal zelf bleef mij niet echt bij: een maand na het lezen moest ik opzoeken waar het ook weer over ging. Ik heb me vermaakt, maar dat is het dan ook wel.

Lize Spit, Eerlijke vinder

Kaft van het boek Eerlijke Vinder van Lize Spit

Beoordeling: 2 sterren

Het is toch jammer dat in een boek alleen de laatste scène mooi beschreven is. Dat is bij Eerlijke vinder van Lize Spit het geval. Het boek blijft je ook niet bij en dat is jammer, omdat het boekenweekgeschenk een goede reeks heeft gehad de laatste jaren (zie 2020, 2021, 2022).

Bij Spit zijn de eerste 90 bladzijdes een tergend trage aanloop naar die slotscène. En ondertussen strooit Spit met details die nadere uitwerking behoeven maar waarvoor ze in zo’n boekenweekgeschenk te weinig ruimte had. Daardoor staat het boek vol losse eindjes. Nu duimen voor een beter boek in 2024.

Marieke Lucas Rijneveld, Het warmtefront

Kaft van het boek Warmtefront van Marieke Lucas Rijneveld.

Beoordeling: 4 sterren

Warmtefront is een veel toegankelijker boek dan haar andere werk, zoals Mijn lieve gunsteling of De avond is ongemak. En toch is dit boek heel herkenbaar voor wie dat werkt kent, omdat de personages allemaal in hetzelfde universum lijken te wonen. Daarin lijkt het werk erg op de door Rijneveld bewonderde Jan Wolkers: natuur, zonderlinge mensen en verbanden binnen en tussen boeken in het oeuvre.

De schetsen in Warmtefront vormen een nostalgisch beeld van een dorp van weleer. Een leuk boek om cadeau te krijgen van je zoon (van zijn eigen geld!) voor Sinterklaas.