Beoordeling: 
Hoewel Gezinsverpakking een aantal aardige anekdotes ontvangt en hoewel de verschillende Chabotten best kunnen schrijven en hoewel het een leuk concept is om een gezin een boek te laten schrijven, is het geen verhaal. Het is geen samenhangend boek. Het is geen interessant boekenweekgeschenk. Het raakt nergens een diepere laag. Het is gewoonweg niet zo goed.
Beoordeling: 
De moorden in de rue Morgue en andere verhalen is een typisch romantische verhalenbundel. Met mijn 19e-eeuwseliteratuurhart ben ik daar natuurlijk erg blij mee, maar zoals ook vaak met dit soort oudere teksten, is de leesbaarheid niet meer optimaal. Veel verhalen zijn wel leuk, maar het is niet het soort verhalen waar ik er veel van achter elkaar kan lezen.
Beoordeling:
Het is leuk als je Giphart op de Knip hebt mogen interviewen en hem ook al eerder in je carrière op bezoek hebt gehad op school, sinds lange tijd weer eens een boek van hem te lezen dat in hetzelfde universum speelt als zijn eerdere werk. Want IJsland gaat over een mannelijke hoofdfiguur met een beëindigde liefde die een vakantie gebruikt om die te verwerken: een typische Giphart-setting. Nachtangst week daar toch heel duidelijk van af. Ook start dit boek weer met allerlei losse lijnen die uiteindelijk bij elkaar komen.
Nieuw is het af en toe doorbreken van de vierde wand in het boek, maar dat is op een soms humoristische maar zeker niet storende manier gebeurt. Kortom een leuk boek, herkenbaar, maar een briljant boek is het ook niet. (Gelukkig is het wel beter dan Gala en zeker beter dan het boek van zijn zus).
Beoordeling:
Het Gilgamesj Epos is niet eenvoudig om te lezen, omdat het uit een heel andere literaire tijd en traditie stamt. Het deed mij denken aan mijn ervaringen met de Bijbel of Koran. Zo deed een deel van het verhaal me denken aan het verhaal van Noach. Maar ook verhalen van de Grieken of Karel ende Elegast hebben linkjes met dit boek. Het verhaal is net als al die andere teksten lastig, maar je leest wel over iemand die echt verdriet heeft over een verloren vriend.
Beoordeling:
Over Het smelt hoorde ik al meerdere jaren geleden bij het Literair Café Helmond. Het boek heeft een mooi uitgangspunt en het verhaal wordt op een mooie manier opgebouwd. Ook is de sfeer bijzonder en die pakt je als lezer op een bepaalde manier direct bij de strot. Maar het boek heeft één groot euvel: het tempo ligt mij veel te laag. Waar Birk bijvoorbeeld ook heel rustig begint, maar uiteindelijk tot een grote climax komt, blijft Het smelt te lang hangen in dat lome tempo. Het einde van het boek is ook weer erg goed, maar uiteindelijk is het boek maar net voldoende in mijn ogen. Het mist urgentie.
Beoordeling: 
Het boek Oorlog en Terpentijn begint sterk. Vol enthousiasme ging ik dus ook aan het lezen. Maar na verloop van tijd gebeurt er niets meer. Het wordt elke bladzijde saaier en ondertussen moet je je door een woud aan bijvoeglijke naamwoorden worstelen. Na 70 bladzijdes ben ik er maar mee gestopt.
Beoordeling: 
Volgende week bezoekt Jaap Robben onze school en daarvoor las ik Birk. Het is een mooi boek. De taal is toegankelijk, maar ondertussen ook behoorlijk rijk. Hoewel er in het begin niet veel lijkt te gebeuren na het verdwijnen van de vader, loopt het toenemend uit de hand tot het op een uitbarsting komt op het eiland. Met een eiland kan een schrijver een mooie afgebakende omgeving scheppen en daardoor kan Robben de onderlinge spanningen tot een hoogtepunt brengen. Het biedt een mooi kader voor iets wat een schrijver als Claus ook kan.
Beoordeling:
Het is altijd leuk om een origineel boek te lezen van een verhaal dat je al zo goed kent. Uit de Disney-films bijvoorbeeld, of uit verwijzingen naar de tekst. De klokkenluider van de Notre-Dame is een nog erg leesbaar boek voor zo’n oude tekst. Het zijn wel lange zinnen en het boek staat nogal vol met uitgebreide beschrijvingen van personages, omgevingen en hier zelfs de geografische indeling van Parijs. Maar dat hoort bij een 19e-eeuws boek. Dat maakt het verhaal soms wel wat saai en slepend: je wordt als lezer soms volledig uit het verhaal gehaald voor een feitenrelaas.
Beoordeling:
Goed volk is een leuk en zeer leesbaar boek van een auteur die ik vooral als journalist en programmamaker kende. De vraag is echter of het een roman is of meer een beschrijvend essay of de biografische memoires van de auteur.
Wel geeft Goed volk een leuk leuk tijdsbeeld van de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw. Maar meegenomen in al die tijdgeest word je rauw met de neus op de feiten gedrukt: het boek is ineens voorbij. De lezer met vele vragen achterlatend: als Teun wegloopt, waarom, hoe, hoe verder? En ineens overlijdt zijn vader, waarom, hoe, hoe verder?
Beoordeling:
Hoewel ik van Oek de Jong zijn Opwaaiende zomerjurken met veel plezier las, ben ik van Hokwerda’s kind minder gecharmeerd. Na de boeken van Griet op de Beeck voelt dit weer iemand die komt klagen over een mislukte relatie. Hoewel de schrijfstijl van De Jong vele malen beter is dan die van Op de Beeck en de perspectiefwisselingen je als lezer wel actief houden, blijft het verhaal toch behoorlijk saai. Ik ben geen fan.