The Billion Dollar Code (regie: Robert Thalheim)

Beoordeling: 5 sterren

Dit wordt de eerste keer (als ik het me goed herinner) dat ik op deze blog een serie bespreek. En waarom? Omdat The billion dollar code heel veel fantastische elementen in zich draagt: het begin van de computerrevolutie van eind twintigste eeuw, een verhaal van een David die het tegen een Goliath opneemt, een interessant stuk geschiedenis en een mooi opgebouwd verhaal. Maar het belangrijkste: deze serie maakt, meer nog dan de rechtzaak die gevoerd is, dat Terravision en zijn makers een vorm van gerechtigheid krijgen.

Maar ook de uitvoering van de serie is geweldig: Duitsland laat hiermee weer zien een topland te zijn als het gaat om het maken van film. Het tijdsbeeld, de sfeer, de kwaliteit van het spel, alles is goed. Een echte aanrader!

Willem van den Berg en Piet Couttenier, Alles is taal geworden

Beoordeling: 5 sterren

Na al die jaren waarin ik al lees in de reeks Geschiedenis van de Nederlandse literatuur, ben ik toegekomen aan ‘mijn eigen’ negentiende eeuw. Ook dit deel is helder gestructureerd en de historische analyses zijn goed beargumenteerd, net als in Worm en donder en gelukkig weer veel beter dan in De weg naar het binnenland. Ik ben erg enthousiast over het boek, maar misschien ben ik bevooroordeeld.

Het is een goede keuze om noord en zuid te scheiden en ik heb dan ook veel geleerd over zuid. Doordat de schrijvers scherpere keuzes hebben gemaakt in wat uitgebreid moet worden besproken en welke hoogtepunten men wil presenteren, is dit ook voor een nieuweling op dit gebied prettig leesbaar. Maar dat geldt ook voor het noorden, waar ik al meer van weet. De auteurs hebben goede keuzes gemaakt en laten ook zaken weg.

De bekende canon krijgt veel aandacht, maar dat is geen probleem: het boek is voor een breed publiek bedoeld en dat publiek kan nu goed kennismaken met deze periode. Een echte aanrader dus voor iedereen.

En om nog wat dieper het boek in te duiken: hieronder bespreek ik de verschillende hoofdstukken in detail.

Hoofdstuk 2 heeft een heldere inleiding. Alles komt nog even voorbij en je ziet de auteurs een kapstok opzetten voor de delen erna. En zelfs voor een ervarener lezer over deze periode zat er zelfs al nieuwe informatie tussen. Vervolgens gaat men in het noorden in op de grote schrijvers van die tijd. De keuze hiervoor wordt goed uitgelegd (ze staan voor de stromingen in die tijd). En bij het zuiden komt de lastige taalsituatie weer naar voren en die wordt helder uiteengezet.

Hoofdstuk 3 start opnieuw met een goed overzicht van het tijdsgewricht. En het boek kent mooie details, zoals de verhalen over noorderlingen die naar het zuiden waren verhuisd, maar in de nieuwe omstandigheden vast kwamen te zitten. Wel kent dit hoofdstuk mijns inziens onevenredig veel aandacht voor Potgieter, waarbij er wat onnodige herhaling in de tekst komt te zitten. Mijn vraag bij het zuiden is waarom de verschillende dichters in Antwerpen niet los behandeld zijn. Dit deel lijkt minder eenheid te bevatten dan de titel suggereert. En in het zuiden krijgt Conscience te veel aandacht, met name één roman en zelfs na het lezen van het hele hoofdstuk is mij nog niet helemaal duidelijk waarom.

Het vierde en laatste hoofdstuk kent de kortste inleiding met een helder onderscheid Nederland-België. Het noorden bevat het bekende verhaal van de Tachtigers, maar toch ook veel interessante aanvullende informatie en haakjes om verder te willen onderzoeken. Het hoofdstuk heeft veel vaart en verdedigt uitgebreid de dominees. Is dat nodig en passend? Waarom ligt daar de nadruk op? In het zuiden staat één grote naam weer centraal, Guido Gezelle. Gelukkig wordt dit aangevuld met veel kleine onbekenden om het beeld compleet te maken, maar er lijkt wel veel minder te gebeuren in het noorden op dat moment. Hier is de roman interessanter dan de poëzie.

The Truman show (regie: Peter Weir)

Beoordeling: 5 sterren

Sommige films zijn klassiekers. Dan denk je meestal aan films als One flew over the cuckoo’s nest, maar The Truman Show is dat zeker ook. De film is prachtig gemaakt, zowel in meeleven met Truman als de algehele emotie in de film. Ook adresseert het een probleem dat in programma’s als Big Brother zichtbaar werd. En de film heeft prachtige teksten, die ik nu pas waardeer nu ik ouder ben en zie wat de schrijvers hebben gedaan. Nog nooit gezien? Ga hem kijken!

X-men Days of future past (regie: Bryan Singer)

Beoordeling: 5 sterren

Deze X-menfilm is de beste uit de reeks sinds de eerste film. De film is erg mooi gemaakt en doet qua sfeer een beetje Matrix-achtig aan. Vooral omdat in deze film een nieuwe invalshoek wordt gekozen door de regisseur van de eerste twee films. Een creatieve, goed gemaakte film die wat mij betreft de vijf sterren zeker verdient.

X-men (regie: Bryan Singer)

5 sterrenBeoordeling:

De eerste X-men zag ik in 2000 in de bioscoop. En wat een fantastische ervaring was dat. En nu ik de film 22 jaar later weer zie is die ervaring nog steeds ontzettend goed. De graphics zijn nauwelijks verouderd, het verhaal blijft goed en wat een sterrencast die hier echt goede personages neerzet. In het genre superheldenfilms zijn niet alle films even goed, hoewel ik ook andere goede heb gezien. Maar X-men heeft al mijn hele leven een speciaal plekje en dat geldt vooral ook voor deze film.

Sully (regie: Clint Eastwood)

Beoordeling: 5 sterren

Het is knap dat de makers van Sully een spannende film hebben weten te maken over een situatie die de hele wereld al kent en waarvan iedereen weet dat het goed afloopt. De gekozen invalshoek, de dagen dat het onderzoek naar schuld en onschuld liep, voegt die spanning toe. Je leeft ontzettend mee, omdat je meegaat in de twijfels die de filmmakers je voorleggen. De opluchting aan het einde komt ook echt binnen, mede door het briljante acteerwerk van Tom Hanks en regisseur Clint Eastwood.

Knock down the house (regie: Rachel Lears)

Beoordeling: 4 sterren

Een documentaire kijken over iets waar je uitkomst al van weet, waarbij de uitkomst de climax van de documentaire wordt, is niet altijd even handig. Het levert dan een verhaal op dat voorspelbaar wordt. Een andere invalshoek pakken is dan soms een goede oplossing.  Bij Knock down the house zit het interessante niet in de zetel die AOC pakt, maar in de reis van de andere vrouwen die een gooi doen naar de macht. De vervlochten verhalen met alle ups en downs en het feit dat er een generatie opstaat is wat deze documentaire interessant maakt. Voor iedereen met een politiek hart: deze moet je willen zien. 

Ilja Leonard Pfeijffer, Monteresso mon amour

Beoordeling: 5 sterren

Ilja Leonard Pfeijffer is een grote persoon in de Nederlandse literatuur, zowel letterlijk als figuurlijk. En die mogen het boekenweekgeschenk schrijven. Eindelijk was het aan Pfeijffer; een schrijver die op de lange baan meer geoefend is dan binnen de grenzen van de 90 bladzijdes. Maar ook hier excelleert hij: een verhaal dat op zichzelf niet opvallend origineel is, maar vermengd met veel zelfspot, verhaaltechnische termen die commentaar geven op wat er in het verhaal gebeurt en een kluchtige samenkomst van alle verhaallijnen. Dan ben je een een hele grote!

Nicoline van der Sijs e.a., Wat gebeurt er in het Nederlands?!

Beoordeling: 5 sterren

Wat gebeurt er in het Nederlands?! is niet alleen een boek voor de vakidioot. Het is juist ook een boek voor het brede publiek. En het is een groot compliment aan de redactie en de schrijvers dat het hen gelukt is zowel de breedte als de diepte van het taalonderzoek te vatten in zo’n leesbaar boek. De onderwerpen zijn niet allemaal even toegankelijk, maar voor iedereen zal minstens 80% van de verhalen interessant en herkenbaar zijn. Een dik verdiende vijf sterren!

Home alone 1 en 2 (regie: Chris Columbus)

Beoordeling: 5 sterren

Als je kinderen hebt, ga je vanzelf je eigen jeugdklassiekers aan je kinderen voorschotelen. En dat doen we dus ook met Home Alone. We hebben 3, 4 en 5 ook gekeken, maar daar ga ik niets over zeggen. Maar Home Alone & Home Alone 2: Lost in New York blijven supersterke films. Ze geven een goed gevoel en zoals ik zelf dubbel lach (en stiekem nog steeds lig), lachen ook mijn kinderen zich helemaal scheel bij deze films. En stiekem vind ik film 2 nog mooier dan het origineel. Ze blijven vijf sterren meer dan waard!