Leo (regie: Robert Marianetti, Robert Smigel, David Wachtenheim)

Filmposter van Leo waarop een 3D-geanimeerde leguaan met zijn pootjes door een terrariumruit het publiek aankijkt. Daarboven in groen de titel.

Beoordeling: 3 sterren

Leo is een gezellige kinderfilm. Een grappig verhaal, maar niet extreem spannend of complex. Schattige dieren, wat humor voor de volwassenen, een herkenbaar schoolverhaal voor kinderen die kijken. De film blijft ook niet echt hangen. Een zesje, voor de moeite.

The Lord of the Rings (regie: Peter Jackson)

De drie filmposters van Lord of the Rings naast elkaar met de hoofden van de hoofdrolspelers tegen een fantasiewereld afgebeeld in bruintinten uitgevoerd.

Beoordeling: 2 sterren

Fantasy en ik, het blijft een slecht huwelijk. In mijn jeugd (2001-2003) was Lord of the Rings echt een ding. Ik heb ze gezien op verjaardagen bij vrienden en later ook nog een keer met Jessie. Maar ook nu, in 2024, nu mijn kinderen de films graag willen zien, blijven het toch niet mijn films. Ik zie duidelijk overeenkomsten met Harry Potter, maar de films zijn zo godsgruwelijk traag. Er zijn te veel mensen die telkens door het gras rennen op weg naar het volgende gevecht en daarna verder door het gras rennen. De films zijn mooi vormgegeven en hebben de tand des tijds behoorlijk goed doorstaan, daarom 2 sterren, maar ik kijk ze niet meer.

Murder on the Orient Express (regie: Kenneth Branagh)

Poster van Murder on the Orient Express met de volledige cast zittend of staand in een treincoupee, uitgevoerd in blauwtinten.

Beoordeling: 3 sterren

Ik kende het verhaal niet, maar het uitgangspunt bij de film Murder on the Orient Express is echt heel erg goed en zit mooi in elkaar. Het is wel typisch begin 20e-eeuws in zijn opzet en doet dus wat archaïsch aan in deze met moderne technieken gemaakte film. De verfilming uit 2017 heeft het verhaal mooi omgezet van boek naar scherm: de sfeer en de beelden zijn mooi en het originele verhaal wordt met respect behandeld. Het is een leuke film, maar geen briljante film, ondanks de grote en goede cast.

De erfenis van Els Borst (regie: Pamela Sturhoofd & Jessica van Tijn)

Aankondiging van de documentaire op een streamingdienst emt een foto van de kinderen van Els Borst in de kofferbak van een auto. Daarnaast de feitelijke informatie over de documentaire.

Beoordeling: 4 sterren

Deze documentaire over Els Borst is mooi gemaakt. Probleem dat ik ook al had bij Het schildersleven van Rembrandt van Rijn is de ophemelende toon die sommige documentairemakers kiezen. De hoogtepunten uit haar werkzame leven zijn mooi weergegeven en goed gekoppeld aan de doorwerking die ze vandaag de dag nog hebben. Al met al geeft de documentaire, met alle mogelijke nuances die er te maken zijn, een goed biografisch beeld en ook een helder beeld van de politieke moord die haar leven beëindigde.

Brammetje Baas (regie: Anna van der Heide)

Poster van de film Brammetje Baas, met een jongetje dat van onderaan de poster omhoog kijkt en diverse fantasievolle objecten voorbij ziet vliegen, zoals een bus met mensen en een leraar met een vissenhoofd.

Beoordeling: 3 sterren

Brammetje Baas is een grappige boekerverfilming en als docent heel herkenbaar met een niet stilzittend jongetje met een hoofd vol ideeën. Ook het lied van Jochem Meijer is erg leuk en past goed bij het verhaal. Maar het is wel erg Nederlands gemaakt en verfilmd: een schoolgebouw van 100 jaar oud, een nogal stereotiepe docent en veel gezelligheid in het klaslokaal. Een leuke familiefilm, maar geen uitblinker.

Wish (regie: Chris Buck & Fawn Veerasunthorn)

Poster voor de film Wish met de hoofdrolspeelster in een cirkel gevormd door een stervormig personage. Daarboven een boze tovenaar met groene stralen.

Beoordeling: 3 sterren

Wish was onze jaarlijkse 1-januari-naar-de-filmtraditie. Het is een aardige film, maar in niets springt de film boven het maaiveld uit. Geen bijzonder verhaal, zoals Encanto, geen bijzondere settings zoals Coco, geen briljante muziek zoals in Frozen. Wat vooral leuk is, is het zoeken van referenties naar andere Disney-films, maar daarvoor is Youtube leuker dan het zelf kijken van deze film. De makers hadden duidelijk meer aandacht voor het verhaal moeten hebben, dat soms wat rommelig aandoet. Zo is de spanning die de makers wilden creëren rondom de ‘dader’ midden in de film eerder een gat in het verhaal, dan een spanningsboog. De muziek is leuk, maar niet opvallend. We hebben ons vermaakt, maar niemand wilde de film thuis via streamingdiensten graag nog een keer kijken. De tekenstijl vond ik zelf nog wel een pluspunt, maar ook dat zal niet iedereen vinden. A mixed bag, zoals ze dat zo mooi kunnen zeggen in het Engels.

Alvin and the Chipmunks (3 keer zelfs)

Poster van Alvin and the chipmunks met in de hoek het hoofd van de mannelijke hoofdrolspeler die bedenkelijk kijkt naar drie eekhoorns in hiphopkleding.

Beoordeling: 4 sterren

Toen Noor en Daan de filmreeks van Alvin and the chipmunks gingen kijken, was ik wat huiverig. Ik kende de tekenfilmserie uit mijn eigen jeugd, maar ik had geen hoge verwachtingen. Maar de films zijn opvallend leuk en goed gemaakt. De muziek is catchy, het verhaal zit aardig in elkaar en de personages zijn grappig. En zelfs drie films kijken kost weinig moeite. De makers mikken niet op hoogwaardige kunstzinnige expressie, maar voor een vermakelijke middag kun je er zelfs een marathon van maken en alle drie de films achter elkaar kijken.

Pirates of the Caribbean (5 delen)

Poster van Jack Sparrow, een piraat met een zwaard in zijn hand, in grijstinten met een klein beetje kleur en de titel van de filmreeks: Pirates of the Caribbean.

Met kinderen die groter worden, muzieklessen waarin de muziek van Pirates of the Caribbean gespeeld wordt en streamingdiensten met flink wat aanbod, kun je eenvoudig dit soort filmreeksen kijken met je gezin. We hebben ze dus alle vijf (weer) gezien.

De eerste blijft toch wel echt de allerbeste: alle energie en ideeën die in die film zijn gegaan zijn goed. Het verhaal dat een mooie mengeling van show, spektakel, onderliggende laagjes en humor kent zijn mooi.

De tweede film is de bekende vervolgfilm die lijkt ingegeven door het succes meer dan door een goed verhaal. Hij is wat trager en het verhaal komt mijns inziens niet echt van de grond. Dat gebeurt pas in film drie: deze gaat door op het verhaal van film twee, dus die moet je scherp in je hoofd houden. Ik vind het mooi dat film drie filosofischer is van inhoud en daarmee meer van je vraagt dan enkele lachen en genieten van spektakel.

Film vier is aardig, maar is me maar beperkt bijgebleven. Film vijf heeft dan weer de grootsheid van film één: een goed verhaal, erg veel show, maar ook filosofie en een onderlaag in de gebeurtenissen. En films met Javier Bardem zijn sowieso vaak goed.

Het blijft een mooie filmreeks: de sfeer, de muziek, het acteerwerk, de humor. Niet vanwege het fantastische verhaal of de kunstzinnigheid, maar omdat het cinematisch vermaak is in optima forma!

Murder Mystery 1 en 2 (regie: Kyle Newacheck)

Poster van Murder Mystry met Jennifer Aniston en Adam Sandler in avondkleding.

Beoordeling: 3 sterren

Murder mystery moesten we natuurlijk kijken vanwege Jennifer Aniston. Je moet deze film vooral kijken als grappige parodie op de boeken van Agatha Christie. Acteerkwaliteit maakt dan niet meer zoveel uit. Verwacht geen briljante film, dat gold voor Just go with it natuurlijk ook niet, maar je kunt er toch twee vermakelijke films aan hebben.

Chicken Run: Dawn of the nugget (regie: Sam Fell)

Filmposter van Chicken Run: Dawn of the Nugget met diverse van klei gemaakte kippen die zwaarbewapend door een hek breken.

Beoordeling: 3 sterren

Ik ben altijd ontzettend fan geweest van de eerste Chicken Run-film en de stijl van Aardman. Toen ik dus op Netflix zag dat er na meer dan 20 jaar een vervolg is gemaakt, wilde ik deze direct zien. De film heeft veel van de kracht en charme van de eerste film. Verder hebben de makers goed gekeken naar films van James Bond uit de jaren ’60 en ’70 voor de decors en de frissere kleuren doen erg denken aan Squid Game. Het verhaal zakt qua spanningsboog wel wat in en de grapjes zijn nogal voorspelbaar en weinig origineel, dus de film haalt het niet bij het origineel. Maar hij is zeker vermakelijk.