Beoordeling: 
Bij Nederlandse films ben ik altijd wat sceptisch. Niet elke Nederlandse film is even goed. Het diner is dat echter wel. De kwaliteiten van het boek zijn prachtig overgenomen in de film. Ik mis weinig en er is gelukkig niet van alles bijbedacht. Het enige dat in de film niet overkomt is de stijl van Herman Koch. Het sarcasme komt af en toe wel terug, maar het maakt de film toch net minder dan het boek.
Beoordeling:
Twee echtparen gaan een avond uit eten in een restaurant. Ze praten over alledaagse dingen. Maar ondertussen vermijden ze waar ze het eigenlijk over moeten hebben: hun kinderen. De twee vijftienjarige zoons van beide echtparen hebben samen iets uitgehaald wat hun toekomst kan verwoesten. Wat de situatie nog ingewikkelder maakt isdat een van de ouders de beoogde nieuwe minister-president van Nederland is.*
De compositie van Het diner is bijzonder. Het was en is ongekend populair. Leest als een trein. Boeit. Doet een beroep op je geweten. En toch is het niet het boek dat ik verwacht of misschien nog sterker: gehoopt had. Ik heb jarenlang (vanaf begin 2009) naar Het diner gekeken in mijn boekenkast en ik wilde het al lange tijd lezen. Toch kwam het er maar niet van en door de enthousiaste recensies, reacties van leerlingen en verhalen van Jessie en Ine is het beeld van dit boek voor mij steeds grootser geworden en daardoor viel het boek me misschien iets tegen. Toch valt niet te ontkennen dat Herman Koch een goed schrijver is die een goed geschreven, interessant boek heeft gemaakt.
*Bron: Bol.com