Wim Pelgrim » Tag » Jan Wolkers

Tag archieven: Jan Wolkers

Jan Wolkers, Turks fruit

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 5 sterren

Het boek Turks fruit heb ik inmiddels meerdere keren gelezen en het blijft keer op keer een prachtig boek. Jan Wolkers is in staat om in het verhaal het rauwe en het lieve, het aardse en het hemelse, de eenzaamheid en het samenzijn met elkaar te verweven.

Door de verfilming van het boek worden je gedachtes en de de beelden die ontstaan bij het lezen wel behoorlijk gestuurd, maar na verloop van tijd, zeker wanneer er passages voorbij komen die niet verfilmd zijn, komen de personages die Wolkers in zijn boek heeft geschapen pas echt tot leven.

Het bijzondere van het vaker lezen van Turks Fruit is dat je daardoor steeds meer zicht krijgt op de manier waarop Jan Wolkers alles met alles verbindt in het boek. Ook bij hem valt, net als bij Hermans, geen mus van het dak zonder gevolg en bij herlezing zie je dat pas ontstaan.

Jan Wolkers, Zomerhitte (boekenweekgeschenk 2005)

Door | | ,
1 reactie

Beoordeling: 4 sterren

‘Ineens stond er niet ver van mij af een jonge vrouw die ik nog niet had waargenomen. Ik drukte me zo plat mogelijk in de helm en keek door mijn telelens naar haar. Ik zag de korrels zand op haar billen en rug zitten, alsof ze van wellustig schuurpapier gevouwen was. Toen draaide ze zich om en haalde haar vingers door haar blonde haren omhoog en keek mijn kant op.’*

Zomerhitte is een mooi boek, een echt Wolkersboek. Seksualiteit en liefde worden gecombineerd op een manier die je alleen in zijn boeken ziet. Daarnaast voegt Wolkers in dit boekenweekgeschenk een intrige toe, die minder goed bij zijn oeuvre past. Het boek was mooi en interessant, maar zeker niet het beste boek van Jan Wolkers dat ik heb gelezen. Daarvoor mis ik toch de jaren-’70-elementen als strijd tegen het calvinistische verleden en de burgerlijkheid en de morbide trekjes van van de hoofdpersonen.

*Bron: flaptekst Zommerhitte

Jan Wolkers, Verzamelde gedichten

Door | |
1 reactie

Verzamelde gedichten Beoordeling: 3 sterren

Hoewel hij vooral bekend werd met zijn verhalen en romans, maakte Jan Wolkers als dichter zijn debuut in de literatuur. In deze verzamelbundel brengt Wolkers-biograaf Onno Blom dit dichterschap in kaart, vanaf het allereerste, prille begin, tot en met de laatste versregels, neergekrabbeld op een doosje in het atelier.
Deze bibliofiele uitgave belicht in woord en beeld een poëtische ontwikkeling die bijna vijftig jaar omspant. Aanvankelijk klassiek en vormvast, later vrijer, maar steeds met dezelfde intensiteit, en altijd cirkelend om de grote Wolkers-thema’s: natuur, liefde en dood.*
Deze verzamelbundel van de gedichten van Wolkers is prachtig uitgegeven, vooral de in facsimile opgenomen handschriften zijn een mooie toevoeging aan dit boek. Bovendien maakt deze verzameling het mogelijk het totale oeuvre van Wolkers te overzien en dan valt mij op dat ik de oudere gedichten minder kan waarderen dan zijn jongere werk. De oudere gedichten zijn weinig toegankelijk en de taal klinkt stugger. De nieuwe gedichten zijn toegankelijker, zonder daarmee van mindere literaire kwaliteit te worden, en de taal wordt poëtischer.
Het hoofdthema natuur is niet mijn thema en de gedichten spreken me dan over het algemeen niet zo heel erg aan. Ik ben dan ook geen fan, ik vind zijn proza beter, maar Wolkers laat met zijn poëzie wel zien ook op dit vlak over literair talent te beschikken.
Als ik één gedicht moet kiezen dat iedereen wel even moet gaan lezen, is dat De nieuwe brug, een reactie op het overbekende gedicht van Marsman.
*Bron: Flapteks Verzamelde gedichten