Beoordeling: 
Hoewel ik een groot fan ben van het werk van Toon Tellegen, viel mij Het komt goed wat tegen. De taal blijft prachtig en de sfeer in de verhalen ook. Maar inhoudelijk worden de verhalen in deze bundel soms zo vaag, dat ik er niet meer helemaal wijs uit kom. Een aardig en lief boekje met een mooie kaft, maar geen topper.
Beoordeling:
De roman Grand hotel Europa is er niet één om in een ruk uit te lezen. Daarvoor is de stijl van Pfeijffer te barok en dat vertraagt het lezen. Ook wisselt de schrijver nogal eens tussen de verschillende verhaallijnen en bevat het boek naast een liefdesverhaal ook essays, een Dan Brownachtige verhaallijn en de levensverhalen van bijpersonages. In zekere zin doet de opzet me denken aan Camera Obscura, waarbij de verteller ook commentaar levert op het verhaal waar hij zelf aan deelneemt. Alleen kent Pfeijffer ook nog de nodige zelfspot die Beets niet bezat. Dat was in het boekenweekgeschenk nog duidelijker te zien. Maar hoe rijk en interessant de roman ook is, hij is door alle uitstapjes wat traag en door de iets té mooie afronding wat ongeloofwaardig.
Beoordeling:
The Laundromat is een rare film. Het deed mij in de aankondiging denken aan The Firm, maar dan wat lichter van toon. Maar het is echt wat anders. Het verhaal wordt net wat te weinig uitgelegd om goed te kunnen volgen. Ook is er net wat te weinig verhaal om er een spannende film van te maken. En dan is het verhaal ook nog doorspekt met momenten waarbij de vierde wand wordt doorbroken.
De recensent van Vanity Fair omschreef het mooi: “The movie goes all over the place, attempting to map the world of this thing but really just chasing its idea into abstraction. Which is the opposite direction of where it should be going.” Maar ondanks al deze kritiek wist de film wel te boeien, vandaar toch drie sterren.
Beoordeling:
Ik heb een wonderlijke herinnering aan Rodaan Al Galidi. Hij was te gast bij LateLetterenLive bij Dogenes in Nijmegen. Hij was nog in de asielprocedure opgenomen en ik weet niet meer wat wij deden, maar hij vertrok plotseling, midden in ons programma. En mijn beeld van die opvliegende man die vertrok is mijn enige beeld geweest.
En nu, bijna 20 jaar later, las ik voor de eerste keer een boek van hem: De autist en de postduif. Het is een leuk, vermakelijk boek dat vlot wegleest. Het eenvoudige taalgebruik is niet storend, maar intrigeert. Het is geen superboek en het verhaal is me ook niet echt bijgebleven, maar je kunt er ook wel een tijd mee vermaken.
Beoordeling:
Ik heb wat mixed feelings bij dit boek. Aan de ene kant is er de emotie van het krijgen van een verjaardagscadeau van een leerling. Dan is er de intrigerende wereld van het negentiende-eeuwse Rusland. Maar er zijn ook, zoals bij Vestdijk, de oneindige monologues interieur die mij op de helft van het boek nogal gingen vervelen. Ik heb het boek niet uitgelezen, maar ik heb me er ook wel mee vermaakt. Uiteindelijk was het verhaal me te klein om me te blijven boeien, maar de wereld van het verhaal groot genoeg om wel een indruk achter te laten.
Beoordeling:
Aan het begin van de winter een recensie over een zomerse verhalenbundel. Deze verhalenbundel, samengesteld door Matthijs van Nieuwkerk was over het algemeen leuk. Het ene verhaal spreekt meer aan dan het ander en de adoratie van Heleen van Rooijen snap ik totaal niet. Maar voor ieder wat wils en daarmee een voldoende leuke bundel.
Beoordeling:
Ik was in 2021 erg enthousiast over het vorige boek van Lindelauf, Hele verhalen voor een halve soldaat. Over dit boek ben ik ook best enthousiast, maar je moet er wel nog mee inkomen voor het je gaat raken. Het verhaal komt trager op gang en dat versterkt mijn kritische kanttekening die ik de vorige keer ook had: is dit een kinderboek. Hoe Tortot zijn vissenhart verloor is voor oudere kinderen of als kunstzinnig voorleesboek misschien interessant, maar het zal kinderen niet direct aanspreken, ben ik bang. Ik vond het een mooi verhaal, maar ook iets te veel haute cuisine.
Beoordeling:
Omdat we deze zomer naar Dinseyland Paris gingen, hebben we wat Disney-films gekeken die Noor en Daan nog nooit gezien hadden. Sneeuwwitje en Assepoester. Ook deze is mooi, maar bevat wel wat scenes die ik in andere Disney-klassiekers al gezien heb en die niet in het oorspronkelijke verhaal zitten. Ook niet gek met een regisseur die ook 101 dalmatiërs en Peter Pan regisseerde. Maar ook dit is een vermakelijke film voor het hele gezin.
Beoordeling:
Abdelkader Benali heeft met De weekend miljonair een leuke roman geschreven. Het is niet zo origineel, er zijn meer verhalen over vader-zoonrelaties en migranten in Nederland, zoals Eus. De parallellen tussen vaders oude en nieuwe leven zijn een mooi gegeven en er zitten mooie beschrijvingen in de roman. Bovendien helpt het hoopvolle einde, maar het is geen verhaal dat je bijblijft..
Beoordeling:
Na de eerste twee X-men films wordt het langzaam steeds minder goed. Het verhaal in deze derde film is wat dun en onsamenhangend en de film lijkt meer op effectbejag gericht, dan op de inhoud. X-men blijft voor mij een van de weinige (de enige) superheldenfranchise die ik leuk vindt, maar ik weet niet of ik nog verder moet kijken voor het nóg minder goed wordt.