Cynthia Voigt, Het verhaal van Dicey

Beoordeling: 5 sterren

Na Onder de blote hemel en Samen onder dak is Het verhaal van Dicey het derde en laatste kerndeel van de Tillerman-serie van Cynthia Voigt. Ook hier merk ik dat de herinnering aan het boek soms anders is dan bij herlezing blijkt. Zo meende ik mij te herinneren dat de moeder van de kinderen op bezoek komt, maar dat gebeurt niet. En ook dacht ik dat de boot waar Dicey aan werkt af komt, maar dat gebeurt blijkbaar in een ander deel van de serie.

Ook bij dit deel blijkt de kracht van Cynthia Voigts schrijverschap: een prachtig verhaal vol gedachtes en twijfels die ik in de brugklas heel herkenbaar vond en ook nu heel geloofwaardig overkomen. Het verhaal ontvouwt zich rustig en in een tempo passend bij de inhoud. Bovendien zie je het karakter Dicey zich ontwikkelen gedurende het verhaal, zonder dat dat geforceerd overkomt. Een zeer verdiende vijf sterren voor de derde keer op rij.

Cynthia Voigt, Samen onder dak

Beoordeling: 5 sterren

Samen onder dak is het prachtige vervolg op Onder de blote hemel. Het grappige is dat in mijn hoofd de beide boeken een geheel zijn gaan vormen sinds ik ze in de brugklas of tweede klas las. De reis van de kinderen is aan de ene kant langer dan ik me herinner, omdat ik weet hoe het boek afloopt, maar aan de andere kant minder lang, omdat er meer gebeurt dan ik me herinner.

Het goede van dit boek is dat het niet alleen een sterk boek is op zichzelf, maar ook een geloofwaardig vervolg op het eerste deel van de Tillerman-serie. Voigt heeft zich niet in allerlei rare bochten hoeven wringen om het verhaal een vervolg te geven.

Wat ik mij nog het best herinner was de aankomst bij oma, maar de prachtige sfeertekening had ik niet opgeslagen en misschien me toen ook nog niet gerealiseerd. Bovendien zitten er allerlei onderhuidse zaken in het boek die je als volwassene wel snapt en als kind nog niet. Een rijk boek dus dat voor herlezing in aanmerking komt!

Cynthia Voigt, Onder de blote hemel

Beoordeling:5 sterren

In de brugklas van de middelbare school maakte ik kennis met veel voor mij nieuwe jeugdliteratuur, dankzij meneer Zengerink, waaronder Jan de Zanger en Cynthia Voigt. Van die laatste staat de verzamelbundel met de drie Tillerman-boeken in de kast (dankzij Jessies boekenverzameling).

De Tillerman-serie heb ik van voor tot achter gelezen en na meer dan 15 jaar hebben de boeken nog aan geen enkele kracht ingeboet. Onder de blote hemel is het sterke begin van de zoektocht van Dicey, James, Maybeth en Sammy naar een thuis.

De manier waarop Voigt schrijft is zeer beeldend, maar laat ook genoeg impliciet om het verhaal voor een volwassen lezer interessant te houden. Zeker nu ik zelf ook in de VS ben geweest over verlaten highways en eenzame dorpjes gereden, heb ik een nog sterker beeld van de omstandigheden die Voigt beschrijft.

Daarnaast is het uitgangspunt voor haar verhaal erg goed: het laat nog veel in het vage en maakt daardoor zeer nieuwsgierig. De geloofwaardigheid van het verhaal is iets waarover je zou kunnen discussiëren, maar Voigt weet je als lezer er volledig van te overtuigen dat dit is wat er kan en moet gebeuren.

Het feit dat alle drie de Tillerman-boeken in 1986 en 1987 de Vlag en Wimpel van de Griffeljury kregen uitgereikt, zegt meer dan voldoende en na bijna 20 jaar zouden ze die nog steeds verdienen.