Zoekresultaten voor: james bond

James Bond: You only live twice (regie: Lewis Gilbert)

James Bond: You only live twiceBeoordeling: 5 sterren

You only live twice is een van de beste James Bonds die ik ooit gezien heb. Deze herinner ik me bovendien goed van rond mijn 12e toen ik veel Bonds op tv keek.

Niet alleen is het verhaal sterk en kent het alle typische kenmerken voor een Bondfilm, zoals een in koffers vervoerbare helikopter (Little Nellie), een groot gevecht tussen ‘de goeden en de slechten’, prachtige locaties en een kennismaking met een andere cultuur. Ook komt daar in deze film bovendien het futuristsche van de spacerace tussen Rusland en de VS, met de ontvoeringen in de ruimte door SPECTRE bij.

Kortom: alles wat ik zoek in Bond zit in You only live twice, die daarmee op hetzelfde niveau komt als o.a. Skyfall.

James Bond: Thunderball (regie: Terence Young)

James Bond: ThunderballBeoordeling: 4 sterren

Ik kan mij herinneren dat ik in mijn jeugd Never say never again heb gezien. Toen ik dus Thunderball ging kijken, viel mij op dat ik het verhaal herkende, maar dat er ook dingen anders waren. Of eerder andersom: er viel mij op dat er dingen anders waren en na wat zoeken kwam ik erachter dat ik dus Never say never again gezien moet hebben in plaats van Thunderball. 

De historie van de James Bondfilms is een wonderlijke. Zo heb ik Casino Royal nog nooit gezien, ook al zijn er drie versies van. Maar goed, in dit stuk wil ik het eigenlijk alleen over Thunderball hebben.

Deze vierde James Bond is een leuke en over het algemeen spannende film. Hij is echter wel wat te lang en daardoor wat te traag geworden. Dat schijnen meer mensen te vinden (Peary, Danny (1986). Guide for the Film Fanatic (Simon & Schuster) p.435). James Bond voelt zich als een vis in het water, maar blijft daardoor soms wel erg lang rondzwemmen zonder ogenschijnlijk doel. Het lijk Nemo wel!

James Bond: Goldfinger (regie: Guy Hamilton)

James Bond: GoldfingerBeoordeling: 4 sterren

Hoewel de sfeer in deze James Bondfilm goed is en ook het verhaal en de film zelfs spannend genoemd mag worden, grijpt hij me niet zoals You only live twice of Skyfall. En dat is toch gek als je bedenkt dat Goldfinger gezien wordt als een van de bekendste Bondfilms.

Mijn lichte teleurstelling wordt volgens mij vooral veroorzaakt door die iconische status van Goldfinger. Je hebt zulke hoge verwachtingen dat die na ruim 40 jaar niet meer ingelost kunnen worden. Daarnaast komt het feit dat de film diverse inzakmomentjes kent. Je aandacht verslapt en het duurt vaak net te lang voor je weer het verhaal mee in wordt gesleept.

Wel is het leuk te zien dat bij deze derde film het budget en de mogelijkheden voor de filmmakers groeiden. Voor het eerst worden grootse scènes met vele figuranten gebruikt, zoals rond Fort Knox. Je ziet de groei die de reeks in deze eerste jaren doormaakte en dat is maakt een dvd-collectie zo leuk.

James Bond: From Russia with love (regie: Terence Young)

From Russia with loveBeoordeling: 5 sterren

Ja, dit is het begin van de Bond-traditie zoals ik die ervaar! Waar Dr. No een opstapje vormt, zijn we met From Russia with love aangekomen in het hart van alles wat er goed is aan James Bond. In alles aan gave film!

De film is allereerst spannend, kent een mooie opbouw vol afwisseling tussen rustiger momenten en climaxen van geweld of spanning. Ook komen de typische Bond-elementen die misten in Dr. No in deze film wel voor: de gadgets van Q, de Russen, SPECTRE en SMERSH. Ook spreekt de locatie Istanbul mij meer aan dan Jamaica.

Wel zie je ook in deze film dat de film als kunstvorm zich in de laatste 50 jaar wel ontwikkeld heeft: de manier van acteren, decors en techniek; het is allemaal typisch jaren ’60. Dat is echter totaal niet storend en past goed bij de ervaring die je bij het kijken van deze film hebt. Een echte aanrader, ook voor mensen die niet tot de categorie ‘verstokte Bond-fans’ behoren (ook Jessie vond het een leuke film). Wat mij betreft één van de beste Bonds.

James Bond: Dr. No (regie: Terence Young)

Dr. NoBeoordeling:3 sterren

In december lag er een mooie dvd-verzameling voor mij onder onze kerstboom. In de kerstvakantie ben ik begonnen met het kijken van de eerste paar films van James Bond, uiteraard te beginnen met Dr. No. De eerste Bond-film spreekt mij minder aan dan vele andere films. De traditie die bij Dr. No begon heeft een verwachtingspatroon geschapen waar deze eerste film nog niet helemaal aan kan voldoen.

De film is wel goed, maar is nog wat traag. Ook mist nog de typerende humor, die is nog wat minder scherp dan in latere films en ik mis nog enkele typische Bond-elementen. Zo ontbreken zijn vaste drankje, een groot gevecht als climax in de film en de gadgets van Q. De investering die is gedaan in deze film is duidelijk minder groot dan bij latere films. Dat toont zich o.a. in de kwaliteit van de decors, hoewel die typische vroeg-jaren-’60-uistraling ook wel wat aantrekkelijks heeft.

Een mooie start van een jaar waarin ik regelmatig een James Bond zal bespreken op mijn site.

James Bond: Skyfall (regie: Sam Mendes)

Skyfall

Beoordeling: 5 sterren

Toen Skyfall uitkwam, waren de recensies lovend. Na teleurstellingen als Quantum of Solace leek iedereen ineens weer van James Bond te houden. Toen Jessie mij trakteerde op een avondje Skyfall was ik dan ook erg benieuwd of mijn hooggespannen verwachtingen ingelost zouden worden. En ja, die werden ingelost.

Skyfall is weer een Bond-film in de rijke traditie van films als GoldfingerThe man with the golden gun en Octopussy. Op een prachtige wijze hebben de filmmakers Bond weer teruggebracht bij de kern van wat deze filmreeks zo briljant maakt: de juiste balans tussen actie, humor, Britishness en herkenbare personages, situaties en elementen. Ook is er een mooie exit ingeweven voor Judie Dench en is de tegenstander van Bond weer eens een echte rare knakker.

De tweeënhalf uur die deze film duurt vlogen voorbij en zelfs Jessie moest soms hardop lachen om deze topper. Deze film maakt dat ik graag weer eens alle oude Bonds zou terugzien en met dank aan Jessies kerstcadeau gaat mij dat nog lukken ook. Wat een pracht!

James Bond: Quantum of solace (regie: Marc Forster)

2 sterren

James Bond - Quantum of Solace Beoordeling: 2 sterren

Verraden door Vesper, de vrouw van wie hij hield, vecht 007 tegen de drang om zijn nieuwste opdracht tot een persoonlijke wraakactie te maken. Tijdens zijn zoektocht naar gerechtigheid ontmoet Bond de knappe Camille, die hem naar Dominic Greene leidt. Deze meedogenloze zakenman is een belangrijke kracht achter de mysterieuze Quantum organisatie. Verwikkeld in een web van verraad, bedrog en moord doet Bond er alles aan om Greene te pakken te krijgen.*

Waarom er geen nieuwe James Bondfilm komt na Quantum of solace lijkt mij duidelijk: James Bond is James Bond niet meer. De films die zich kenmerkten door een combinatie van actie, spannende verwikkelingen, humor en iets typisch Brits, zijn verworden tot doorsnee Hollywoodfilms waarin de actie de boventoon voert. Het verhaal is in deze film totaal niet te volgen, omdat er te weinig uitleg wordt gegeven over wat er gebeurt. Bovendien hangt de film te sterk vast aan Casino Royal en als je die niet hebt gezien, zijn diverse onderdelen van de film onbegrijpelijk. Voor een echte Bondfan missen bovendien de gadgets en Q, miss Moneypenny en een aantal vaste uitspraken. Ik ben bang dat dit het einde is van de Bondfilms…

*Bron: Bol.com

5 decades of Bond

James BondToen ik vorig jaar met Kerstmis alle James Bond-films op dvd kreeg van Jessie ben ik vrij snel begonnen deze te kijken. De afgelopen maanden verscheen er elke twee weken een recensie over deze films. En bij mijn vertrek op het Canisius College kreeg ik van mijn sectiegenoten ook Never say never again. Ik heb dus alle Bonds in het afgelopen jaar gezien en besproken.

Wat heeft mij dat geleerd, wat kan ik zeggen over 50 jaar James Bond? Bovenal dat ik een Bond-fan ben. Ik vind (op één na) alle films minstens vermakelijk en de meeste zelfs erg leuk tot briljant.

Daarnaast zijn de makers van deze films erg fan van achtervolgingen door de sneeuw. De diverse 007’s hebben regelmatig op de ski’s gestaan. Ik heb daarvan ook meerdere keren melding gemaakt (1, 2, 3, 4). Dat wordt op een gegeven moment bijna een soort running gag.

De beste?

Welke films vind ik nou het beste? En wat vind ik belangrijk in een Bond. De beste films zijn (in chronologische volgorde) You only live twice, The man with the golden gun, Octopussy, The living daylights en Goldeneye. Daarin komt duidelijk mij voorkeur voor Roger Moore naar voren: drie van de zes vijfsterrenfilms tonen hem in de rol van 007. Toch zijn deze films ook divers: grote gevechten (You only live twice) of juist één tegen één (The man with the golden gun), modern (Skyfall) of juist oud (You only live twice). Wel valt op dat de eerste of de laatste film met een bepaalde acteur er vaak tussen zit (4 van de zes). Of dat wat zegt, geen idee.

Daarnaast zie je in de films die ik minder waardeer dat deze vaak een zwakker verhaal (Diamonds are forever, Moonraker, Quantum of solace), idiote locaties (Moonraker en Die another day) en een zekere saaiheid (Casino RoyaleDr. No) hebben.

De ranking

Sluiten we af met de ranking. Alle Bonds van top naar flop:

Skyfall
The man with the golden gun
Goldeneye
The living daylights
Octopussy
You only live twice

From Russia with love
For your eyes only
Tomorrow never dies
The world is not enough
Goldfinger
A view to a kill
The spy who loved me
Live and let die
Thunderball

On her majesty’s secret service
Die another day
Moonraker
Dr. No
Diamonds are forever
Casino Royale

Quantum of solace

Never say never again

 

Chicken Run: Dawn of the nugget (regie: Sam Fell)

Filmposter van Chicken Run: Dawn of the Nugget met diverse van klei gemaakte kippen die zwaarbewapend door een hek breken.

Beoordeling: 3 sterren

Ik ben altijd ontzettend fan geweest van de eerste Chicken Run-film en de stijl van Aardman. Toen ik dus op Netflix zag dat er na meer dan 20 jaar een vervolg is gemaakt, wilde ik deze direct zien. De film heeft veel van de kracht en charme van de eerste film. Verder hebben de makers goed gekeken naar films van James Bond uit de jaren ’60 en ’70 voor de decors en de frissere kleuren doen erg denken aan Squid Game. Het verhaal zakt qua spanningsboog wel wat in en de grapjes zijn nogal voorspelbaar en weinig origineel, dus de film haalt het niet bij het origineel. Maar hij is zeker vermakelijk.

Wil de krokodil (regie: Josh Gordon&Will Speck)

Beoordeling: 3 sterren

Elk jaar gaan we op 1 januari naar de bioscoop. Dit jaar was dat naar Wil de krokodil (oorspronkelijk: Lyle Lyle crocodile). En ik kom nu pas toe aan een recensie. En ik moet constateren dat de film geen blijvende indruk heeft achtergelaten, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de musical Matilda. De verfilming van het boek dat ik nog niet kende is leuk gemaakt, grappig en levert een gezellige middag bioscoop op. En voor Javier Bardem een interessante rol na wat ik eerder van hem zag. Maar geen blijvertje.