Zoekresultaten voor: james bond

Matilda, the musical (regie: Matthew Warchus)

Beoordeling: 5 sterren

Een vijfsterrenmusical is een verrassende beoordeling, want ik hou niet van musicals. Maar Matilda the musical is verrassend, leuk en goed gemaakt. Het verhaal van Roald Dahl is wel behoorlijk aangepast voor de musicalversie, die eerst in het theater is verschenen. Maar de aanpassingen zijn mooi ingepast in het verhaal, zoals de manier waarop het verhaal van juf Engel via de dromen en fantasie van Matilda wordt verteld. Bovendien is de film fijn Brits, in tegenstelling tot de eerdere verfilming. En wat een cast: niet alleen Emma Thompson schittert, maar de belangrijkste kindrollen en juf Engel worden ook fantastisch vertolkt. Lashana Lynch blijkt zeer veelzijdig na haar Bond-avonturen. Hij is meerdere keren op repeat gegaan bij ons thuis en dat was ook voor de ouders deze keer geen straf.

Black Panther (regie: Ryan Coogler)

Beoordeling: 4 sterren

Het superheldengenre bekijk ik altijd op zijn meritus. Nee, die films halen het niet bij The pianist of The shawshank redemption, maar datzelfde geldt voor James Bond.

Black Panther is een mooie film: de verhaallijn is mooi en sluit goed aan bij de maatschappelijke discussies in met name de VS op dit moment. Dat maakt kunstuitingen in mijn ogen altijd extra sterk: als ze een relatie aangaan met de wereld buiten de kunst. Maar los daarvan is de film mooi vormgegeven, goed gespeeld en boeiend.

The spy who shagged me (regie: Jay Roach)

Beoordeling: 3 sterren

Voor iemand die fan is van James Bond is het kijken van de parodieën meestal ook erg leuk. Rowan Atkinson deed een dappere poging met Johnny English, maar de meesterparodie blijft tot Austin Powers.

Toevalligerwijs kwam ik Thespy who shagged me eerder tegen bij het herzien van de films. De eerste film in de reeks, International man of mystery is volgens mij veel sterker nog dan dit tweede deel. De flauwe grapjes zijn er uiteraard, maar de verwijzingen naar Bond zijn minder sterk, dan ik ze me herinner van de de eerste film.

Maar misschien dat ik me de eerste ook wel mooier herinner dan hij was. Ik zag die tijdens mijn Romereis in klas vier, met een schaterende Rob Rietberg, docent klassieke talen, op de eerste rij van de bus. Die ga ik binnenkort zeker weer herkijken.

Ian Flemmig, The man with the golden gun

Beoordeling: 2 sterren

Ik houd ontzettend van de films van James Bond en The man with the golden gun is één van mijn topfavorieten. Toen ik van Martijn een reeks boeken van Ian Flemming cadeau kreeg, was ik dan ook erg blij en benieuwd naar het originele werk.

The man with the golden gun is mij echter erg tegengevallen. De boeken zijn mij te gedateerd, de stijl te wollig en waar James Bond in de films een charmante actiefiguur is, is hij dat in de boeken niet: een charmante kletsmajoor, maar weinig actie. De weg die Bond moet afleggen om überhaupt weer binnen te komen bij MI:6 is te lang en langdradig. Een rapport van meerdere pagina’s integraal uitschrijven: het is niet mijn idee van spannende literatuur.

Ik blijf van Bond houden, maar of ik nog een keer aan een roman van Flemming begin, weet ik niet.

Star Trek V: The final frontier (regie: William Shatner)

Star Trek V: The final frontierBeoordeling: 3 sterren

Met de jaren worden de originele Star Trek-films minder goed en de acteurs langzaam te oud. Dat is in The final frontier ook het geval. Het is mooi om te zien dat de crew (gelukkig) weer op het eigen schip terug is.

Het is jammer te zien dat er allerlei rare toevoegingen in het verhaal worden gedaan zoals een goddelijk type dat aan de basis van het universum blijkt te liggen.

Soms gaan franchises of acteurs te lang door; dat gold voor sommige films in de reeks van James Bond en dat geldt ook hier. Op je hoogtepunt stoppen blijkt moeilijk voor sommigen.

Star Trek: The motion picture (regie: Robert Wise)

Star Trek: The motion pictureBeoordeling: 3 sterren

Na het bespreken van alle James Bond-films, wat nog een zekere mate van hipheid heeft, al neigt het al best naar wat je het etiket ‘nerd’ kan opplakken, geldt dat voor Star Trek helemaal. Afgelopen zomer herontdekte ik mijn liefde voor deze serie (vanaf The Next Generation) en ook voor de speelfilms. Ik schreef daar al eerder over, maar ga dat de komende tijd regelmatiger doen.

De eerste speelfilm van Star Trek: The motion picture, is niet de beste film gebaseerd op de originele serie. De film heeft alle basisingrediënten die de originele Star Trek-serie had. Het verhaal kent een interessant uitgangspunt, maar is wat traag. Het lijkt of een aflevering van de serie (50 minuten) gerekt is tot een film van ruim twee uur.

Ook begint de tijd de originele serie al aardig in te halen. In een tijd waarin de eerste autotelefoonnetwerken werden opgezet in Nederland en de eerste mobiele telefoons in Japan in de winkels lagen, werkt de Enterprise met communicatiemiddelen die vergelijkbaar zijn met die technieken.

Wel erg goed zijn de graphics en decors, zeker voor die tijd. Vergelijk dit bijvoorbeeld met James Bond; Moonraker, die toch minder goed is op deze punten.

Een eerste speelfilm, die het enthousiasme voor Star Trek in de daaropvolgende 15 jaar tot grote hoogte zou stuwen (en de aanleiding vormde voor diverse nieuwe tv-series), maar die zelf niet het beste is wat de Star Trek-franchise heeft voortgebracht.

Biutiful (regie: Alejandro González Iñárritu)

BiutifilBeoordeling: 1 ster

Nadat we op Pinterest een pin zagen van Biutiful, hebben we deze film gezien. Maar… na een klein halfuur ook weer afgezet. En dat terwijl we dachten met Javier Bardem een goed acteur in huis te hebben.

Een goede acteur moet echter wel zijn werk doen binnen de kaders van een goed verhaal en dat ontbreekt volledig in deze film. Er is geen touw vast te knopen en wat er gebeurt, het geheel is traag en onsamenhangend en ook de manier van filmen (los uit de hand) is vermoeiend om naar te kijken.

Het lijkt er wel op alsof Spaanstalige films altijd vreemde films zijn. Mijn eerste Spaanstalige filmervaring was Y tu mamá también, tijdens mijn introductie bij de Radboud Universiteit. Vast een erg goede film, maar aan mij niet besteed en dat is met Spaanse films gebleven, tot Biutiful aan toe. Op Metacritic omschreef iemand deze laatste op een prachtige manier: If you want to feel depressed without a real purpose, try this movie. 

Unfinished song (regie: Paul Andrew Williams)

Unfinished SongBeoordeling: 5 sterren

Ik ben niet zo’n jankerd als het om films gaat. Komt een vrouw bij de dokter is denk ik de laatste film geweest, waarbij de tranen vloeiden. Unfinished song is er ook één. En misschien niet toevallig gaat ook deze film over een man die zijn vrouw verliest aan kanker. 

Hoewel de film, die oorspronkelijk onder de titel Song for Marion, zou dragen, geen kasscucces is geworden, zet de sterrencast met o.a. Terence Stamp (Star Wars: Episode 1), Gemma Arterton (Quantum of Solace) en Vanessa Redgrave (Atonement) een sterk verhaal neer. Dat verhaal lijkt een combinatie van Sister Act en Hope springs en weet een lach en een traan mooi te combineren.

Diverse critici zijn gevallen over de wat ongeloofwaardig snelle karakterverandering van Arthur, maar die kritiek vind ik onterecht. Mensen zijn niet 100% logisch in hun gedrag en zeker niet op stressvolle momenten als het rondom het ziekteproces en overlijden van je echtgenote.

Een aanrader dus, die iedereen zou moeten zien.

Johnny English reborn (regie: Oliver Parker)

Beoordeling: 1 ster

De eerste Johnny English was wel leuk, maar zoals zo vaak is het vervolg vooral gericht op kaartverkoop en minder op de kwaliteit. Na Mr. Bean en deel 1 zijn de grapjes wat voorspelbaar en ook de James-Bondreferenties hebben we na de eerdere film wel door. Beetje jammer allemaal en misschien niet zo onlogisch dat het daarna stil is geworden rondom Rowan Atkinson.