filmbeoordeling | Wim Pelgrim

Wim Pelgrim » Tag » filmbeoordeling

Zoek naar:

The butler (regie: Lee Daniels)

Door Wim Pelgrim | 12 juni 2018 06:00 - 06:00 |5 mei 2018 07:40 Videotheek

The Butler (2013) Drama, ‘The Butler’ vertelt het waargebeurde verhaal van Eugene Allen (Forest Whitaker), een kamerheer die meer dan drie decennia actief is geweest in het Witte Huis. Hij was in dienst van acht verschillende presidenten. Zijn carrière begon in 1952 toen Harry Truman de regerende president was en eindigde uiteindelijk in 1986, ten tijde dat Ronald Reagan president van Amerika was. Beoordeling:

Met House of cards en Designated survivor achter de kiezen is een film over het Witte huis natuurlijk bijna een must. En met The Butler heb ik dan wel ook een van de betere te pakken volgens mij. Wat een mooi uitgangspunt: de butler van vele presidenten als personage om je mee te nemen door de tijd. Bovendien een personage met een bijzonder levensverhaal. Zo bijzonder dat het bijna mooier is dan de mooiste verzonnen verhalen. De sfeer, het acteerwerk en de manier van filmen maken dit een van de mooiste films over Amerikaanse (politieke) geschiedenis sinds Twelve years a slave.

Bee Movie (regie: Steve Hickner en Simon J. Smith)

Door Wim Pelgrim | 5 juni 2018 06:00 - 06:00 |5 mei 2018 07:19 Videotheek

Plaats een reactie

Bee Movie. Beoordeling:

Nadat ik vorige week de fantastische film Coco besprak, die zelfs een Oscar won, deze week een animatiefilm die ik echt niet leuk vond: Bee movie. Ook al was die film genomineerd bij de Golden Globes, het is een echte B-film wat mij betreft. De graphics zijn niet zo goed, de grappen zijn super flauw en het verhaal is niet zo goed. Een zwakke film, waarbij de makers de kleur geel wel erg ruimhartig op het scherm projecteren.

The great dictator (regie: Charlie Chaplin)

Door Wim Pelgrim | 23 april 2015 06:00 - 06:00 |10 mei 2020 15:29 Videotheek

Plaats een reactie

Beoordeling:

Naar aanleiding van de nieuwste hit van Paolo Nutini, Iron sky ben ik The great dictactor gaan kijken. En wat een prachtfilm. Het is bewonderenswaardig dat een film die ruim 80 jaar geleden verscheen nog steeds weet te boeien en kijkers kan aanspreken. Charlie Chaplin toont zich in een meester van de details en ook het verhaal zit geraffineerd, zij het iets voorspelbaar, in elkaar. Bovendien is de film een mooie mengeling van stomme film en gesproken film, waarbij het imitatie-Duits dat doet denken aan Swedish Chef uit The Muppets, een mooie tussenvorm is om de twee te overbruggen. De slotspeech is briljant en niet voor niets miljoenen keren bekeken op Youtube.

James Bond: Skyfall (regie: Sam Mendes)

Door Wim Pelgrim | 17 januari 2013 05:00 - 05:00 |14 maart 2017 14:54 Videotheek

Plaats een reactie

Skyfall

Beoordeling:

Toen Skyfall uitkwam, waren de recensies lovend. Na teleurstellingen als Quantum of Solace leek iedereen ineens weer van James Bond te houden. Toen Jessie mij trakteerde op een avondje Skyfall was ik dan ook erg benieuwd of mijn hooggespannen verwachtingen ingelost zouden worden. En ja, die werden ingelost.

Skyfall is weer een Bond-film in de rijke traditie van films als Goldfinger, The man with the golden gun en Octopussy. Op een prachtige wijze hebben de filmmakers Bond weer teruggebracht bij de kern van wat deze filmreeks zo briljant maakt: de juiste balans tussen actie, humor, Britishness en herkenbare personages, situaties en elementen. Ook is er een mooie exit ingeweven voor Judie Dench en is de tegenstander van Bond weer eens een echte rare knakker.

De tweeënhalf uur die deze film duurt vlogen voorbij en zelfs Jessie moest soms hardop lachen om deze topper. Deze film maakt dat ik graag weer eens alle oude Bonds zou terugzien en met dank aan Jessies kerstcadeau gaat mij dat nog lukken ook. Wat een pracht!

La solitudine dei numeri primi (regie: Saverio Constanzo)

Door Wim Pelgrim | 13 oktober 2011 05:00 - 05:00 |27 maart 2023 11:08 Boekverfilmingen, Videotheek

Plaats een reactie

La solitudine dei numeri primi Beoordeling: 2 sterren

1984, 1991, 1998, 2007. Alice en Mattia zijn twee personen die een zware jeugd hebben en zich niet open kunnen stellen voor het dagelijkse leven dat buiten hen ligt. Ze weten precies hoe de ander zich voelt, maar kunnen hun liefde voor elkaar nooit uiten. In het kort: ze zijn twee priemgetallen. Priemgetallen zijn alleen deelbaar door 1 en zichzelf. Alice en Mattia willen net zoals alle anderen nummers zijn, maar er zit altijd een even getal tussen hen in. Ze zullen elkaar nooit raken.*

Na het lezen van het prachtige boek De eenzaamheid van de priemgetalen viel de film ongelooflijk tegen. Voor iemand die het boek niet gelezen heeft is deze overdreven arty film moeilijk te volgen en voor iemand die het boek wel gelezen heeft zal de afstand van de film tot het boek teleurstellen. De belangrijkste oorzaak daarvoor is het loslaten van de sfeer in het boek. Die charmante spanning tussen Mattia en Alice is vervangen door een rauwe confrontatie van twee mensen met overduidelijke psychische problemen. Daarnaast zijn de ingrepen in het verhaal (met als belangrijkste voorbeeld de twee kussen van Viola en Alice die zijn toegevoegd, maar waarom?) onlogisch. Waarom de spannende ontwikkeling van deze twee levens loslaten voor een hak-op-de-takopbouw? Waarom dit boek aan gort geknipt en willekeurig weer bij elkaar geraapt, de helft op de grond achterlatend? Het enige dat deze teleurstellende verfilming boven het niveau van één ster weet te tillen is het hoogstaande acteerwerk van alle acteurs.

*Bron: Film1.nl