Wim Pelgrim » Tag » vijf sterren

Tag archieven: vijf sterren

The dark knight (regie: Christopher Nolan)

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 5 sterren

Zoals iedereen heb ook ik al erg veel gehoord over The dark knight en je kunt dus bijna niet meer onbevooroordeeld naar zo’n film kijken. Toch kun je er ruim vier jaar na het overlijden van Heath Ledger in zonder te móéten zeggen dat het een goede film is. Daarom geef ik deze film ook onbevooroordeeld vijf sterren, want het is een erg goede film!

Ik heb Batman altijd een van de betere en interessantere superhelden gevonden. De psychologie van Batman en zijn tegenstanders is bijzonder. The Joker krijgt in deze film een extra diepte: hij wordt van rare kwibus een borderline-patiëntgelijkende psychopaat. Zijn onvoorspelbaarheid maakt de film direct heel erg spannend.

De sfeer die in de film wordt neergezet is goed, een stuk beter dan bij de Batman-films uit de jaren ’90 en zeker dan in de kinderserie uit de jaren ’60. Batman gaat met zijn tijd mee en de tegenstanders The Joker en Two-Face zijn duisterder geworden en worden een stuk krachtiger en minder kinderachtig neergezet dan in in de oudere versies.

Je krijgt met The dark knight twee uur entertainment en bij momenten zit je echt op puntje van de stoel!

Turks Fruit (regie: Paul Verhoeven)

Door | | ,
Plaats een reactie

Beoordeling:5 sterren

Na Als je begrijpt wat ik bedoel heb ik ook een andere grote klassieker gekeken: Turks Fruit. Ook deze film maakte de eerste keer dat ik hem zag zeer grote indruk op mij. En die indruk maakte de film de tweede keer ook en ook de derde keer en ook nu (ik gok de vierde keer dat ik de film zie) blijft de film indrukwekkend.

Niet alleen het goede verhaal van Jan Wolkers dat de basis voor de film vormt, maar ook de rauwe manier van filmen, het spel van Rutger Hauer en Monique van de Ven (en de acteurs van de belangrijkste bijrollen) en de onmiskenbare Turks Fruit-melodieën dragen bij aan de kwaliteit van deze film. Het is een prachtige film over liefde, die zowel de rauwe, aardse, bij vlagen ranzige kanten van de liefde laat zien, maar ook de diepere lagen, het mooie, eeuwigdurende van de liefde laat zien.

Het verhaal van Wolkers, dat de botsing tussen de opkomende jeugdcultuur en de verzuilde naoorlogse samenleving in de jaren ’60 laat zien, komt in deze film samen met het tijdsbeeld van begin jaren ’70 in Amsterdam. Dat beeld is zeer sterk in zowel de locaties die zijn gekozen als de aankleding van de decors.

En om nog maar een laatste dimensie toe te voegen aan deze lofzang op Turks Fruit: de ontstaansgeschiedenis van het boek, die in een aflevering van Benali Boekt wordt behandeld, is al even bijzonder als het succes van het boek in de decennia erna. Een vijfsterrenfilm die niet voor niets voor een Oscar was genomineerd.

George Orwell, 1984

Door | |
Plaats een reactie

1984Beoordeling: 5 sterren

“Big Brother is watching you” is een uitspraak die iedereen in zijn leven wel eens gehoord heeft, zeker na het succes van het programma Big Brother. Het boek waar Big Brother vandaan is gekomen, wordt echter niet door evenveel mensen gelezen als er gluurders in het Big Brotherhuis waren. Ook ik heb het boek nu al heel lang op mijn lijstje staan van boeken ‘die ik nog een keer moet lezen’, maar ik heb het gelezen.

Ik was bijna vanaf de eerste bladzijde weg van dit boek. De achterdochtige maatschappij van Orwell grijpt je direct naar de keel en je blijft benieuwd naar de manier waarop Winston zijn positie binnen het systeem zal bevechten. Dat hij zal verliezen van het systeem staat vooraf al vast, maar de strijd die hij met O’Brien voert blijft ondanks de bekende uitkomst spannend.

Wat mij nog het meest verbaasde bij het lezen van dit boek is de voorspellende gave die George Orwell heeft gehad. Het systeem in Oceanië doet denken aan de nog bestaande systemen in bijvoorbeeld Noord-Korea. Ook de werkwijze in het ministerie van Liefde doet sterk denken aan wat ik in Berlijn in de Stasigevangenis heb gezien.

Ten slotte heeft 1984 ook duidelijk invloed gehad in de cultuur van later decennia. Zo kun je de strijd tussen O’Brien en Winston Smith vergelijken met de strijd die Neo in The Matrix tegen het systeem van de Matrix voert met Smith als tegenstrever.

Het lezen van deze ‘must-read’ was een prachtige ervaring en ik ga meer lezen uit mijn selectie ‘must-reads’ van de Perpetua-reeks.

Thea Beckman, “Geef me de ruimte!”

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 5 sterren

Ik heb de laatste twee jaar al veel van Thea Beckman herlezen, maar ik ben nog niet zo enthousiast geweest over een boek als over Geef me de ruimte! Ik vond ook vroeger deze trilogie over de Honderdjarige Oorlog al het beste werk van Beckman en dat vind ik dus nog steeds.

In dit werk zijn de vaste elementen in het werk van Beckman allemaal aanwezig: een sterke, feministische vrouw in een historische context die schampt aan bekende mensen, een wat socialistische (linkse zo u wilt) maatschappijvisie die doorklinkt, spanning en historische feiten. Dit alles is goed in balans en dat maakt dat je je als lezer niet gaat ergeren aan een overdaad aan een van deze elementen.

Daar komt bij dat Beckman in dit boek ook een talig sterk werk neerzet. Waar bij haar werk (en boeken van Lemniscaat in het algemeen) het verhaal, de inhoud, er meer toe doet dan de vorm, de taal, is de taal in dit boek sterk en schrijft zij beheerst.

Al met al een pareltje uit de Nederlandse jeugdliteratuur van de 20e eeuw en daarom ook nog steeds als nieuw boek te koop bij Bol.com!

The art of getting by (regie: Gavin Wiesen)

Door | |
Plaats een reactie

The art of getting byBeoordeling: 5 sterren

The art of getting by is een erg leuke film. De hoofdpersoon is een boeiend karakter en het verhaal is, vooral in het eerste driekwart van de film, interessant. In het laatste deel van de film zie je het ‘happy end’ wel aankomen en dat is eigenlijk wel jammer.

De film is echter zo goed geacteerd, zo mooi gefilmd en gemonteerd en de muziek is zo prachtig dat ik dat flauwe einde de makers gauw vergeef. Dat goede acteren is wel opvallend. Freddie Highmore heeft al in een aantal kaskrakers gespeeld en heeft o.a. met Charlie and the Chocolatefactory bewezen goed te kunnen acteren. Emma Roberts heeft echter een minder mooi cv wat kwaliteitsfilms betreft. Toch speelt zij haar rol ook ontzettend goed.

The descendants (regie: Alexander Payne)

Door | |
Plaats een reactie

The descendantsBeoordeling: 5 sterren

Wanneer je een film gaat kijken zonder dat je weet dat deze is genomineerd voor tientallen prijzen, waaronder de Oscar voor beste film van 2011, dan ga je er lekker onbevangen in. En bij The descendants word je vervolgens overdonderd. Overdonderd door het verhaal, het acteerwerk, de sfeer, de muziek en het verdriet.

Allereerst het verhaal, dat op enkele punten enigszins aan De passievrucht doet denken: de man die je in de eerste scènes van het verhaal ontmoet heeft zoveel op zijn schouders liggen dat je bijna direct sympathie voor hem krijgt. Bovendien is zijn emotionele positie er één die je niemand toewenst.

Die sympathie en de mate waarin je meeleeft wordt echter niet enkel door het verhaal bepaald, maar ook door het briljante acteerwerk van onder andere George Clooney. Hij blijkt niet alleen koffie aan de man te kunnen brengen en vrouwen in vervoering, maar hij zet zeer geloofwaardig Matt King neer. Bovendien zijn de jonge actrices Shailene Woodley en Amara Miller(debuut) zeer goed gecast en spelen ze fantastisch.

De sfeer, die van diep droevig naar soms hilarisch schiet, en die ondersteund wordt door Hawaiiaanse muziek blijft van begin tot eind staan. De spanning die tussen de personages bestaat en de kanteling die plaatsvindt in de omgang, de open plekken in de film die geen invulling behoeven, het past naadloos in elkaar en straalt een sterke eenheid uit.

The descendants is een prachtige film en toen ik las dat hij 45 prijzen heeft gewonnen en nog eens 72 keer genomineerd is geweest, verbaasde mij dat niets. Iedereen zou deze film moeten gaan zien!

The Muppets (regie: James Bobin)

Door | |
Plaats een reactie

The Muppets 2011Beoordeling: 5 sterren

De nieuwste film van de Muppets, origineel genoeg The Muppets getiteld, is een echte Muppet-klassieker. Het verhaal is goed in elkaar gezet, is geloofwaardig en past goed bij de werkelijke positie van The Muppets in onze samenleving. De zelfspot die daarmee wordt getoond is grappig en zeer te waarderen.

Het leuke van de Muppets zijn de grappen over de media, bekend mensen en de maatschappij. Daarbij valt op dat celebrity’s vaak ook voldoende zelfspot hebben om mee te werken. Ook de muziek is bij deze film weer briljant, waaronder een barbershopversie van Smell’s like teen spirit.

Het enige minpuntje aan de film zijn de kleine typische Disney-dingetjes die in de film zitten, zoals de typische Disney-slechterik, camerafilters en het soms wat overacteren.

Deze film maakt in elk geval dat ik graag weer wat oude Muppets-tv-programma’s terug zou zien en ook andere films zeker ga kijken!

 

[anoniem], Ferguut of de ridder met het witte schild

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 5 sterren

Ferguut is een en boeiend verhaal voor een toenmalig, maar ook zeker voor een huidig publiek. De queeste die Ferguut opneemt blijft gedurende het verhaal spannend, ook al weet je hoe het verhaal gaat aflopen en zit er veel herhaling in het verhaal. Het is een echt, vol verhaal met af en toe rare middeleeuwse sprongen, maar veel meer een verhaal dan bijvoorbeeld Karel en Elegast. Ook in dit boek overigens veel typische zaken uit de middeleeuwse maatschappij.

De hertaling (Griffioen), de noten en het nawoord in het boek dragen aan het leesplezier van Ferguut of de ridder met het witte schild bij. Het verhaal leest plezierig, zonder dat het té modern overkomt en extra informatie wordt gegeven op momenten dat je het nodig hebt. Een echte middeleeuwse aanrader voor eenieder!

Tom Lanoye, Heldere hemel (boekenweekgeschenk 2012)

Door | | ,
Plaats een reactie

Heldere hemel

Beoordeling: 5 sterren

Voor het eerst in lange tijd verschijnt er een boekenweekgeschenk dat ook een echt goed boek is. Hoewel Bernlefs Pianoman een verademing was na het gedrocht van Geert Mak en Een tafel vol vlinders van Tim Krabbé een goed boek was, dat mij echter niet is bijgebleven, is Heldere hemel een boek dat de potentie heeft nog lang gelezen te worden, ook als ‘gewoon’ boek. Alleen De grote wereld van Arthur Japin is na verschijning als boekenweekgeschenk ook nog in ‘gewone’ druk verschenen.

De kracht van Lanoyes boek zit hem in de lagen die hij aanbrengt in het verhaal. De gebeurtenis van het neerstorten van het vliegtuig in een klein Vlaams dorp krijgt een historische achtergrond e een emotionele, psychologische lading. Bovendien weet Lanoye actualiteit en maatschappijkritiek op subtiele wijze in het historische verhaal te vervlechten zonder de historie geweld aan te doen.

Een goed, echt en rijk verhaal van een schrijver waarvan ik al langer fan ben!

Ted van Lieshout, Gebr.

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 5 sterren

Gebr. is een briljant boek! Ik weet nog dat het heel veel indruk op mij maakte toen ik het voor het eerst las: ik zal in de tweede klas hebben gezeten. Daarna las ik het boek voor mijn leeslijst bij het vak jeugdliteratuur op de RU. Het was dan ook een boek dat ik graag zelf in de kast wilde hebben staan.

Ted van Lieshout heeft een bijzondere vorm gekozen, door twee dagboeken door elkaar heen te schrijven. Daarbij heeft hij niet geprobeerd om een kind te maken, maar hij heeft een kind willen zíjn in zijn boek. Daardoor komen de emoties en gedachtes van Marius en Luuk overtuigend over en hoef je je als volwassen lezer niet te storen aan een kinderlijk toontje en voel je je als jeugdige lezer serieus genomen.

Het boek als geheel is ontroerend en de visie van Luuk op het gedrag van zijn ouders is voor een volwassen lezer erg herkenbaar. Daarmee wordt niet alleen een emotionele wereld geschapen door wat er wel staat, maar ook vooral door wat er niet staat. Een prachtboek!