Wim Pelgrim » Tag » vijf sterren

Tag archieven: vijf sterren

Minoes (regie: Vincent Bal)

Door | | ,
1 reactie

Minoes Beoordeling: 5 sterren

Enkele jaren geleden las ik het jeugdboek Minoes van Annie M.G. Schmidt. Met wat vrije tijd over en een Annie M.G. Kids Box in huis vond ik het hoog tijd worden ook de boekverfilming maar eens te kijken en ik kwam niet bedrogen uit.

Het verhaal van Minoes, die eerst een kat was en daarna een mens, is mooi verfilmd met een cast die ook echt kan acteren. Dat lijkt logisch, maar dat is lang niet bij elke boekverfilming het geval. De sfeer in het verhaal is goed in film overgebracht, onder andere door de locatiekeuze. Bovendien zijn de graphics, ‘stunts’ en decors van hoge kwaliteit, zeker in vergelijking met veel andere Nederlandse films.

De kracht van het verhaal, dat het verhaal zowel kinderen als ouderen kan aanspreken, is ook de kracht van de film. Familiefilms zijn vaak films voor kinderen die ouders moeten uitzitten met hun kinderen. Deze film is anders: het is een film die leuk is voor de hele familie, die zowel volwassenen als kinderen aanspreekt.

Een aanrader voor iedereen!

The green mile (regie: Frank Darabont)

Door | | ,
Plaats een reactie

The green mileBeoordeling: 5 sterren

Al verscheidene keren kwam ik op tv langs The green mile gezapt, maar elke keer viel ik er middenin. In de voorjaarsvakantie heb ik deze prachtfilm eindelijk eens kunnen kijken en ik ben er helemaal verrukt over: wat een goede film.

Het verhaal, gebaseerd op een boek van Stephen King, is al fantastisch. Waar het verhaal eerst een realistisch verhaal lijkt te zijn, wordt dit langzamerhand een bijna magisch realistisch te noemen verhaal. Elke scène in deze film raak: het verhaal wordt mooi opgebouwd en de spanning zakt op geen enkel moment gedurende drie uur(!) in.

De personages, briljant gespeeld door een topcast, boeien vanaf het eerste moment en je voelt je direct verbonden met hun emoties en karakter: Coffey wekt medelijden op, aan Percey heb je vanaf moment een hekel en Del adoreert.

De filmografie en muziek ten slotte completeren de pracht van deze film: de omgevingen, decors, rekwisieten, manier van filmen, alles klopt. De muziek, hoewel deze niet echt opvalt bij het kijken, draagt onmiskenbaar bij aan de sfeer in de film en de kracht van de scènes. Een onmiskenbare topfilm die iedereen moet kijken. Ik ga ‘m in de toekomst zeker nog een keer (en daarna misschien wel nog een keer) kijken!

Never let me go (regie: Mark Romanek)

Door | | ,
Plaats een reactie

Never let me goBeoordeling: 5 sterren

Never let me go is een bijzondere film. De fictieve dystopische wereld wordt gepresenteerd als realistisch verhaal, inclusief jaartallen en (zeer goed vormgegeven) bijpassende kleding, omgevingen en sfeer. Juist door deze realistische presentatie van het dieperliggende ethische dilemma kom je als kijker in opstand tegen wat je ziet.

Eerst treedt vervreemding op: je denkt een realitisch verhaal over een kostschool te krijgen voorgeschoteld, maar al snel zit je vol vragen die langzaam beantwoord worden op een manier die je tegen de borst stuit. Vervolgens wacht je rustig tot de hoofdrolspelers in opstand komen, maar dat gebeurt niet. Dus kom je uiteindelijk zelf maar in opstand tegen de maatschappij in Never let me go.

Naast het maatschappelijke en ethische in deze film is er ook nog het sociaal-emotionele dat zich tussen de drie hoofdpersonen afspeelt. Hoewel deze laag in het verhaal niet zo sterk is (zelfs aardig voorspelbaar) en niet bijdraagt aan het briljante van deze film, zorgt dit wel voor enkele kortere spanningsboogjes die de film net iets meer lichtheid geven.

Kortom: zeer krachtig verhaal, prachtig gefilmd in meer dan fantastische omgevingen, wat een tegelijkertijd mistroostige sfeer neerzet, als een sfeer om naar te verlangen. Een topper.

My sister’s keeper (regie: Nick Cassavetes)

Door | |
Plaats een reactie

My sister's keeper Beoordeling: 5 sterren

Jessie had een aantal maanden geleden My sister’s keeper (tv-film uit 2002) gezien en was erg benieuwd naar deze versie uit 2009. Op voorhand had ik zo mijn reserves: tv-drama’s en  warewoensdagavondfilms zijn meestal niet mijn ding.

Deze film bleek uiteindelijk een totaal andere film met (toevallig) dezelfde titel. In het prachtige verhaal dat je bijna vanaf het begin een moreel oordeel doet vellen over de keuze die de ouders hebben gemaakt en ook doet glimlachen om de keuze die door Anna wordt gemaakt boeit van begin tot eind. In 109 minuten ga je je zo emotioneel verbonden voelen met de personages dat je (bijna) een traantje moet wegpinken aan het einde van de film. Prachtig verhaal, prachtig acteerwerk, prachtige omgevingen, prachtige muziek: prachtige film!

Gerard Reve, De vierde man

Door | |
1 reactie

De vierde manBeoordeling: 5 sterren

In het verleden las ik van Gerard Reve al Nader tot u  en De avonden en ik begin aardig fan te worden van Reve. Op zich is dat, gezien zijn schrijfstijl, niet onlogisch. De droge, zakelijke stijl vol onderkoelde humor kan ik ook bij Willem Elsschot waarderen; Reve is dan geen zeer onlogische keuze.

Wat maakt De vierde man tot een fantastisch boek uit Reves oeuvre? Dat is de bijzondere combinatie van een verhaal dat je graag in één ruk uit wilt lezen, er zit een spanning in het boek die het bijna tot een pageturner maakt. Daaronder zitten ondertussen diverse lagen die het boek op meer niveaus interessant maakt.

Aan het einde van het boek bespreekt de ik-figuur met het personage Ronald zijn verhaal en de structuur daarvan. Deze structuuranalyse in het boek zelf is niet alleen een bijzondere kunstgreep; Reve geeft in zijn  analyse ook de zwakte in zijn boek feilloos aan. Het boek mist body: het verhaal is intrigerend, zonder dat er eigenlijk echt veel gebeurt.

Bovendien zitten er meer leuke verbanden in het boek. Het getal vier komt uiteraard vaker voor en wanneer de ik-figuur spreekt over zijn theorie van denken in vierkanten, is het jammer dat daar weinig mee gebeurt in de rest van het boek. Er zijn wel interpretatieve verbanden te leggen, maar dat ligt volledig bij de lezer en er zijn ook weinig harde bewijzen voor die verbanden.

Op stijlniveau is het een typisch Reviaans boek: verheven zinnen, ouderwetse formuleringen als ‘hij zoude’ worden afgewisseld met moderne fonetische spelling (‘injeksie’); verheven monologen raken vermengd met seksuele fantasieën. Dat maakt het lezen boeiend en verrast je keer op keer.

Ten slotte is het verhaal achter het boek De vierde man interessant: het was bedoeld als boekenweekgeschenk, maar werd afgewezen op morele gronden: er stonden te veel homoseksuele passages in. Reve zou daarna nooit meer een boekenweekgeschenk schrijven.

Wat mij betreft is De vierde man een topper en iedereen die De avonden wat te neerslachtig of deprimerend, maar de stijl van Reve wel aansprekend vond, moet dit boek zeker gaan lezen.

Jaap ter Haar, Boris

Door | |
Plaats een reactie

BorisBeoordeling: 5 sterren

Soms weet je dat je een jeugdboek hebt gelezen toen je jong was, maar heb je geen idee meer waar het boek precies over ging. Met Boris  is dat het geval. Ik weet dat ik dat boek heb gelezen toen ik een jaar of 11 was, maar ik kon me het verhaal niet meer herinneren. Hoewel het boek sfeertechnisch nog fijner was geweest als de afgelopen decembermaand sneeuw en ijs had gekend, heb ik me fantastisch vermaakt met dit boek van Jaap ter Haar.

Om verschillende reden is Boris een erg goed boek. Niet alleen weet Jaap ter Haar de angst van de inwoners van Leningrad en hun situatie in het beleg in de Tweede Wereldoorlog, ook weet hij Boris neer te zetten als echt kind; hij is niet enkel vehikel voor de boodschap van het boek.  De schrijfstijl van Ter Haar is bovendien erg goed: hij gaat niet op zijn knieën om aan te sluiten bij het taalgebruik van kinderen, maar schrijft in een voor kinderen én volwassenen goed te volgen proza, dat kinderen in hun taalvermogen stimuleert. Een topper uit de Nederlandse jeugdliteratuurgeschiedenis die iedereen zou moeten lezen of herlezen!

Finding Nemo (regie: Andrew Stanton & Lee Unkrich)

Door | |
Plaats een reactie

Finding NemoBeoordeling: 5 sterren

Finding Nemo heeft om twee redenen vijf sterren. Ten eerste begon mijn relatie met Jessie Mensink met deze film en dat is natuurlijk goud. Maar daarnaast is Finding Nemo ook een erg goede film.

Zelfs na 8 jaar zijn de grafische kwaliteiten niet zo verouderd dat het je gaat storen, zoals bij Star Wars Episode 1 wel gebeurde op sommige momenten. Daarnaast is het verhaal goed geschreven en origineel, de personages zijn interessant en ontroeren en de manier van tekenen geeft de film een bijzondere uitstraling. Iedereen, jong en oud, zou moeten genieten van deze fantastische Pixar-film (en volgens mij is dat laatste een pleonasme).

 

 

The Changeling (regie: Clint Eastwood)

Door | |
Plaats een reactie

The ChangelingBeoordeling: 5 sterren

The Changeling is een prachtige film, die niet alleen het gevecht van een eenling tegen een grote macht (in dit geval de politie van Los Angeles) beschrijft, maar ook de basale menselijke emotionele relatie van een moeder en een zoon laat zien. Tijdens het kijken van de film heb je bijna instinctief een oordeel over de manier waarop Christine Collins met haar teruggevonden zoon omgaat. De briljant vertolkte rol van Sanford Clark roept bovendien ook de nodige emoties, maar ook morele gevoelens bij een kijker op.

Wat mij bij het bekijken van de film verder raakte, was de acteerkwaliteit van Angelina Jolie. Ik heb haar nooit zo hoog aangeslagen, omdat ik haar alleen kende uit de (trailer van) Tomb Raider en een gedeelte van de film Mr. and mrs. Smith die ik niet voor niets nooit helemaal heb gezien. Jolie is in mijn achting gestegen na deze film.

The Changeling is een film die je zeker moet gaan kijken. Niet alleen vanwege het briljante acteerwerk, de prachtige omgeving en beeldvoering, maar vooral vanwege het feit dat de film je raakt.

Sally Nicholls, Als je dit leest bent ik dood

Door | |
1 reactie

Beoordeling:5 sterren

Sam is elf en weet dat hij zal doodgaan aan leukemie. Op 4 januari begint hij op advies van zijn lerares aan een boek waarin hij de laatste maanden van zijn leven beschrijft. Sam houdt erg van lijstjes; in zijn boek houdt hij lijstjes met feiten en wensen bij. Ook stelt hij daarin vragen waar niemand ooit antwoord op geeft, zoals: Hoe weet je dat je dood bent? Doet doodgaan pijn? Sam gaat op onderzoek uit om de antwoorden te vinden. In het ziekenhuis raakt Sam bevriend met zijn ‘ervaren’ en relativerende lotgenoot Felix, die hem helpt zijn wensenlijst te realiseren. Zo helpt Felix hem bij de dingen die een tiener gedaan moet hebben: kersenbrandewijn drinken, sigaretten roken en zoenen met een vriendin (Felix’ nichtje). Maar het plezier is eindig, want algauw overlijdt Felix. Sams wensen zijn nog niet allemaal verwezenlijkt…*

Nadat ik een recensie over dit boek las in de Lemniscaatkrant heb ik het direct gekocht en niets in deze recensie was gelogen: wat een mooi boek. Nicholls weet zo te schrijven dat het lijkt alsof je echt het boek van een 11-jarige leukemiepatiënt leest. De pijnlijke spagaat tussen nog genieten en verdriet, de reactie van de ouders van Sam op zijn situatie vanuit Sams perspectief: het toont een hele wereld van onuitgesproken gevoelens. Dat wat niet op papier staat is nog treuriger dan dat wat wel te lezen is. Het verhaal, de schrijfstijl, opbouw en afwisseling van lopende tekst, afbeeldingen en notities van Sam vormen een mooie balans en zij maken dit tot een boek dat ieder kind, maar ook iedere volwassene zou moeten lezen!

*Bron: flaptekst Als je dit leest ben ik dood

Apt pupil (regie: Bryan Singer)

Door | | ,
Plaats een reactie

Beoordeling: 5 sterren

De jonge Todd Bowden ontdekt dat de oude Arthur Denker die in de buurt woont een nazi-oorlogsmisdadiger is. Bowden confonteert hem hier mee, en biedt hem een deal aan: Bowden vertelt het niet tegen de politie, en in ruil moet Denker hem verhalen vertellen over de concentratiekampen in de Tweede Wereldoorlog. Denker gaat hiermee akkoord en Bowden bezoekt hem regelmatig. De verhalen die Bowden hoort beginnen echter langzaam zijn persoonlijkheid aan te tasten.*

Het verhaal van Apt Pupil is origineel en briljant gefilmd. Zonder veel bloederige details is de film ongekend spannend en beangstigend. De machtsbalans in de relatie tussen Todd en Arthur verschuift continu en het briljante spel van Brad Renfro en Ian McKellen tilt deze film naar ongekend hoog niveau. Bovendien is het opvallend te melden dat na The pallbearer, Kissing a fool en Since you’ve been gone, allemaal geen hoogstandjes, dit de eerste film met David Schwimmer is die vijf sterren krijgt.

*Bron: MovieMeter.nl