Beoordeling: 
Amsterdam, 1704. De tienjarige wees Bregtje wordt opgenomen in het huishouden van haar oom Frederik Ruysch, een van de bekendste anatomen van zijn tijd. Ruysch heeft een unieke techniek ontwikkeld om menselijk weefsel te prepareren, een geheim dat anderen hem proberen te ontfutselen. Bregtje komt in aanraking met de concurrentie van haar oom en raakt verzeild in een geraffineerd spel van misleiding en wraak, dat haar leven ingrijpend verandert.
Drie eeuwen later woont aan dezelfde gracht, recht tegenover het huis van Bregtje, de tienjarige Benjamin. Tijdens een reis met zijn vader naar Sint”Petersburg komt hij oog in oog te staan met Ruysch’ preparaten. De diepe indruk die deze op hem maken én een heldhaftige daad geven zijn leven een nieuwe wending.*
Hoewel Rascha Peper met Vingers van marsepein laat zien dat zij een goede schrijfster is, ben ik toch niet superenthousiast over dit boek. Het belangrijkste probleem dat ik met haar boek heb, is dat zij alles, maar dan ook echt álles, uitlegt. Het feit dat het boek twee kinderen van een jaar of 10 als hoofdpersonen heeft, betekent echter niet dat het publiek van het boek eenzelfde mate van inzicht heeft.
Daartegenover staat dat de thematiek zo goed is verstopt in deze roman dat je je na het lezen van het boek afvraagt: waar ging het Peper nu eigenlijk om? Wat wilde ze nou duidelijk maken? Wat hebben de twee verhalen met elkaar te maken, behalve dat ze allebei over de preparaten van Ruys gaan?
Wel is dit boek zeer geschikt als overgangsliteratuur voor voor derde- en vierdeklassers. Voor iedereen die fan was van Thea Beckman en Evert Hartman is dit een mooie opstap naar de literatuur voor volwassenen. Vandaar toch drie sterren: voor dit publiek is het een goed boek, maar een meer ervaren lezer zal zich gekleineerd voelen na het lezen van Vingers van marsepein.
*Bron: Bol.com
