Videotheek | Wim Pelgrim

Zoek naar:

How to lose a guy in 10 days (regie: Donald Petrie)

Door Wim Pelgrim | 22 juli 2013 05:00 - 05:00 |22 juli 2013 07:56 Videotheek

How to lose a guy in 10 days Beoordeling:

Tja, How to lose a guy in 10 days is een gezellige film voor een avondje met je partner op de bank. Ook ideaal voor als je met griep op de bank zou liggen te snotteren trouwens.

Ik kan nu van alles gaan zeggen over deze film binnen zijn genre, maar dat heb ik al eens eerder gedaan bij dit type films. Het verhaal kent een leuk uitgangspunt, is best grappig, maar zooooo (ja ik gebruik echt vijf o’s) voorspelbaar. Toch denk ik dat we ‘m best nog een keer kunnen kijken over een paar jaar.

James Bond: For your eyes only (regie: John Glen)

Door Wim Pelgrim | 11 juli 2013 05:00 - 05:00 |15 juni 2013 07:09 Videotheek

Plaats een reactie

For your eyes only Beoordeling:

Met For your eyes only grijpen de mankers van James Bond weer terug op de meer traditionele Bond, na een uitstapje in de ruimte. Dat heeft positieve kanten, maar ik heb ook wel een enkele kritische noot te kraken.

De film begint met een gave openingsscène, waarin symbolisch afscheid wordt genomen van het verleden (een breuk met de traditie, zo lijkt het), maar er wordt daarmee ook direct ingezet op een ander type film. James Bond gaat wat ruigere actie aan, zo lijkt de boodschap.

De film rijgt zichzelf vervolgens aaneen van de ene spannende scène naar de volgende, maar het is helaas minder een verhaal dan een reeks scènes. Deze film kent wel weer de typische James Bond humor, zoals de koe die Bond nakijkt wanneer hij met zijn ski’s de bobsleebaan uitvliegt.

Maar er zit dus alweer(!) een skiscène in, zoals ook al in On her majesty’s secret service en een duikscène zoals in Thunderball. Toch voegen de makers er wel weer wat aan toe, zoals hier een bobsleebaan om overheen te skiën en dat maakt dat deze film net iets extra’s heeft ten opzichte van enkele vorige. Maar iets meer originaliteit zou binnen de kaders van een echte Bond mooi zijn.

Il y a longtemps que je t’aime (regie: Philippe Claudel)

Door Wim Pelgrim | 1 juli 2013 04:00 - 04:00 |28 april 2015 10:47 Videotheek

Plaats een reactie

Il y a longtemps que je t'aime Beoordeling:

Il y a longtemps que je t’aime is het soort film waar ik niet van houd. Dat heeft één belangrijke reden: de film leest als een boek vol lege pagina’s. Het verhaal wordt half verteld en de rest moet je uit opgetrokken wenkbrauwen en ingehouden woede opmaken.

Misschien dat ik (of mannen in het algemeen) een heleboel mis in deze film en daardoor het gevoel heb naar het halve verhaal te zitten kijken. Maar ik houd van verhalen: van een kunstenaar (schrijver, dichter of filmmaker, dat is me om het even) die het materiaal ’taal’ of ‘beeld’ gebruikt om mij een verhaal te vertellen. Dat stilte daar een deel van is, dat ontken ik niet. Maar als stilte de overhand krijgt, ben je dan nog een verhalenverteller?

Het verhaal op zichzelf is mooi en de acteerprestaties van de cast zijn ontzettend goed, maar mij grijpt het op geen enkel moment aan.

James Bond: Moonraker (regie: Lewis Gilbert)

Door Wim Pelgrim | 27 juni 2013 05:00 - 05:00 |24 mei 2013 17:51 Videotheek

Plaats een reactie

Moonraker Beoordeling:

Vroeger vond ik Moonraker één van de beste James Bondfilms. Maar nu ik de film opnieuw gezien heb, is mijn waardering voor de film toch wat minder groot. Toch merk ik wel vanuit sentimentele gronden, dat het me moeite kost om de film maar drie sterren te geven.

Met Moonraker hebben de filmmakers een poging gedaan de verhalen weer naar de eigen tijd te brengen. Maar de Bondmakers hebben te veel hun beste gedaan om Star Wars te immiteren. Het is meer een science fictionfilm geworden, dan een spionnenfilm of actiefilm. Het grote ruimtegevecht is lachwekkend, evenals het amateuristisch gespeelde gewichtsloos zijn.

Moore blijft echter een briljante Bond en ook Jaws is een icoon die in deze film een mooie rol heeft. Zijn verliefdheid op het meisje met de blonde vlechtjes is karikaturaal, maar humoristisch. Ook kent het verhaal mooie wendingen en enkele spannende momenten.

Met Moonraker blijft James Bond een filmreeks die veel zegt over de tijd waarin de film is gemaakt. Dat was met You only live twice al het geval en dat is in dit geval (helaas minder geslaagd) opnieuw gebeurd.

Reign over me (regie: Mike Binder)

Door Wim Pelgrim | 20 juni 2013 05:00 - 05:00 |4 mei 2020 09:30 Videotheek

Plaats een reactie

Beoordeling:

Ik had nooit, maar dan ook nooit gedacht dat ik echt enthousiast zou zijn over een film met Adam Sandler. Just go with it was al niet al te best en met Jack and Jill wist Sandler mij zelfs tot een beoordeling van nul sterren te dwingen. Maar Reign over me is anders.

De film behandelt op een geraffineerde wijze de diepe emoties die loskomen bij traumatische ervaringen, in dit geval het verlies van je familie bij de aanslagen van 9/11. De wijze waarop Charlie Fineman (Sandler) hierop reageert wordt als vehikel gebruikt om Alan Johnson (Don Cheadle) te laten zien dat hij in zijn leven eigenlijk dezelfde psychologische tactieken gebruikt om met emoties om te gaan. In die zien kent het verhaal een duidelijke onderliggende boodschap.

Sandler komt in de rol van Fineman goed tot zijn recht, hoewel je wel de indruk krijgt dat hij Adam Sandler is die probeert Justin Hofman na te doen die een goede rol speelt, zoals Jessie het uitdrukte. De film is in het eerste uur wat traag, maar dat geduld wordt beloond en uiteindelijk is het oplopende tempo van de film prima passend bij de inhoud.

Een mooie film die jammergenoeg niet de bekendheid gekregen die hij wel verdient.

James Bond: The spy who loved me (regie: Lewis Gilbert)

Door Wim Pelgrim | 13 juni 2013 05:00 - 05:00 |10 mei 2013 11:45 Videotheek

Plaats een reactie

The spy who loved me Beoordeling:

The spy who loved me is een leuke en goede James Bondfilm. De strijd tussen Triple X en Bond is een leuk gegeven, Jaws is natuurlijk een iconische slechterik, Stromburg is de typische Bond-tegenstander. Roger Moore begin langzaam wat ouder te worden (50) en het flirten met krijgt een wat tacky karakter, zeker wanneer je bedenkt dat 20 jaar jongere Barbara Bach meestal het lijdend voorwerp is.

Wat verder opvalt bij deze film is de locatie waar uiteindelijk alles bij elkaar komt, Stromburgs hoofdkwartier. Deze lijkt erg op de vulkaan uit You only live twice. Misschien dat de overeenkomst in regie maakt dat deze parallellen zichtbaar worden.

Een leuke Bond-film die in een reeks erg goede zit met The man with the golden gun en Live and let die.

James Bond: The man with the golden gun (regie: Guy Hamilton)

Door Wim Pelgrim | 30 mei 2013 05:00 - 05:00 |4 mei 2020 09:29 Videotheek

Plaats een reactie

Beoordeling:

Zolang als ik James Bondfilms kijk en dat is zo ongeveer sinds mijn 10e levensjaar, is The man with the golden gun mijn absolute favoriet. Inmiddels staan er nog enkele andere naast, waaronder Skyfall en You only live twice, maar deze blijft één van de toppers.

Wat maakt deze film goed? Een bijzondere en interessante crimineel, Roger Moore, het vernuft van James Bond om buiten Scaramanga’s box te denken, Nick Nack, de locaties, kortom eigenlijk alles!

James Bond: Live and let die (regie: Guy Hamilton)

Door Wim Pelgrim | 16 mei 2013 05:00 - 05:00 |2 april 2013 13:48 Videotheek

Plaats een reactie

Live and let die

Beoordeling:

In deze eerste James Bond met Roger Moore ga ik alleerst even bij deze man stilstaan. Ik ben altijd een zeer groot fan geweest van Moore als Bond, zo ook in deze eerste film met hem in de hoofdrol: Live and let die. De gereserveerheid, de droge humor, de typische ‘Britishness’, het is allemaal dat waar ik ook op mijn 11e al op viel.

Bovendien is Live and let die een mooie nieuwe doorstart in de reeks Bond-films. Waar de laatste film met Sean Connerey een dipje betrof is dit weer een erg leuke film. Dat begint al met het zeer sterke openingsnummer van Paul McCartney. Daarnaast lopen er in weer slechterikken rond in deze film met een ijzersterk karakter. De locaties en soms absurde zaken die daar voorvallen, zoals de begrafenismars die tot tweemaal toe voorbij komt, zijn mooi en gevarieerd.

Wat valt er dan tegen aan de film, want het bovenstaande lijkt naar een vijfsterrenfilm te leiden? De ontzettend lange achtervolgingen. Blijkbaar was dat in de jaren ’60 en ’70 mode want ook in Thunderball en On her majesty’s secret service had ik hier al moeite mee. Als ik langdurige achtervolgingen wil zien, ga ik wel naar de Tour de France of een marathon kijken. Maar die vier sterren is Live and let die meer dan waard.

Jagten (The hunt) (regie: Thomas Vinterberg)

Door Wim Pelgrim | 13 mei 2013 05:00 - 05:00 |13 mei 2020 12:21 Videotheek

Plaats een reactie

Beoordeling:

Wat een prachtige film! Wat een topper! Hoe een verhaal je bij de keel kan grijpen, laat Jagten zien. De film begint met een misinterpretatie die uiteindelijk volledig out of control raakt en het leven van de hoofdpersoon volledig verwoest. Je kijkt toe, kan als kijker niets doen, maar maakt je op de bank of in de bioscoopstoel ongelooflijk kwaad.

Dat kan Jagten alleen maar doen omdat alles in deze film perfect op zijn plek valt: een prachtige omgeving, mooie belichting en bijzonder kleurgebruik, een briljante cast (vooral Mads Mikkelsen en de kleine maar zeer talentvolle Annika Wedderkopp maken grote indruk), een goed verhaal dat ook tot nadenken zet.

De belangrijkste vragen die je als kijker bijblijven zijn de vraag hoe een massahysterie toch kan ontstaan? Waarom daar geen rem meer op te zetten is? En zijn kinderen intrinsiek goed of kennen ook kleuters al zaken als wraak?

Een film die je goed meerdere keren kunt zien. Geweldig!

James Bond: Diamonds are forever (regie: Guy Hamilton)

Door Wim Pelgrim | 2 mei 2013 05:00 - 05:00 |4 mei 2020 09:26 Videotheek

Plaats een reactie

Beoordeling:

Het leuke aan deze James Bond is dat ik de locaties in Diamonds are forever bijna allemaal ken: Amsterdam uiteraard en ook Las Vegas en omgeving vanwege onze huwelijksreis. Bovendien hebben Jessie en ik in 2012 zelf in hotel Tropicana gelogeerd tijdens ons verblijf in de pokerhoofdstad van de VS. En opvallend genoeg was Circus Circus destijds een mogelijke Bond-locatie, terwijl wij bij ons bezoek aan dit casino en hotel de term ‘white trash’ in de mond namen. Er is wat veranderd in de laatste decennia.

Maar als dat het leuke is, wat is er dan minder? Sean Connery begint een beetje oud te worden, de openingsscène gaat wel erg hard en het verhaal is niet zo goed. De film weet niet te boeien en het verhaal is erg lastig te volgen. Wanneer je een James Bond moet kijken met een aantekeningenboekje maakt dat de ervaring wel minder. Een mindere Bond, maar nog wel voldoende.