James Bond: Licence to kill (regie: John Glen)

Licence To Kill PosterBeoordeling: 3 sterren

Ook de tweede (en laatste) film waarin Timothy Dalton James Bond speelt, is een leuke film. Hij is alleen niet zo origineel. Licence to kill kopieert veel van wat al is gedaan en dat is jammer.

Zo doet het sfeertje van de film zeer sterk denken aan dr. No, de mannelijke hulp van Bond is van hetzelfde type als Quarrel in o.a. Live and let die en grote drugsbendes zijn we ook al eerder tegengekomen in alweer Live and let die.

Kortom: een leuke film, alleen niet zo origineel en niet het sfeertje dat mij het meest aanstaat.

James Bond: The living daylights (regie: John Glen)

The Living Daylights PosterBeoordeling: 5 sterren

Met een nieuwe Bond-acteur doet zich altijd een nieuwe stap voor in de ontwikkeling van de James Bond-films. Toch lijkt het ook altijd alsof men bij een nieuwe 007 weer op de essentie van de traditie teruggrijpt. Dat gebeurt ook bij The living daylights

Het verhaal is erg traditioneel: de Russen vormen het probleem waar James Bond zich aan moet wagen. De film doet wat plot sterk denken aan From Russia with love, maar in veel andere opzichten is deze film wel degelijk anders.

De rol van de Bond-girl is actiever, zeker in vergelijking met de bimbo in de vorige film. Ook is de film actueler, met een politiek probleem in Afghanistan als achtergrond voor Bonds acties. Timothy Dalton zet overigens een andere Bond neer dan Roger Moore: meer gericht op actie en minder op de droge humor.

Toch is de film ook een typische Bond, and I like it!

James Bond: A view to a kill (regie: John Glen)

A View To A Kill PosterBeoordeling: 4 sterren

Er valt een heleboel aan te merken op A view to a kill. Misschien verdient deze film wel geen vier sterren. Maar deze film maakt toen ik 9 a 10 was zo’n grote indruk, dat ik begin met wat ik goed vind aan de film.

Het verhaal is passend bij de tijd: een nieuwe schurk, nieuwe techniek, nieuwe omgeving. Ook zet Grace Jones een erg krachtige vrouwelijke slechterik neer, sterker in elk geval dan Christopher Walken. De achtervolging door Parijs is spannend en leuk, de achtervolging met de brandweerwagen is spectaculair.

Maar wat is er dan mis, dat is helaas eigenlijk meer dan het goede. Roger Moore (en Moneypenny) is te oud voor zijn rol. Net als Sean Connery in Diamonds are forever is ook Roger Moore net iets te lang doorgegaan met zijn rol als 007.
Daarnaast is er naast de goede achtervolgingsscènes ook weer (als opener) een ski-scène, net als in For your eyes only, The spy who loved me, On her majesty’s secret service en diverse andere.
Dan de Bond-girl. Tanya Roberts, die ik me bewuster van That 70’s show herinner dan van deze Bond-film, zet een sullige, nuffige, domme bimbo neer. Blijkbaar is dat het enige dat ze kan spelen. Er is daardoor totaal geen spanning tussen haar en Bond, waar die er in veel andere Bond-films wel is. De spanning tussen Bond en May Day is vele malen groter.

Een klassieker in mijn ogen, maar dat is meer op sentiment gestoeld, dan op de kwaliteit van de film. Dat had ik al eerder, maar daaraan moet je ook kunnen toegeven.

James Bond: Octopussy (regie: John Glen)

OctopussyBeoordeling: 5 sterren

Deze briljante Bond kan ik me nog erg goed herinneren. De film maakt, zelfs voor een film die ruim een jaar ouder is dan ik, nog steeds indruk. Veel scènes uit de film kan ik me goed herinneren. De intrige, het verraad van de Russen, het verhaal: het zit allemaal strak in elkaar.

Daarnaast hebben de makers de achtervolging opnieuw uitgevonden, die daardoor spannend zijn en de film meer naar deze tijd stapt. Bovendien maakt ook de techniek een duidelijke stap richting onze tijd met een pc op het bureau van Moneypenny bijvoorbeeld.

Deze film heeft alles wat een goede Bond nodig heeft, inclusief Roger Moore. Niks op aan te merken, weinig aan toe te voegen.

James Bond: For your eyes only (regie: John Glen)

For your eyes onlyBeoordeling: 4 sterren

Met For your eyes only grijpen de mankers van James Bond weer terug op de meer traditionele Bond, na een uitstapje in de ruimte. Dat heeft positieve kanten, maar ik heb ook wel een enkele kritische noot te kraken.

De film begint met een gave openingsscène, waarin symbolisch afscheid wordt genomen van het verleden (een breuk met de traditie, zo lijkt het), maar er wordt daarmee ook direct ingezet op een ander type film. James Bond gaat wat ruigere actie aan, zo lijkt de boodschap.

De film rijgt zichzelf vervolgens aaneen van de ene spannende scène naar de volgende, maar het is helaas minder een verhaal dan een reeks scènes. Deze film kent wel weer de typische James Bond humor, zoals de koe die Bond nakijkt wanneer hij met zijn ski’s de bobsleebaan uitvliegt.

Maar er zit dus alweer(!) een skiscène in, zoals ook al in On her majesty’s secret service en een duikscène zoals in Thunderball. Toch voegen de makers er wel weer wat aan toe, zoals hier een bobsleebaan om overheen te skiën en dat maakt dat deze film net iets extra’s heeft ten opzichte van enkele vorige. Maar iets meer originaliteit zou binnen de kaders van een echte Bond mooi zijn.