Beoordeling: 
Dat het nodig is een film te maken over de rouw die ouders voelen na een school shooting is op zichzelf een pijnlijk gegeven. De vormgeving van de film is mooi, maar hij blijft niet heel erg bij. Hij raakt dus blijkbaar bij een niet-Amerikaans publiek geen echt gevoelige snaar. In elk geval bij mij niet. Een mooie film, maar geen briljante.
Beoordeling: 
De Mitchells tegen de machines was een ontzettend leuke en verrassende film. Het verhaal is aandoenlijk en de vormgeving is afwisselend en origineel. Het is niet de beste animatiefilm die we de laatste tijd hebben gezien, want het verhaal is ook wat langdradig. Maar de humor en leuke personages bezorgen je een film die je gerust meerdere keren kunt kijken zonder dat hij vervelend wordt, zoals bij sommige andere films.
Beoordeling:
Eerder al las ik het boek Achtste-groepers huilen niet en dat is en blijft een prachtig boek. Nu heb ik ook de verfilming gezien en het boek is prachtig verfilmd. De hoofdrolspeelster is een fantastische jonge actrice. Ook de sfeer van het boek is in de film mooi neergezet en ook de manier waarop het verhaal in beelden is omgezet is prachtig. De film laat zien hoe krachtig het verhaal is dat Jacques Vriens heeft gemaakt, maar ook het werk van Dennis Bots en zijn team verdient een groot compliment.
Beoordeling:
De drie films van Hotel Transylvania vallen bij Noor en Daan erg in de smaak. Toegegeven, ze zijn ook behoorlijk grappig, mooi vormgegeven en kennen leuke stemmen. Je krijgt als kijker toch een bepaalde band met de personages. Mijn grootste probleem met de filmreeks is dat de films allemaal behoorlijk onsamenhangend zijn. Je kunt ze allemaal beste bekijken, maar ga zitten voor slapstick en flauwe humor, gebracht door charmante personages en je hebt een leuke anderhalf uur per film.
Beoordeling:
Ik heb Jurassic Park in de bioscoop gezien toen ik 10 was en daarna nog meerdere keren op videoband, DVD of tv. En onlangs voor het eerst via een streamingdienst. Zelfs voor het eerst met Noor en Daan. Het blijft een briljante film, zelfs na zoveel jaar. De opbouw is mooi, de film roept allerhande emoties op bij de kijker en biedt graphics die het nog net halen na zoveel jaar. De keuze om sommige dino’s als robots te gebruiken maakt dat de film de tand des tijds doorstaat. Heb je de kans om hem te bekijken, doen!
Beoordeling:
De documentaire Quincy is zo’n voorbeeld van goede content die Netflix maakt, tussen alle slechte series en foute kerstfilms. De documentaire geeft een goed beeld van het leven van Quincy Jones. In tegenstelling tot de documentaire over Miles Davis is deze documentaire minder spannend. Het laat wel de grootsheid van de musicus Jones, van zijn invloed en zijn bijdrage aan de muziek, maar de documentaire is wat lang en traag. Dat deden The Great Hack of Behind the curve beter.
Beoordeling:
Rango sprak me in eerste instantie niet zo aan op basis van de poster en trailer. Maar deze inmiddels 12 jaar oude film bleek opvallend leuk. De vormgeving was erg mooi en het verhaal bevat veel grappige verwijzingen naar westerns. Ik heb daarvan vast meer dan de helft gemist, gezien mijn beperkte westernkennis. Het verhaal is spannend en zoveel jaar na dato nog steeds erg mooi.
Beoordeling:
De documentaire Miles Davis: birth of the cool geeft een mooie dwarsdoorsnede van het leven van deze jazzgrootheid. Zijn muziek vormt de leidraad en daarmee een mooie basis voor de rest van het verhaal. Het laat niet alleen de mooie kanten van het leven zien, zoals bij Queen wel gebeurde, maar past meer in de lijn van Walk the line. Maar dan als mooi gemaakt documentaire. Liefhebber van jazz? Op naar Netflix!
Beoordeling:
Everything Everywhere all at once is een bijzondere film. Het is een combinatie van The Matrix en Kick Ass met daarbij ook wat arthouse- en familiedrama-invloeden. En die hele mix is prachtig in balans. De film is verder mooi gemaakt met goede special effects, prachtige sfeerbeelden, briljant ingerichte decors en een mooi samenhangend verhaal waarbij je wel actief moet blijven opletten. En dat terwijl ik de film alleen maar ging kijken omdat Michelle Yeoh de hoofdrol speelt. Een Oscar meer dan waard en in tegenstelling tot sommige andere winnaars ook vijf sterren van mij.
Beoordeling:
In 2002 toen ik ging studeren was Le fabuleux destin d’Amelie Poulain een hit. Destijds heb ik de film meerdere keren gezien (twee of drie keer denk ik). Nu zie ik hem pas weer, omdat Daan de muziek van de film speelt op zijn piano. En wat blijft het een mooie film! Het verhaal is lief, de vorm ontzettend grappig en de sfeerbeelden prachtig. Het blijft wat mij betreft een vijfsterrenfilm.