Beoordeling: 
Bomans is een taalkunstenaar en ik heb al eerder, enthousiast, boeken van hem gerecenseerd. Maar de verhalen uit De laatste knal zijn braaf, kleinburgerlijk en helemaal niet meer zo grappig.
Het opvallendste is nog wat Bomans over Zwarte Piet schrijft: een onderwijzer heeft blijkens de tekst aangegeven dat Piet een bewijs is van rassendiscriminatie. Bomans’ argumentatie dat men in Oeganda geen weet heeft van wat wij hier doen, stamt duidelijk uit een andere tijd.
Beoordeling:
Veel leerlingen lezen De belofte van Pisa. Dus ja, dan moet je er als docent ook aan geloven. En ik zie heus wel wat leerlingen (met name leerlingen met een migratieachtergrond) aantrekt in dit boek. Maar die aantrekkingskracht zit hem vooral in de oppervlakte van het verhaal, van de inleving in het hoofdpersonage. Maar veel verder dan dat gaat het niet.
Want wat een saai boek: het is een aaneenrijging van anekdotes, zonder diepere lijn, zonder grootser verband en voor mij ook zonder spanning. Het taalgebruik is gemaakt literair: vol opvallende metaforen en overbodige bijvoeglijke naamwoorden om de nietszeggende zinnen op te leuken. Nee, geen boek voor mij.
Beoordeling:
Ik ga nog even door in mijn rijtje niet zo positieve recensies. Nu zelfs een boek met één ster. De verhalenbundels van Biesheuvel zijn altijd verwarrend, maar deze is wel zo verwarrend dat ik deze na enkele verhalen gedesillusioneerd terzijde heb gelegd. Ik kan er helaas helemaal niets mee. En dat is jammer, want ik weet dat hij voor mij aansprekend werk kan schrijven, zoals Een overtollig mens.
Beoordeling:
Disney is veel van zijn klassiekers in live-actionfilms aan het herscheppen. Soms werkt dat heel goed, zoals bij The Lion King, maar soms mislukt zo’n project helemaal. En dat is gebeurd bij Aladdin. Wat een slechte film was dat. We hebben zelfs de film uitgezet na een half uur.
Het belangrijkste probleem is dat er allerlei toevoegingen aan het oorspronkelijke verhaal zijn gedaan die niets toevoegen: ze zorgen voor allerlei verlenging zonder dat het iets toevoegt. Andere problemen zijn het niet zo beste acteerwerk, de graphics die nogal tegenvallen en de duisterheid die de vrolijke kleurigheid uit de oorspronkelijke versie heeft vervangen.
Nee, ik snap niet dat de film op IMDB een 7 haalt onder de gebruikers. Ik sluit me aan bij de critici die gemiddeld op een onvoldoende uitkomen. En dan vind ik ze nog lief!
In De ondergang der Eerste Wareld vult Bilderdijk een relatief korte episode uit de Bijbel over de tijd vlak voor Noach aan tot volledige verhalen. Het verhaal blijft echter erg dun, wollig geformuleerd en het algemene publiek nu (en misschien toen ook wel) heeft te weinig kennis van de Bijbels geschiedenis om het verhaal goed te kunnen volgen.
Beoordeling:
Soms heb je van die boeken waarbij je na de eerste bladzijde al denkt “hoe ga ik die ooit uit krijgen”. Ik neem me dan altijd voor om minimaal een derde van het boek gelezen te willen hebben, voordat ik het definitief wegleg. Zelfs dat is me bij De baadster van Maria Barnas niet gelukt: onsamenhangend, wollig, oninteressant en zo kan ik nog wel een paar termen bedenken in deze richting. Niets voor mij in elk geval.
Beoordeling:
Wat een baggerboek: niet te volgen, saai en warrig. Ik heb 1/3e gelezen en heb het boek toen weggelegd. Wat een prut. Wat mij betreft een onetrickpony met een eenmalig succes.
Soms kom je er na een paar bladzijdes achter dat je een boek verschrikkelijk vindt. Ik probeer dan meestal nog tot 1/3e te komen, maar dat lukte me bij Schuim van Robert Anker zelfs niet. Wat een drama, wat saai, wat slecht!
Beoordeling:
Je hebt van die superbekende boeken waarvan je vindt als neerlandicus dat je ze gelezen moet hebben. De vier heemskinderen is er zo één: beroemd in met name Limburg, bekend in de hele middeleeuwen, dus die móét je een keer gelezen hebben. Dan is het wel heel jammer als je er helemaal niet doorheen komt.
Het boek is namelijk ontzettend saai, erg langdradig en erg lastig te volgen. Uiteraard zijn middeleeuwse boeken anders dan moderne romans en de afstandelijke beschrijvende manier van vertellen vol herhalingen vanuit de orale traditie, maakt boeken soms wat saaier.
Maar dit boek is wel heel erg saai. Er gebeurt namelijk helemaal niets en de zaken die gebeuren worden zo uitgebreid en langdradig beschreven, dat je niet door dit stroperige boek komt.
Bovendien is het aantal personages met soortgelijke namen nogal groot en de verhoudingen tussen die mensen zijn bijna onnavolgbaar als de afstand in (lees)tijd tussen de acties van die mensen te groot wordt.
Kortom: langdradig, daardoor is de lijn van het verhaal lastig te volgen en dat maakt het boek saai. Een welverdiende één ster.
Beoordeling:
Meestal worden we erg enthousiast van de kinderprentenboeken. Maar vandaag wil ik een boek echt even tot de grond toe afbranden. De kleurenkabouters van Emy Geyskens en Emilie Timmermans is echt heel erg slecht. Na het plagiëren van het kinderliedje Op een grote paddestoel volgen telkens rijmpjes rond een kleur. Die rijmpjes rijmen wisselend tot slecht (als je kapoen nodig hebt om je verhaal rijmend te krijgen of vliegen op vliegen laat rijmen…), er zit nauwelijks metrum in, en waarom alleen zin twee en drie rijmen, ik weet het niet. Verder vraagt elke pagina wat de kabouter lust: waarom die focus op eten? En waarom een plaatje van een balletpakje met als omschrijving het(!) maillot? Hét? Nou ja… U krijgt een beeld. Waarom komen die kinderen van ons dan telkens met dat boek uit de bieb?