Jan Siebelink, Suezkade

Beoordeling: 4 sterren

Suezkade is het tweede boek dat ik lees van Siebelink, na Knielen op een bed violen. Hoewel Siebelink een getalenteerd schrijver is, ben ik zelf geen fan van Suezkade. Wanneer het verhaal  begint, duurt het zo’n 80 pagina’s tot het verhaal echt op gang gaat komen. Die traagheid gaat het hele boek door: het tempo blijft gelijk gedurende alle 384 pagina’s.

Aan het einde van het boek blijkt Siebelink een prachtig geheel te hebben geschapen: alle draden uit het boek worden uiteindelijk tot één mooie wereld samengeweven. Mooi, maar niet mijn stijl. Zeker omdat het boek op een middelbare school speelt en ik na een dag beslommeringen op mijn eigen school geen zin meer heb in het lezen over beslommeringen op een andere school.

Een aanrader, maar niet voor mij.

Jan Siebelink, “Knielen op een bed violen”

Knielen op een bed violen Beoordeling: 5 sterren

‘Ik ben altijd bang geweest om het complete verhaal te vertellen: het geleidelijke maar onstuitbare afglijden van een zachtaardig maar in zijn jeugd verwond man – vluchtend in het zwartste calvinisme – én het verdriet dat hij in zijn naaste omgeving veroorzaakt.
Het is ook het verhaal van een grote liefde. Een man en een vrouw: de een wil overleven in het hiernamaals, de ander in het nu.’*

Knielen op een bed violen is een prachtig boek van een fantastische schrijver. Het verhaal zit mooi in elkaar en Jan Siebelink heeft geen angst om de clichéscènes als ‘hoe krijgen ze elkaar’ over te slaan. De uitzichtloosheid en treurnis sluipen langzaam in het verhaal en waar ik me in het begin nog enigszins kon identificeren met Hans, slaat dat langzaam om en snap je die man totaal niet meer. Alles aan deze roman klopt: het verhaal, je gevoel als lezer, structureel en technisch; prachtig, gewoonweg prachtig! Eigenlijk meer dan vijf sterren waard.

*Bron: brief van de auteur aan zijn uitgever