The reader (regie: Stephen Daldry)

Reader, The Beoordeling: 5 sterren

In Duitsland, vlak na de Tweede Wereldoorlog, begint de 15-jarige Michael een gepassioneerde maar heimelijke affaire met de veel oudere Hanna. Hun relatie wordt intenser wanneer ze hun gezamenlijke liefde voor boeken ontdekken. Elke avond leest Michael zijn geliefde Hanna voor uit grote werken. Ondanks hun innige band is Hanna op een dag spoorloos verdwenen. Michael blijft aangeslagen achter… Jaren later komt Michael haar opnieuw tegen, wanneer hij als rechtenstudent een proces tegen oorlogscriminelen bijwoont. Hanna is een van de beklaagden. Michael ontdekt een diep geheim over de vrouw die hij ooit liefhad…*

The reader weet vanaf de eerste scène te boeien en is een prachtige film. Het knappe van het verhaal is dat je compassie voelt met een SS-bewaker, een personage waar je doorgaans geen enkele positieve emotie bij voelt. De kracht van deze film zit hem voor een groot deel in het verhaal, maar ook in het briljante acteerwerk van o.a. Kate Winslet, Ralp Fiennes en de jonge David Kross en de structuur van de film die je nieuwsgierig maakt, zonder dat je de draad van het verhaal kwijtraakt. Een aanrader voor iedereen, een prachtige film en een van de beste films die ik de laatste tijd heb gezien.

*Bron: dvd-hoes The reader

De Bijbel (2)

Na mijn vorige bericht over de Bijbel, heb ik weer enkele delen gelezen. Ik moet zeggen dat ik de Bijbel een stuk rijker vindt, dan ik vroeger dacht. In kinderbijbels en tijdens de mis in de katholieke kerk wordt een selectie uit de verhalen genomen, die past binnen de katholieke (christelijke?) geloofsleer, maar je mist daardoor een boel mooie en interessante teksten.

Jozua
Het boek Jozua, over de verovering van het land Kanaän door de Israëlieten, was voor mij een eye-opener. De strijd die de Joden hier voeren tegen andere volken in het gebied, de verdeling van het land en de continue dreiging van oplaaiende strijd verklaarde voor mij veel van de huidige houding van het land Israël ten opzichte van de wereld om het land heen. Jozua getuigt van ontluikend nationalisme: een bedoeïnenvolk wordt een volk met een vaste, door God aangewezen woonplaats en die woonplaats wordt bestreden: dat was duizenden jaren geleden zo en nu nog steeds.

Dat ik in de politieke kwestie geen standpunt inneem, lijkt me vanuit mijn ondeskundige positie in dezen logisch, maar enig begrip voor de Israëlische manier van denken heb ik aan Jozua wel overgehouden.

Rechters
Het boek rechters borduurt voort op die staatkundige hervorming die in Jozua is ingezet. Een stammenvolk, geleid door spirituele leiders moet strijd blijven voeren met de omringende volken. Het bloed spat werkelijk van de pagina’s en het leest op veel plekken als een spannend jongensboek. Het verhaal van Samson en Delilah vond ik overigens wel erg tegenvallen: in de moderne beeld- en literaire cultuur is het een groots meeslepend verhaal geworden; het Bijbelse verhaal steekt er wat schraal bij af, helaas.

Ruth
Het verhaal Ruth heeft mij niet bijzonder geraakt, maar het is een leuk verhaal dat nogal romanachtig aandoet. Een compact verhaal met een begin, midden en slot, duidelijke ‘plot’ en boodschap. Geen erg opvallend boek, maar wel een Zowel voor christenen als voor Joden heeft het boek een bijzondere betekenis, maar voor mij, als ongebonden spiritueel heeft het boek, behalve zijn verhaaltechnische waarde, weinig spiritueels te bieden.

1 Samuel
Het eerste boek Samuel lijkt in opzet en doel erg op wat ik uit de middeleeuwse literatuur al kende uit de Karelepiek en Arthurepiek: literatuur met als doel een groot koning te eren. Vooral wanneer daar (zoals later ook vaak nagevolgd) een minder sympathieke ouder naast wordt geplaatst is het effect groot. Het begin van een literairhistorische traditie die in 1 Samuel goed is uitgevoerd. Een dramatisch sterk verhaal dat, ondanks de structuur en voornamelijk het taalgebruik in de door mij gelezen versie, plezierig leest.

Tijdens het lezen van het boek 1 Samuel kwam ik toevallig de website www.voorleesbijbel.nl tegen. Een leuke website waar een luisterversie van de Bijbel te vinden is. Deze versie is tijdens een marathonvoorleessessie ingesproken door diverse vrijwilligers: een bijzonder project, waar ik vanaf nu gebruik van zal gaan maken. Ik heb ontdekt dat het voorgelezen krijgen van deze oude, nogal taaie tekst, plezieriger is dan het zelf te lezen op van dat dunnen papier met die erg kleine lettertjes.

Jacob Cats, Huwelijk

Huwelijk Beoordeling:4 sterren

Een nieuw jaar en direct een nieuwe recensie. Deze keer van Huwelijk van Jacob Cats. Hoewel de inhoud van het boekje en de gedateerdheid ervan het lezen soms wat saai maken, is dit toch wel een erg boeiend en goed geschreven boek. Niet alleen verschaft het de huidige lezer inzicht in de manier waarop in de 17e eeuw tegen het huwelijk aan werd gekeken, maar ook laat het de basis van onze huidige visie zien op het huwelijk, de rol van man en vrouw en de manier waarop een niet-getrouwde vrouw zich hoort te gedragen. Daarnaast is Cats een begiftigd schrijver: de diverse literaire vormen die in het boek voorkomen en de manier waarop hij zijn boodschap verwoord, aangepast aan het beoogde publiek, laten zien dat hij de taal meester was. Een mooi boekje, zeker in de Griffioenversie die ik heb gelezen.

Emma Donoghue, Room (Kamer) (voorpublicatie)

Beoordeling:2 sterren

In BOEK Magazine stond ook deze keer weer een voorpublicatie van een boek. Kamer van Emma Donoghue vertelt het verhaal van Jack en Mam. Het is Jacks verjaardag, hij wordt al vijf. Jack leeft met Mam in Kamer, waarvan de deur op slot zit. Kamer heeft alleen een dakraam en is elf vierkante meter groot. Jack is dol op televisie kijken; Dora de Explorer is zijn vriendin, maar hij weet dat wat hij op televisie ziet niet echt is. Alleen hijzelf is echt, en Mam, en de dingen in Kamer. En Ouwe Nick die ’s nachts vaak komt. Dan zit Jack in de kast en kraakt het bed.*

Kamer is een bijzonder boek. De eerste paar pagina’s die in BOEK werden gepubliceerd maken nieuwsgierig, maar het kunstje dat Donoghue toepast gaat ook snel vervelen. Het verhaal maakt nieuwsgierig, maar eigenlijk heb ik door het me storen  aan het stijltje ook helemaal geen zin om dit boek te lezen. Een origineel verhaal, ongetwijfeld een goed boek, maar ook een vermoeiend kunstje. Nog even twee sterren.

*Bron: Athenaeum.nl

Nelleke Noordervliet, Snijpunt

Snijpunt Beoordeling: 4 sterren

Twee levens, Nora Damave en Guido Kaspers, ooit verbonden in een huwelijk waaruit Franca is voortgekomen. Twee generaties in een veranderende wereld, drie personen die op een snijpunt van hun leven komen.*

De vorige roman die ik van Noordervliet las, Pelican Bay, vond ik op basis van inhoud, structuur en ‘lekker lezen’ briljant. Snijpunt is minder. Ook dit boek leest erg lekker en heeft een goede structuur. Waar het misgaat is de filosofische basis van het boek. In beide romans wil Noordervliet een filosofisch thema verwerken in haar verhaal: bij Pelican Bay was dat de Verlichting versus de ‘verlichting’ van de jaren ’60 van de 20e eeuw. De strijd tussen humanisme en religie die in Snijpunt wordt aangesneden licht er echter veel dikker bovenop. Het is alsof er over het vorige boek een licht sausje filosofie was gesprenkeld en over dit boek een dikke pap druipt die het lezen vermoeit.
Wie daar echter doorheen weet te kijken, vind in Snijpunt een mooi verhaal dat spannend is om te lezen, je blijft boeien tot het slothoofdstuk en prachtig in elkaar is gezet.

*Bron: flaptekst Snijpunt

Ramsey Nasr, onhandig bloesemend

Onhandig bloesemend Beoordeling: 3 sterren

Waar ik de eerste bundel van Ramsey Nasr nog erg goed vond, vind ik deze bundel wat meer tegenvallen. Zijn poëzie wordt hermetischer, de focus verschuift van een mooie balans tussen inhoud en vorm erg naar de vorm en dan in bijzonder de klank. In zijn werk als Dichter des Vaderlands is die focus regelmatig te ver doorgeschoven naar inhoud. Wanneer Nasr de balans tussen vorm en inhoud optimaal weet te maken, is hij op zijn sterkst. Dat is in Onhandig bloesemend dus niet het geval, maar een ruime voldoende krijgt hij van mij toch wel voor deze dichtbundel.

Ramsey Nasr, 27 gedichten & geen lied

27 Gedichten & Geen lied Beoordeling: 4 sterren

Na het lezen van Ramsey Nasrs “Mijn nieuwe vaderland” heb ik zijn dichtbundels, die ik al enkele jaren in de kast heb staan, weer eens gepakt en ‘herlezen’. Het debuut van Nasr vond ik erg goed. Niet alle gedichten spraken me evenzeer aan, maar Nasr is een geweldig talent. Hij weet thema’s, soms zeer klein, soms zeer universeel, op een prachtige, verfijnde en zeer rake manier neer te zetten. Een zeer veelbelovend debuut (kan ik achteraf makkelijk zeggen).

Carry Slee, Spijt!

Spijt! Beoordeling: 1 ster

Jochem voelt zich niet erg gelukkig in de tweede klas. Hij is het mikpunt van getreiter. David doet er niet aan mee, maar hij durft er niks van te zeggen. De klassenleraar, die gymnastiek geeft, grijpt ook niet in., Hij heeft een hekel aan dikke Jochem. Jochem lijkt zich niets aan te trekken van de pesterijen, die elke dag erger worden. Als de klas weer eens dubbel ligt, lacht hij zelf mee.
Maar op een ochtend krijgen ze van de rector te horen dat Jochem na de klassenavond niet is thuisgekomen. David voelt zich schuldig. Waarom heeft hij zijn mond ook nooit opengedaan? Samen met een vriendin gaat hij Jochem zoeken om te zeggen dat het hem spijt.
Dan vinden ze Jochems tas in het meer. Misschien is het al te laat….*

Waar ik bij Kappen nog waardering kon opbrengen voor de manier waarop Slee voor haar doelgroep prachtige boeken schrijft, lukte me dat bij Spijt! helaas niet meer. Wat een saai boek! Ik heb het na 1/3e weggelegd en kan mezelf er niet toe zetten de rest van het boek ook te lezen. Het is (mede door de weinig verhullende flaptekst) een zeer voorspelbaar boek, de personages zitten zo vast in hun type dat hun gedrag, gesprekken en gedachtes na één pagina uit te tekenen zijn en het tempo ligt ontzettend laag. Daar komt nog bij dat ik geen probleemboekenlezer ben, nooit geweest ook, en ik weet ook wat mijn probleem is: ik ben geen meisje van 13. Dit soort boeken is erg gebonden aan leeftijd en geslacht en als jongen van boven de 25 pas ik duidelijk niet meer in de doelgroep.

Bron: flaptekst Spijt!

Watership down (regie: Martin Rosen)

Watership Down Beoordeling: 5 sterren

Verscholen tussen de glooiende heuvels en de vredige weilanden van Engeland leeft een groep konijnen. Wanneer hun kolonie wordt bedreigd, vlucht een groepje dappere konijnen de onbekende wijde wereld in op zoek naar een nieuw huis. Hun aanvoerder, de helderziende Fiver, de dappere Bigwig, de schrandere Blackberry en de eerbiedwaardige Hazel gaan onverschrokken alle uitdagingen aan; door hun kracht en sluwheid slagen ze erin te overleven en ook hun dromen te blijven nastreven. Op hun zoektocht sluiten ze vriendschap met de gekke zeemeeuw Kehaar en moeten ze het opnemen tegen de boosaardige generaal Woundwort, de wrede leider van een andere kolonie.*

Watership down is een prachtige film die zowel kinderen als volwassenen zal aanspreken. Het verhaal is spannend, de manier van verfilmen, de muziek en de tekeningen zijn prachtig. Bovendien bevat de film talloze historische verwijzingen, zonder dat deze er dik bovenop liggen. Het is een film die je vaker wilt zien, die je elke keer opnieuw kunt bekijken zonder dat hij gaat vervelen. En het boek staat vanaf nu op mijn lijstje!

*Bron: DVD-hoes Watership down

Drs. P, Tuindersliedboek

Beoordeling:4 sterren

Drs. P schreef diverse gedichten over allerlei soorten groenten en fruit. Voor iemand die van jongs af aan al geen groot fan is van de meeste soorten groente en fruit. De taalvirtuositeit spat van de bladzijdes, maar ook is de grap vrij snel duidelijk en is de lol van het lezen van deze bundel snel voorbij. Af en toe een gedicht uit deze bundel lezen is een feest, maar ook hier geldt ‘overdaad schaadt’.