Ramsey Nasr, onhandig bloesemend

Onhandig bloesemend Beoordeling: 3 sterren

Waar ik de eerste bundel van Ramsey Nasr nog erg goed vond, vind ik deze bundel wat meer tegenvallen. Zijn poëzie wordt hermetischer, de focus verschuift van een mooie balans tussen inhoud en vorm erg naar de vorm en dan in bijzonder de klank. In zijn werk als Dichter des Vaderlands is die focus regelmatig te ver doorgeschoven naar inhoud. Wanneer Nasr de balans tussen vorm en inhoud optimaal weet te maken, is hij op zijn sterkst. Dat is in Onhandig bloesemend dus niet het geval, maar een ruime voldoende krijgt hij van mij toch wel voor deze dichtbundel.

Ramsey Nasr, 27 gedichten & geen lied

27 Gedichten & Geen lied Beoordeling: 4 sterren

Na het lezen van Ramsey Nasrs “Mijn nieuwe vaderland” heb ik zijn dichtbundels, die ik al enkele jaren in de kast heb staan, weer eens gepakt en ‘herlezen’. Het debuut van Nasr vond ik erg goed. Niet alle gedichten spraken me evenzeer aan, maar Nasr is een geweldig talent. Hij weet thema’s, soms zeer klein, soms zeer universeel, op een prachtige, verfijnde en zeer rake manier neer te zetten. Een zeer veelbelovend debuut (kan ik achteraf makkelijk zeggen).

Mooie zinnenboek – Ramsey Nasr, uit nutteloze noodzaak

uit nutteloze noodzaak

laten we eerlijk zijn
als beest zijn we totaal mislukt
ik zie mij daar nog staan
op een savanne zonder uitvlucht
in het volle licht der dieren
een mond vol tanden
heel modern, heel gênant

vandaag
regerend met draadloze hand
in een land gebouwd onder water
met mensenrechten, koffieapparaten
en de natuur in mooie reservaten
voel ik nog steeds diezelfde angst
niets is veranderd
weids en eindeloos gaapt de savanne

welkom in mijn hoofd
het is een doos vol zwarte gaten
alles wat een mens verzint
zuigt zich erin: zeppelins, vakanties
zelfhaat, witte fosfor, dildo’s, anorexia
dubbelvla, dwangneuroses, shalali shalala
of de lol om een gemarteld paard
ook de dingen die niemand wil verzinnen
zitten erin: gewoon, voor de heb
ik draag een hoofd als een handicap
zwellend, kolkend, almaar zwellend
altijd vloed, nooit nog eb

geen vijand bleef er voor mij over
leeuw, griep, pest, slang
zelfs de dood slaapt aan een leiband

maar diep van binnen
in mijn grote grabbelton
daar vond ik er nog één
splinternieuw, zelfverzonnen
scharrelt een vijand
op de bodem van mijn vrije tijd
zinloos in de rondte
ik noem hem: Eeuwigheid

louter de gelegenheid
erover na te denken
volstond om hem te scheppen
gevangen zit ik als een rat
in mijn hobby, dag en nacht
en ik ben bang

ik was van plan een heldenstuk te schrijven
over het belang van kunst
haar grote nut
maar mijn blad zweeg indrukwekkend
en alle muzen weken

de waarheid is
zij heeft geen nut
kunst is maar een bijproduct
zij is niet nodig om te kunnen
eten, neuken, ademen

maar één ding kan ze
zij kan vechten waar ik vlucht
zij kan, met haar ene giftand
zij het voor een kort moment
mij redden van de eeuwigheid
en dit verlammend gat verlammen

bij een vijand zonder handvat
helpt alleen het nutteloze
dan helpt kerven in een bot
stieren schetsen in een grot
dan helpt de nachtwacht
en het zingen bij een dode

uit nutteloze noodzaak
schiep kunst de mens

en als ik verstijf op mijn savanne
van bedreigend vrije tijd
als ik mijzelf vervloek
om dit uitzicht zonder eind
als mijn kop breekt van het licht
dan huil ik niet, dan schreeuw ik niet
ik hang mijzelf niet op
maar pak een pen
en schrijf u dit gedicht

Mooie zinnenboek – Ramsey Nasr, Mijn nieuwe vaderland

Ik ben en blijf fan van Ramsey Nasr. Ook nu weer schrijft hij een prachtig gedicht als dichter des vaderlands over ons nieuwe kabinet.

Mijn nieuwe vaderland

Wie neerlands bloed in d’aders vloeit
van vreemde smetten vrij
wiens hart voor volk en orde gloeit
verhef uw zang als wij.
Vandaag zien wij weer één van zin
de vlaggen afgestoft.
Vandaag zet ik mijn feestlied in
voor vaderland en schoft.

Ik eer de leiders van mijn land.
Hun vlekkeloos parcours
leert mij wat macht vóór al verlangt:
’t geweten van een hoer.
Ik eer mijn leiders hemelhoog
en ’t hoogst zit een fascist
die u en mij zolang gedoogt –
zolang als hij beslist.

Beschermt gij, leiders, onze grond
waar vreemde adem gaat
gij die zo rein zijt, kerngezond
en zuiver op de graat.
Wij smeken om een harde hand
in aangewreven haat.
Behoud voor ‘t lieve vaderland
de blanke natiestaat.

Braakt uit, gij vrienden, vrij van zin
uw krop, uw kreet, uw gal.
Niets is taboe en niets te min
uw bagger minst van al.
Verneder dus wat u niet zint
sla stuk wat niet bevalt
laat zien hoe u dit land bemint
omhels het op zijn smalst.

Hoe klopt ons hart, hoe zwelt ons bloed
bij ‘t rijzen van dees’ toon.
Klonk ooit een zuiverder gemoed
een leger hart zo schoon?
Waar hoorde men die koekoekszang
voor volk en vaderland?
Dat was toen in het landsbelang
een heel volk werd verbrand.

Dood nu wat afwijkt van uw bloed
en van uw onderbuik.
Bewaar het niet, verdelg het goed
zodat dit land ontluikt.
Wie hier nog onze mildheid zoekt:
los op in brandend veen.
Waar elk verschil werd opgedoekt
zijn staat en burger één.

Wie neerlands bloed in d’aders vloeit
van vreemde smetten vrij
die fabel staat weer eens in bloei
in dwazen zoals wij.
Veel liever word ik door een volk
van hunnen aangerand
dan mee te gaan in deze kolk
van schoft en vaderland.

En in Pauw en Witteman vult Nasr dit gedicht op wonderschone wijze aan met een toelichting op het woord fascist.

Ramsey Nasr, Kapitein Zeiksnor en de twee culturen

Kapitein zeiksnor en de twee culturen Beoordeling: 5 sterren

Kapitein Zeiksnor & De Twee Culturen is het verhaal van een gentleman, die een wereld van verval aantreft. Hij besluit orde op zaken te stellen. In zijn ogen is het niet te laat om mensen op hun plichten te wijzen en het goede voorbeeld te geven en dus houdt hij lange redevoeringen ter stichting van het volk. Het volk slaat echter terug, en dat is niet de bedoeling. Met vaart en humor vertelt Ramsey Nasr in retorisch proza over de lotgevallen van de Kapitein: een man van de wereld, maar helaas niet van deze.*

Kapitein Zeiksnor en de twee culturen is zo mogelijk het beste boek dat ik de laatste jaren heb gelezen. Het verhaal is plat en verheven tegelijk, het spot met alle literaire conventies, parodieert dozijnen teksten is proza maar poëtisch tegelijk: het is alles en het is meer. Het is lachwekkend, maar je voelt ook sympathie voor de hoofdpersoon. Meelijwekkend kijk je mee in het leven van de Kapitein die het allemaal niet begrepen heeft. Briljant, geweldig!

*Bron: Bol.com