Wim Pelgrim » Tag » vier sterren

Tag archieven: vier sterren

X-men (regie: Bryan Singer)

Door | |
1 reactie

Beoordeling: 4 sterren

In een wereld vol vooroordelen worden kinderen geboren met bijzondere en gevaarlijke krachten als resultaat van unieke genetische mutaties. Als de boosaardige mutant Magneto, die niet gelooft in een vreedzame samenleving tussen mutanten en gewone mensen, een plan beraamt om de mensenwereld te vernietigen, worden de X-Men ingezet om die te beschermen.*

Toen ik 16 was zag ik X-men voor het eerst. Toen ik echt jong was, keek ik altijd naar de tekenfilmserie van de X-men, gebaseerd op de stripverhalen van Marvel Comics. De film sprak mij erg aan en deze eerste X-men-film bevat nog steeds een grote aantrekkingskracht, in elk geval op mij. Dit komt door de mooie sfeer van de film, de psychologische basis die in bijna alle bekende Marvel Comics zit, is op een volwassen manier verweven in het verhaal en het brengt uiteraard een hoop herinneringen terug. Een leuke film voor ‘echt jongens’.

*Bron: Bol.com

Rhijnvis Feith, Julia

Door | |
1 reactie

Beoordeling: 4 sterren

Eduard gaat op een mooie zomeravond naar het donkere dennenbos waar al zijn gestorven vrienden tot ‘leven’ komen. Hij verlangt naar een zielsverwant en die ziet hij ineens op een verlichte plek in het bos: Julia. Julia’s vader vond Eduard echter niet geschikt voor zijn dochter. Zij blijven afspreken en Eduard en Julia hebben een platonische liefde die bedreigd wordt door begeerte. Ze verbreken hun omgang en schrijven elkaar over de smart van de scheiding. Uiteindelijk sterft Julia vlak voor de hereniging van de twee geliefden en Eduard trekt zich terug in eenzaamheid.

Voor fans van het genre lyriek is Julia een echte aanrader. In emotionele monologen wordt het tragische liefdesverhaal van Eduard en Julia verteld. Bovendien had het (her)lezen van deze roman voor mij een extra emotionele lading. Deze tekst werd door de onlangs overleden André Hanou gebruikt in zijn colleges om het statische wereldbeeld tussen ‘worm en engel’ uit te leggen. De colleges van toen kwamen helemaal terug en nooit zal ik het (telkens herhaalde) God-Nederland-Oranjeprincipe van Hanou vergeten.
Het boek van Feith is niet alleen een interessante tekst, het is ook een zeer mooi voorbeeld van Nederlandse romantiek. Waar die stroming over het algemeen niet echt vaste voet aan de grond kreeg in ons wat onderkoelde land, laat Feith met Julia zien dat de romantiek wel aanwezig is in het Nederland van eind 18e eeuw.

Leon de Winter, Serenade (boekenweekgeschenk 1995)

Door | | ,
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

Ben Weiss is componist van Top-Veertig-hits en muziek voor reclamespots. Hij is het enige kind van Anneke Weiss, een levenslustige vrouw van vierenzeventig bij wie op een dag een tumor wordt vastgesteld. De artsen brengen Ben op de hoogte van haar fatale ziekte, en hij besluit het voor zijn moeder verborgen te houden. Anneke herstelt en lijkt ogenschijnlijk niets te mankeren. Ze ontmoet Fred Bachman, wordt verliefd op hem en wekt de indruk aan een nieuw leven te willen beginnen. Dan verdwijnt ze opeens. Ben weet niet wat haar ertoe heeft bewogen te vertrekken. Waar is ze? Samen met Fred gaat hij op zoek en stuit op het tragische geheim dat zijn moeder haar leven lang heeft gekweld.*

Sinds ik op de middelbare school De ruimte van Sokolov heb gelezen en meerdere malen heb geprobeerd De hemel van Hollywood te lezen en in de afgelopen jaren divers keren Supertex heb behandeld in mijn lessen, bleef ik erg opzien tegen het werk van De Winter. Het zijn niet mijn soort schrijver, dacht ik… Na het lezen van Serenade begin ik daaraan te twijfelen. Ik vond dit boekenweekgeschenk spannend op meerdere niveaus: niet alleen is de zoektocht van Ben naar zijn moeder spannend, ook de vraag naar de verborgen emoties, de verhouding tussen Ben en Fred en de politieke achtergrond waartegen dit verhaal zich afspeelt maken dat je dit verhaal in één ruk wilt uitlezen. Het enige waar ik mij (mateloos) aan blijf storen in het werk van De Winter is het joods-zijn dat op de één of andere manier onnatuurlijk in zijn boeken verwerkt zit. Dat valt bij dit boek gelukkig mee, hoewel het wel elke drie pagina’s even terug móét komen. Ook de psychiater die nodig was om het joodse Tweede Wereldoorlogtrauma van een van de hoofdpersonen te kanaliseren (goh, waar kenden we die ook weer van…)  wordt weer ten tonele gevoerd. Vandaar vier sterren, maar misschien dat ik nu toch eens meer werk van De Winter moet gaan lezen.

*Flaptekst Serenade

Beauty and the Beast (regie: Gary Trousdale & Kirk Wise)

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

In de film Beauty and the Beast volg je de avonturen van Belle, een vrolijke jonge vrouw die in het kasteel belandt van een prins die in een mysterieus beest is veranderd. Met de hulp van het betoverde personeel van het kasteel leert Belle al snel de belangrijkste les die er is: ware schoonheid zit van binnen.

Wat is er leuker dan op een willekeurige zaterdagavond een videoband (voor wie niet meer weet wat dat is: check Wikipedia) van Disney uit de kast pakken en je weer even helemaal kind voelen. Dat is wat Jessie en ik onlangs deden met Beauty and the Beast. Hoewel de kwaliteit van het beeld op een videoband niet echt briljant is, hebben we erg genoten van deze film. Beauty and the Beast is een echte Disney Classic: een sprookje vol aansprekende muziek, personages waar je je in kunt inleven en uiteraard een happy end.  Wat daarbij wel opvalt, is dat veel van deze films soortgelijke elementen hebben, zoals een grappige badscène, de slechterik die zichzelf dodelijk verwond (en niet door een ander wordt vermoord) en een duidelijke moraal. Toch winnen de plussen van de nostalgie het van de minnen van de  ‘deskundige’ benadering.

Finding Neverland (regie: Marc Forster)

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

Londen, 1904. Toneelschrijver James M. Barrie (Johnny Depp) voelt zich geklemd in de regels van zijn bestaan. Hij vindt toevlucht in zijn kleurrijke fantasie waarin alles mogelijk is. Wanneer hij weduwe Sylvia (Kate Winslet) en haar vier kinderen ontmoet, vindt Barrie de inspiratie voor zijn bekendste werk: Peter Pan. Hij deelt met de familie de magie van het geloven in je eigen fantasie zodat een wereld ontstaat waarin alles mogelijk is.*

Eens in de zoveel jaar verschijnt er een film die de achtergrond laat zien bij een bekend toneelstuk of boek. Zo was ik helemaal weg van Shakespeare in love toen ik een jaar of 15 was en zelf mijn eerste toneelstukken schreef. Finding Neverland is er ook zo één en daarbij vond en vind ik het verhaal van Peter Pan een fantastisch verhaal. De uitvoering mist echter iets. Waar ik bij Shakespeare in love zelf gegrepen werd door Shakespeares enthousiasme om te schrijven, mist deze film toch net die sprankel die het een topfilm maakt. De aankondiging dat de film een Oscar heeft gewonnen doet meer vermoeden, maar het blijkt te gaan om beste muziek; en die was mij nou niet echt opgevallen bij het kijken. Het is een goede Hollywood-film, zeer vermakelijk en mooi gemaakt. Ook de acteurs (Johnny Depp onder andere) maken het een leuke film om te kijken en dat moet je ook zeker doen, maar het mist net iets: vier sterren.

*Bron: MovieMeter.nl

Ken Blanchard en Spencer Johnson, De One Minute Manager

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

De One Minute Manager van Ken Blanchard is een businessklassieker, die al vele jaren gelezen en gebruikt wordt in allerlei organisaties. In dit boek geeft Ken Blanchard drie eenvoudige en effectieve managementtechnieken die in een verhalende vorm verteld worden.

Ik was (en ben) niet van plan om ieder studieboek dat ik van NCOI krijg aangereikt hier op mijn website te gaan bespreken, maar De One Minute Manager is door zijn verhalende vorm wel een bijzondere. Het boekje geeft een aantal handige managementtechnieken en het leest ook nog eens erg prettig. Diverse zaken die velen in hun leven al eens eerder hebben gehoord of gelezen staan kort en krachtig verwoord.
Wat wel opvalt bij dit boek (maar eigenlijk bij elk managementboek) is dat het vooral gaat om de omgang met andere mensen. Veel van de managementtechnieken, zo ook die van De One Minute Manager, zijn eenvoudig toepasbaar op het onderwijs, de werkvloer in een niet-managementomgeving, de opvoeding en zelfs op je privéleven. Dat is wat mij dan ook stoort in veel managementboeken: er wordt heel gewichtig gedaan over allerlei modellen, werkwijzen en competenties, terwijl management of leidinggeven vooral te maken heeft met je talent (en de ontwikkeling daarvan) om met mensen om te gaan. Daarvoor is dit boekje in elk geval een compacte, goed leesbare en praktische wegwijzer.

Jona Oberski, Kinderjaren

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

“In het nieuwe kamp zagen wij nooit mijn vader. Nu moesten wij maar afwachten hoe hij opschoot met onze reis naar Palestina. s Avonds spraken de mensen erover dat je helemaal niet naar Palestina zou gaan. Maar iemand zei stil er zijn kinderen hier. Ik deed net alsof ik geen last had van hun gepraat. Na een tijdje hoorde ik er niets meer van.”

Kinderjaren is een mooi boek dat op bijzondere wijze vertelt over de Tweede Wereldoorlog. De stijl van Oberski, passend bij het perspectief van het jonge kind dat de oorlog beschrijft, begint na verloop van tijd wat te vervelen. Aan de andere kant maakt deze ook dat scènes zoals die in het knekelhuis je rillingen over de rug laten lopen. Vooral een gemiddelde lezer zal dit boek  zeer aanspreken, gevorderde lezers kunnen beter wat anders pakken.

*Bron: Bol.com / fragment uit Kinderjaren

Michiel de Swaen, De gekroonde laars

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

Keizer Karel V lustte graag een sappig kippenboutje, en daarbij hield hij wel van een grapje, als we De gekroonde laars mogen geloven. Wanneer de keizer zich incognito onder het volk op de markt heeft gemengd, wordt de mooiste haan voor zijn neus weggekaapt. Hij laat zijn lijfwacht uitzoeken waar het beestje heen gaat, want daar wil Karel mee aanzitten. En zo belandt de vermomde keizer voor het vastenavondfeestmaal in de nederige woning van schoenlapper Teun, die zijn enige dochter Jaquelijn wil uithuwelijken aan zijn oude, rijke knecht Kosen. Het meisje heeft haar zinnen echter gezet op de arme, maar sympathieke Joren en krijgt de stuen van haar moeder. De maaltijd zal de volgende dag een hoogst onverwacht gevolg hebben. Het wordt een vastenavond om nooit te vergeten.*

Dit toneelstuk van Michiel de Swaen is erg vermakelijk. Hoewel ook erg tijdgebonden is het voor een 21e-eeuwer een goed te volgen verhaal dat, door zijn absurditeiten (zoals een Keizer die alles in het werk stelt om achter een kalkoen aan te gaan…) ook nog eens erg grappig is. De hertaling die gemaakt is voor de Griffioenreeks zorgt dat dit verhaal 300 jaar na dato voor een breed publiek toegankelijk is. Een mooie titel in deze reeks.

*Bron: flaptekst De gekroonde laars

Peter van Dam, Jimmy wint een voetbal

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

Jimmy de Ruiter doet één ding het liefst en dat is voetballen. Tegen elke bal die hij ziet, moet hij een trap geven en het spreekt vanzelf dat de bal dan soms een andere kant opgaat dan de bedoeling was! In de buurt waar Jimmy en zijn vriend Ben wonen, wordt heel wat gevoetbald en natuurlijk ook op school.*

Men zegt wel eens dat je nooit je lievelingsboek uit je jeugd moet herlezen. Dat heb ik dan toch gedaan, maar zonder spijt. Wel vraag ik me sterk af waarom dit mijn lievelingsboek was. Ik zat niet op voetbal, ik hield niet van sporten en kan me ook niet voorstellen dat ik me erg kon identificeren met de hoofdpersoon. Maar goed, toen ik een jaar of 10 was, vond ik in dit boek blijkbaar iets dat me ontzettend aansprak.
Maar nu de grote vraag: wat vond ik herlezend van het boek. Eigenlijk hetzelfde als wat ik er vroeger van vond. Het boek is leuk geschreven, is grappig en is goed behapbaar voor een jeugdige lezer door de korte elementen waaruit het verhaal bestaat. Alleen het schaatsavontuur vond ik vroeger en vind ik nog steeds niet goed in het verhaal passen. Het is triviale literatuur tot en met, maar iedere grote lezer begint in het triviale. Zelfs Kees Fens’ favoriete jeugdboek was zeer triviaal, dus het komt meestal wel goed en misschien met mij ook wel.

*Bron: flaptekst Jimmy wint een voetbal

Herman Koch, Zomerhuis met zwembad

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

Huisarts Marc Schlosser heeft een medische fout begaan waardoor een van zijn patienten, de beroemde acteur Ralph Meier, is overleden. Hij zal zich moeten verantwoorden voor de Medische Tuchtraad. Over die Tuchtraad maakt hij zich niet echt zorgen: Een schorsing van een paar maanden, daar komt het op neer. We kennen elkaar allemaal, meer zal het niet worden.
Maar is het wel een medische fout? Marc had immers een rekening te vereffenen met zijn patient, die net iets te veel belangstelling toonde voor diens mooie vrouw Caroline. Of heeft het alles te maken met de gebeurtenissen in het zomerhuis waar het echtpaar Meier het gezin Schlosser had uitgenodigd?*

Zomerhuis in zwembad is het het eerste e-book dat ik heb gelezen. Niet alleen ben ik erg fan geworden van deze elektronische manier van lezen en hoop ik dat Nederlandse uitgeverijen snel meer werk (ook oud werk) als e-book gaan uitbrengen. Het boek zelf is leuk, leest als een trein, biedt interessante inzichten, maar blijft toch een wat oppervlakkige psychologische roman met een ‘whodunit’-element. Drie sterren voor de roman met ééntje extra vanwege het elektronische leesplezier.

*Bron: Bol.com