Wim Pelgrim » Tag » drie sterren

Tag archieven: drie sterren

Sonny Boy (regie: Maria Peters)

Door | | ,
Plaats een reactie

Beoordeling: 3 sterren

Sonny Boy is de verfilming van de gelijknamige bestseller van Annejet van der Zijl, gebaseerd op het waargebeurde verhaal over een verboden liefde.
Rika heeft goede redenen haar man Willem te verlaten. Ze vestigt zich in Den Haag. Dan begint de zware strijd om haar kinderen te kunnen zien en om het hoofd boven water te houden. Ze ontmoet de 17 jaar jongere Surinaamse Waldemar. Rika raakt al snel zwanger en bevalt van een zoon, Waldy, die ze “Sonny Boy” noemen. Als de oorlog uitbreekt, verandert Rika’s pension al snel in een toevluchtsoord voor onderduikers. Dit gaat een tijd goed, totdat ze verraden worden en afgevoerd. Zal Sonny Boy zijn beide ouders ooit nog terugzien…?*

Het verhaal van Sonny Boy is erg mooi. Het toont maar weer aan dat de werkelijkheid soms nog pijnlijker en tegelijkertijd mooier is dan een auteur in fictie kan verzinnen. De locaties, decors, aankleding en manier van filmen maken deze film een erg goede verfilming van de roman van Annejet van der Zijl. Toch krijgt deze film van mij maar een krappe voldoende en dat komt vooral door het belabberde acteerwerk van diverse acteurs. Het gemiddelde schooltoneel zou sommige van deze acteurs nooit hebben geselecteerd, wat een amateurisme. Hierdoor veroorzaakt Maria Peters een continu losrukken uit het verhaal van de kijker en een continu terugkerende ergernis. Vandaar een zesje, meer kan ik er helaas niet van maken.

*Bron: A-film.nl

Bart Plouvier, De biechtspiegel

Door | |
2 Reacties

Beoordeling: 3 sterren

Gistrode is een ogenschijnlijk idyllisch dorp. De Gistrodenaren hebben echter ook hun problemen. Seksuele frustraties kenmerken bijna alle oorspronkelijke inwoners, die bovendien hun omgeving bedreigd zien worden door inwijkelingen en immigranten. Een moord in deze hechte gemeenschap vormt het resultaat van de frustraties.

Ergens in 2003 kocht ik De biechtspiegel bij De Slegte in Nijmegen als ramsjboek.  De voorkant en de flaptekst spraken me aan. In 2004 las ik het boek op vakantie in Scheveningen en het boek is me sindsdien bijgebleven, ondanks dat ik het niet zo’n briljant boek vond. De cynische en duistere schets die van het dorp Gistenrode wordt gegeven en het verhaal dat niet verteld wordt, maar er toch is, maken het een bijzonder boek. De wat barokke, maar wel mooie poëtische taal laten het boek lezen als een episch prozagedicht.
Toch leest een boek met barokke zinnen en zonder echt verhaal na verloop van tijd wel erg moeilijk. Het boek zal je bijblijven, als je doorbijt en Plouvier kan zeker schrijven, maar het boek lag niet helemaal voor niets bij De Slegte in het schap.

Morning Glory (regie: Roger Michell)

Door | |
Plaats een reactie

Morning GloryBeoordeling: 3 sterren

Een eigen tv-show in New York City was voor Becky de grote doorbraak waar ze altijd al van had gedroomd……tot  medepresentatoren Mike en Colleen haar de oorlog verklaren die tijdens de uitzending wordt uitgevochten. Er is een wonder voor nodig om de show met zijn excentrieke personages en extravagante invalshoeken tot een succes te maken, maar Becky is vastbesloten om te laten zien wat ze waard is en iedereen in de schaduw te stellen. *

Als je in een vliegtuig terug naar huis zit, lijkt iedere film goed. Wellicht dat het de drukcabine is, misschien je duffe hoofd, maar Morning glory is binnen het genre romantische komedie eigenlijk een prima film. De belangrijkste oorzaak daarvoor is de briljante cast. Acteurs als Harrison Ford, Dianne Keaton, Jeff Goldblum en Rachel McAdams en deelnames van o.a. 50cent tillen het net iets meer dan leuke verhaal tot een hilarisch niveau. Mocht je een avondje op de bank willen ploffen, willen lachen zonder diep te hoeven nadenken of in een vliegtuig van Transavia zitten op weg naar Nederland: kijk dan zeker Morning glory

Hella S. Haasse, Transit (boekenweekgeschenk 1994)

Door | | ,
2 Reacties

Beoordeling: 3 sterren

Xenia, achttien jaar, heeft een tijd door Europa gezworven en komt aan op het Centraal Station van Amsterdam. Iks (zoals ze zichzelf noemt) hoopt onderdak te vinden bij haar vrienden Alma en Daan, die ze voor haar rondzwervingen achterliet in de stad. Die hoop wordt al snel de bodem ingeslagen. Ze treft Daan aan in de meest deplorabele en desolate toestand waarin een zwerver zich kan bevinden.
Hij is nauwelijks aanspreekbaar, is niet in staat of bereid iets over Alma te zeggen. Iks’ speurtocht naar het verblijfadres van Alma loopt op niets uit en alleen door een toevallige samenloop van omstandigheden wordt voorkomen dat zij zelf op straat moet leven.*

Hella Haasse is de enige Nederlandse schrijver die in haar leven twee keer een boekenweekgeschenk mocht schrijven. Na Oeroeg in 1948 schreef zij in 1994 Transit. Het verhaal (dat eens niet over Nederlands-Indië gaat!) is leuk en zit goed in elkaar. De twee hoofdpersonages zijn aan elkaar gewaagd en worden door Haasse levendig geschetst. Toch is het geen verhaal dat indruk maakt. Ik heb het boek zes jaar geleden ook gelezen en ik kon me er werkelijk niets van herinneren. En ook nu maakt het boek geen blijvende indruk.

*Bron: www.hellahaassemuseum.nl

The Matrix Revolutions (regie: Andy Wachowski en Lana Wachowski)

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 3 sterren

Neo. Trinity. Morpheus. Zij en andere helden staan op de rand van de zege of de vernietiging in hun epische oorlog tegen de Machines, het verbluffende sluitstuk van de Matrix-trilogie. Neo’s missie is te gaan waar geen mens hem ooit voorging, naar het hart van Machine City, waar hij een meedogenloze strijd moet aanbinden met het op hol geslagen en enorm in kracht toegenomen programma Smith.*

Het laatste deel van de trilogie van The Matrix en The Matrix Reloaded is van een filosofisch getinte avonturenfilm (zoals ik het eerste deel graag wil omschrijven) vergleden naar een science-fiction actiefilm waar het wapengekletter de overhand heeft gekregen. De film weet niet meer te boeien door het verhaal, enkel nog door te gaan zoeken naar religieuze (Christus-motief) of klassieke (‘Icarus’) motieven. Drie sterren.

*Bron: Bol.com

Rascha Peper, Vingers van marsepein

Door | |
1 reactie

Beoordeling: 3 sterren

Amsterdam, 1704. De tienjarige wees Bregtje wordt opgenomen in het huishouden van haar oom Frederik Ruysch, een van de bekendste anatomen van zijn tijd. Ruysch heeft een unieke techniek ontwikkeld om menselijk weefsel te prepareren, een geheim dat anderen hem proberen te ontfutselen. Bregtje komt in aanraking met de concurrentie van haar oom en raakt verzeild in een geraffineerd spel van misleiding en wraak, dat haar leven ingrijpend verandert.
Drie eeuwen later woont aan dezelfde gracht, recht tegenover het huis van Bregtje, de tienjarige Benjamin. Tijdens een reis met zijn vader naar Sint”Petersburg komt hij oog in oog te staan met Ruysch’ preparaten. De diepe indruk die deze op hem maken én een heldhaftige daad geven zijn leven een nieuwe wending.*

Hoewel Rascha Peper met Vingers van marsepein laat zien dat zij een goede schrijfster is, ben ik toch niet superenthousiast over dit boek. Het belangrijkste probleem dat ik met haar boek heb, is dat zij alles, maar dan ook echt álles, uitlegt. Het feit dat het boek twee kinderen van een jaar of 10 als hoofdpersonen heeft, betekent echter niet dat het publiek van het boek eenzelfde mate van inzicht heeft.
Daartegenover staat dat de thematiek zo goed is verstopt in deze roman dat je je na het lezen van het  boek afvraagt: waar ging het Peper nu eigenlijk om? Wat wilde ze nou duidelijk maken? Wat hebben de twee verhalen met elkaar te maken, behalve dat ze allebei over de preparaten van Ruys gaan?
Wel is dit boek zeer geschikt als overgangsliteratuur voor voor derde- en vierdeklassers. Voor iedereen die fan was van Thea Beckman en Evert Hartman is dit een mooie opstap naar de literatuur voor volwassenen. Vandaar toch drie sterren: voor dit publiek is het een goed boek, maar een meer ervaren lezer zal zich gekleineerd voelen na het lezen van Vingers van marsepein.

*Bron: Bol.com

Gladiator (regie: Ridley Scott)

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 3 sterren

De Romeinse generaal Maximus (Russel Crowe) wordt door de corrupte troonopvolger Commodus gedwongen tot slavernij en wordt gladiator. Zijn heroïsche zeges in de arena leiden hem uiteindelijk naar Rome, het Colosseum en een wraakzuchtige confrontatie met de nieuwe keizer.*

Hoe vaker ik Gladiator zie, hoe minder leuk ik hem ga vinden. De eerste keer dat ik deze film zag was in de vijfde klas van de middelbare school. Ik was behoorlijk onder de indruk, evenals veel klasgenoten, mijn docent (meneer Den Hartog, die maar bleef aangeven dat “Roma Victor” toch echt verkeerd vervoegd was) en het jaar erna ook de jury van de Acadamy Award. Toch verloor de film bij de tweede keer (in mijn studentenkamer op videoband), de derde keer (met Jessie) en daarna steeds meer van zijn glans. De film is erg traag en had ook in de helft van de tijd (of minder) het verhaal, de sfeer, de tragiek en de dwarsdoorsnede van de Romeinse samenleving die het nu allemaal laat zien, kunnen toen. Drie sterren en dus maar niet meer kijken…of toch…?

*Bron: Bol.com

Kader Abdolah, De kraai (boekenweekgeschenk 2011)

Door | | ,
Plaats een reactie

Beoordeling: 3 sterren

Het Boekenweekgeschenk De kraai gaat over een uit Perzië gevluchte man die in Amsterdam als makelaar in koffie werkt. In de avonduren verwerkt hij de twee culturen waarin hij leeft in een roman.*

In diverse recensies is het boekenweekgeschenk van Kader Abdolah, De kraai, genadeloos neergesabeld en er is inderdaad wel het één en ander aan te merken op het boek. Zo zijn de fragmenten uit Nederlandse romans en gedichten soms wat gezocht en komen ze uit het niks ineens het verhaal binnenzeilen. Het verhaal zelf heeft ook weinig diepere lagen: het is wat er staat en niet meer dan dat. Aan de andere kant heeft Kader Abdolah een boekenweekgeschenk geschreven dat juist erg goed past bij de boekenweek 2011. Het is een boekje van 90 pagina’s, zonder dat je het gevoel krijgt dat de schrijver er eigenlijk 200 had willen volschrijven; het sluit aan bij het thema van de boekenweek: het is een portret van Foad; het is zeer geschikt voor een publiek dat niet al veel leest en met de fragmenten van andere literaire teksten een mooie opstap naar meer lezen. En het gemekker over de eenvoudige stijl van Abdolah: daar heeft niemand bij Nescio (om maar iemand te noemen) ooit een probleem van gemaakt, dus waar zeuren we over. Een mooie middenmoter wat mij betreft: geen hoogstandje, maar een vermakelijk boekenweekgeschenk.

*Bron: CPNB.nl

Gijs Gellings, Blauwe Oogst

Door | |
Plaats een reactie

Op mijn verjaardag een bijzondere recensie. Vorige maand verscheen bij Demer Uitgeverij de debuutbundel van Gijs Gellings, mijn neefje uit Vlaanderen. Met de post arriveerde een gesigneerd exemplaar van Blauwe oogst enkele weken geleden.

De bundel opent al bijzonder met een voorwoord van de gerenommeerde Vlaamse dichter Thierry Deleu. Deze dichter, die in Nederland geen grote bekendheid geniet, publiceert al sinds 1965. De laatste jaren verschenen er diverse dichtbundels en romans van deze schrijver. Bijzonder dat zo iemand een voorwoord schrijft bij een debuutbundel.

Wat betreft mijn oordeel over de bundel, kan ik mij zeer nauw aansluiten bij wat Thierry Deleu in het voorwoord schreef: “Een goede schrijver in wording”. Gezien Gellings jeugd die niet over rozen liep, is deze mijlpaal een zeer mooie op weg naar een bloeiende literaire toekomst. Enkele gedichten in de bundel zijn prachtig en vertellen een bijzonder verhaal, andere  zijn minder geslaagd en laten de lezer zien dat we hier met een ontluikend talent te maken hebben. Een talent dat in elk geval ‘Schrijfmachtig’ is: “Dichterschap is heerschap / Schrijf mijn ziel altijd open”!

De bundel van Gijs Gellings, Blauwe Oogst is o.a. verkrijgbaar via Lulu

Finn Zetterholm, Julia’s reis

Door | |
1 reactie

Beoordeling: 3 sterren

Julia is twaalf en woont met haar ouders in Stockholm. Ze is gek op kunst en kan waanzinnig goed tekenen. Op een dag zit Julia in het park te schetsen, als een vogel haar pen weggrist. Van schrik laat ze haar kladblok liggen. Wanneer ze de volgende dag terugkomt, heeft iemand er een boodschap in geschreven: 18 september, 15.00 uur. De onbekende boodschapper blijkt een jongen te zijn die haar op het hart drukt goed voor haar handen te zorgen, omdat ze heel bijzonder zijn. Julia weet niet goed wat ze hiervan moet denken. De volgende dag bezoekt ze met haar opa het Nationaal Museum in Stockholm. Wanneer Julia door toeval Rembrandts schilderij Het keukenmeisje aanraakt, verdwijnt ze in een zwart gat. Ze wordt wakker in de wereld van Rembrandt, het jaar is 1658. Het enige wat Julia bij zich heeft, zijn haar schetsboek en haar tekenpotlood. Dit is het begin van een avontuurlijke en wonderlijke reis door de wereld van de kunst. Julia ontmoet beroemde kunstenaars als Velázquez, Leonardo da Vinci, Edgard Degas, William Turner en Salvador Dalí. Van elke kunstenaar leert Julia nieuwe kneepjes van het vak. Maar hoe komt ze weer terug in 21e eeuw? Het geheim ligt in Julia’s handen.*

De aankondiging ‘De wereld van Sophie van de kunstgeschiedenis’ legt dat lat bij dit boek direct heel hoog en in mijn ogen wat te hoog. Het boek maakt die aankondiging niet waar helaas. Waar bij De wereld van Sophie de vorm, de inhoud, het verhaal en de ‘leerstof’ in een mooie balans zijn samengebracht, kent Julia’s reis te weinig uitleg voor kinderen om te begrijpen wat de schilder wil; een kader ontbreekt. Daarnaast geloof je het verhaal op een gegeven wel: elk hoofdstuk werkt op ongeveer dezelfde manier en zeker na de korte terugkeer van Julia in haar eigen tijd en doorreis naar de 19e eeuw. De balans ontbreekt, de lat ligt te hoog en het boek laat je achter met een teleurgesteld gevoel. Drie sterren, omdat iemand zonder veel kennis van de kunstgeschiedenis het nog best een spannend boek kan vinden.

*Bron: flaptekst Julia’s reis