Beoordeling: 
Als je een Campert uit de kast pakt, weet je dat je een fijn boek gaat lezen. Dat gold al voor Liefdes schijnbewegingen, voor het meer humoristische werk als De familie Kneupma en voor de prachtige roman Een liefde in Parijs.
Dat geldt nu ook voor Camperts roman Het satijnen hart. De schrijfstijl is snel en bedachtzaam tegelijk. Je wordt meegenomen in alle overwegingen van de hoofdpersoon, maar ondertussen gebeurt er ook genoeg. Je hebt sympathie voor de hoofdpersoon, maar hij werkt je ook op de zenuwen. De roman leest fijn, zet aan het denken, maar ik weet ook niet in hoeverre deze me gaat bijblijven.
