De kleine blonde dood (regie: Jean van de Velde)

Kleine Blonde Dood Beoordeling: 2 sterren

Valentijn is een jonge, veelbelovende schrijver met een heftig en wild leven. Als hij op een nacht in een telefooncel de liefde bedrijft met zijn vroegere schooljuf Mieke heeft dat verregaande gevolgen. Mieke, die een waanzinnige maar onbeantwoorde liefde voor Valentijn koestert, raakt zwanger en besluit het kind te houden. Als hij ontdekt dat de inmiddels verslonsde Mieke de kleine Mickey slaat, neemt Valentijn hem mee naar huis en moet opeens zijn leven aanpassen aan dat van zijn zoontje. Valentijn verzet zich hevig als Mieke het kind weer terug wil hebben en een rechtszaak aanspant. Het tragische einde van Micky vormt de climax van het verhaal.

De kleine blonde dood blijft een erg slechte boekverfilming: het verhaal over de jeugd van Valentijn (Boudewijn in het boek) wordt in een paar minuten afgedaan. Daardoor is het thema van het boek echt geweld aangedaan. Daarnaast zijn de acteurs niet briljant. De muziek is dan wel weer prima en Olivier Tuinier blijft een leuk jong. Toch maar het boek lezen!

Burny Bos, “Snap je dan niet dat dat pijn doet”

Beoordeling: 4 sterren

Pèpè-pèpè! Een rode brandweerauto rijdt keihard door de straat van Henkie en Elsje. Elsje holt erachter aan. Over de stoep. Maar ze kan hem niet bijhouden. De brandweerauto rijdt veel te hard. Elsje zucht. Jammer, denkt ze. Ik heb net zo´n zin in brand. Henkie en Elsje wonen in dezelfde straat. Vlak bij elkaar. Ze spelen heel vaak samen en ze beleven van alles. Gewone dingen, maar ook heel bijzondere: fietsen, taarten bakken in de zandbak en… brand in de straat!*

Snap je dan niet dat dat pijn doet is een bundeling radioverhaaltjes en -liedjes van Burny Bos. Een leuke bundeling met grappige verhaaltjes en liedjes voor kinderen van een jaar of zes. Zelfs 20 jaar later zijn deze verhaaltjes nog steeds actueel en leuk om (voor) te lezen. Een leuk boek!

*Bron: Bol.com

The devil wears Prada (regie: David Frankel)

The Devil Wears Prada Beoordeling: 2 sterren

Als assistente van de gevreesde en veeleisende New Yorkse mode- redactrice Miranda Priestly heeft Andy Sachs een baan waar “een miljoen vrouwen een moord voor zouden doen”. Helaas blijkt deze baan als Miranda’s voetveeg voor Andy minder hemels dan gedacht.*

De eerste keer dat ik deze film zag (in de bioscoop, een jaar of twee/drie geleden) vond ik ‘m best grappig. Ook als niet-modefanaat zat er genoeg knipoog in om om de film te kunnen lachen en een vermakelijke anderhalf uur mee door te kunnen brengen. Het probleem is nu dat voor een niet Prada-adept de humor er na de eerste keer kijken wel vanaf is en dat ik bij de tweede keer (2010) me stierlijk heb verveeld. Een tweede sterretje voor het acteerwerk van Meryl Streep en de humor van de eerste keer kijken, maar zolang je niet zelf graag als fashionable door het leven wilt, laat deze dan maar staan.

*Bron: Flaptkest The devil wears Prada

Bridget Jones: the edge of reason (regie: Beeban Kidron)

Bridget Jones - Edge of Reason Beoordeling: 2 sterren

In dit vervolg ontmoeten we Bridget waar we haar hadden achter gelaten, geheel verrukt in de armen van de fantastische jurist Mark Darcy (Colin Firth). Mark is beheerst, behulpzaam en tolerant wat (bijna) alle jaloezietjes van Bridget betreft. Waarom zou ook niet iedere vrouw in Londen, met inbegrip van Marks nieuwe- en erg mooie assistente, hem proberen af te troggelen van de gezette, eigenzinnige en soms ongepaste Bridget? Zodra die nieuwe assistente verschijnt, verschieten de roze wolken van Bridget naar grijs door haar aanvallen van twijfel en onzekerheid die haar relatie met Darcy zwaar belasten. En juist op dat moment komt Bridget’s vorige baas, rokkenjager Daniel Cleaver (Hugh Grant) aanzeilen. Ms. Jones dendert van de ene genante situatie in het andere romantische misverstand, maar ze weet zich er doorheen te slaan in deze voortzetting van beproevingen van de werkende ongehuwde vrouw die de symbolische heldin is geworden voor vrijgezelen overal ter wereld. Bridget Jones – The Edge Of Reason geeft ons een hilarische en ontroerende kijk op het antwoord op de vraag: ‘wat gebeurt er na het happy end?’*

Waar de eerste film van Bridget Jones nog drie sterren kreeg, omdat hij wel grappig was en de cast verrassend goed, is alle verrassing in deze tweede film verdwenen. Het verhaal is slapper, loopt nagenoeg synchroon aan de eerste film en de humoristische situaties zijn doorgaans leuk, maar niet vernieuwend genoeg. De vorige film drie sterren, deze twee voor de moeite.

*Bron: Bol.com

Doeschka Meijsing, De tweede man

De tweede man Beoordeling: 2 sterren

Als zijn broer sterft, wordt Robert Martin in één klap miljonair. Zijn nieuwe leven begint veelbelovend: een verliefdheid in Rome, een vriendschap in Oxford. Maar langzamerhand begint het raadsel van de steen die bij de nalatenschap zat de overhand te krijgen. Als na verloop van tijd de steen geen steen blijkt maar een brief bevat, begint de grote Speurtocht naar het onderwerp ervan. De brief gaat over niemand minder dan Alexander de Grote.*

De tweede man is in literair, stilistisch en inhoudelijk opzicht een goed boek, maar het weet mij als lezer niet te boeien. Het boek is te traag, te filosofisch en ik krijg de indruk dat de mannelijke hoofdpersoon vrouwenhersenen heeft. Erg jammer van een boek, waar ik me toch wel een beetje op had verheugd.

*Naar: flaptekst De tweede man

Bridget Jones’s diary (regie: Sharon Maguire)

Bridget Jones's Diary Beoordeling: 3 sterren

Bridget is een ruim dertigjarige vrijgezel die ervan overtuigd is dat iedereen alles goed voor elkaar heeft, behalve zij. De paar ambities die ze heeft zijn ogenschijnlijk onhaalbaar. Haar liefdesleven is een permanente crisissituatie. Bij het begin van het nieuwe jaar besluit ze dat het tijd is om haar leven in eigen hand te nemen en om een dagboek te gaan schrijven. Tevens neemt ze twee beslissingen: ze wil twintig pond afvallen en een aardige verstandige vriend vinden. Bridget is in tweestrijd. Het gaat om twee mannen: haar charmante, sexy, maar gevaarlijke baas Daniel en Mark, die in het begin afstandelijk en saai lijkt, tot zijn ware aard naar boven komt. Bridgets vergeefse pogingen om haar chaotische leven onder controle te krijgen en om innerlijk evenwicht te vinden, worden in kaart gebracht door de aantekeningen in haar dagboek. Komische gebeurtenissen volgen elkaar op en uiteindelijk ontdekt Bridget dat ze uitstekend in staat is om de verwarring om haar heen te overleven….*

Bridget Jones’s diary is een grappige chick flick voor een gezellig avondje (vooral met vrouwen op de bank). Het verhaal is voorspelbaar, maar de situaties zijn grappig, soms gênant en leuk verfilmd. De cast is van prima kwaliteit en de muziek is goed. Een leuke film, niet briljant, niet diepgaand, maar zeker niet slecht. Drie sterren dus.

*Bron: Bol.com

Jet Boeke, Dikkie Dik: Pleisters plakken & Dikkie Dik gaat buiten spelen

Dikkie Dik Dikkie Dik gaat buiten spelen

Beoordeling: 2 sterren

Over Dikkie Dik kan ik eigenlijk heel kort zijn: wat een lelijke tekeningen! De verhaaltjes zijn leuk voor de doelgroep, maar verre van origineel, nee Dikkie Dik is geen favoriet. Het is maar goed dat ik ze uit de afprijsbak van de Appie heb gehaald, het zou zonde zijn hier veel geld aan uit te geven.

Little miss sunshine (regie: Jonathan Dayton en Valerie Faris)

Little Miss Sunshine Beoordeling: 5 sterren

Little Miss Sunshine is een komisch drama over probleemfamilie Hoover. Vader Richard (Greg Kinnear) een doorgedraaide motivatiecoach, Moeder Sheryl (Toni Collete), haar homoseksuele en suïcidale broer Frank (Steve Carell), dochter (Abigail Breslin), zoon die weigert te praten, en opa vrijwel altijd onder invloed van drank of drugs, maken een roadtrip in een busje om de droom van hun zevenjarige dochter Olive te verwezenlijken. Dit levert de meest bizarre situaties op.*

Little miss sunshine is een hilarische film, die af en toe ook pijnlijke scènes kent waarbij je je handen voor je hoofd slaat en ‘oh nee toch’ wilt uitroepen.De climax waar de film naar toe werkt is perfect getimed en levert misschien wel de meest hilarische maar ook pijnlijke scène uit de film op. De cast is werkelijk briljant, de manier van filmen is erg mooi en de muziek doet af en toe Amelie-achtig aan (wat geen minpunt is, alles behalve zelfs). Een aanrader!

*Bron: Bol.com

Sydney White (regie: Joe Nussbaum)

Sydney White Beoordeling: 1 ster

Het is niet makkelijk als student in het eerste jaar, maar er valt wel genoeg te beleven! Rachel is de leidster van de Kappa Phi sociëteit en de nr. 1 op de ‘hottie’ ranglijst van de universiteitswebsite. Haar status wordt echter bedreigd door nieuwelinge Sydney White, een vriendelijke brunette die bovendien bij Rachels vriendje Blaine in de smaak valt.*

Soms zap je langs een film, blijf je even hangen en moet je na een uurtje kijken concluderen dat het helemaal niets is. De verwijzingen naar Sneeuwwitje in Sydney White zijn vermoeiend, de acteurs slecht, het verhaal is volledig ‘DGAV’ opgebouwd (de goede afloop vertragen) en dat maakt het kijken niet heel spannend. Flut, flut, flut!

*Bron: Bol.com

Mies Bouhuys en Fiep Westendorp, Het geheim van Toermalijn

Het geheim van de Toermalijn Luisterboek 2 CD s Beoordeling: 3 sterren

“Wie ben ik? Waar hoor ik thuis?” vraagt Toermalijn, het rare lapjes- en pluizendier aan iedereen. Die vraag brengt hem bij de dieren van de straat, van het land en het water en de dierentuin. “Wie ben ik?” vragen zijn groene glinsterogen ook aan de mensen die hij tegenkomt. Die ogen zijn het geheim van Toermalijn. Maar ja, wie kijkt er nou naar zo’n raar knuffelbeest? Eentje maar: Milena, zijn vriendinnetje uit het Eethuis, die hem eindelijk vertelt waar hij thuishoort.*

Het geheim van Toermalijn is een vermakelijk prentenboek dat uitermate geschikt is om voor te lezen. Het heeft telkens hoofdstukken van twee pagina’s lengte. De tekeningen van Fiep Westendorp zijn wat je er van mag verwachten, maar het verhaal viel me wat tegen. Het is wat sloom en er gebeurt net te weinig om echt te kunnen boeien.

*Bron: flaptekst Het geheim van Toermalijn