Mrs. Doubtfire (regie: Chris Columbus)

Mrs. Doubtfire Beoordeling: 4 sterren

Mrs. Doubtfire, de knuffelbare Britse huishoudster die in feite veel meer is dan een vrouw. ” Zij” is eigenlijk een gescheiden vader in een ongewone vermomming, die niks anders probeert dan meer tijd door te brengen met zijn kinderen zonder bemoeienis van zijn ex-vrouw.*

Hij is zoetsappig, loopt uiteraard goed af, maar is ook briljant gespeeld en supergezellig. Een leuke film voor jong en oud die zelfs na 17 jaar zijn kracht nog niet verloren heeft. Kijk dus, als je de kans krijgt, Mrs. Doubtfire!

*Bron: Bol.com

Elsa Beskow, “Het bloemenfeest”

Het bloemenfeest Beoordeling: 3 sterren

In de bloementuin wordt hard gewerkt, want weldra zal het feest zijn. Dan komen alle bloemen hun opwachting maken bij koningin Rosa en wie dat kan, zingt een lied voor haar. Maar de onkruidbloemen mogen niet meedoen, want als die ook maar één voet in de tuin zetten dan zullen ze daar nooit meer weggaan.*

Het bloemenfeest vertelt een leuk, sprookjesachtig verhaal dat kleine kinderen zeker zal aanspreken. De tekeningen spreken mij zelf niet zo aan, maar de combinatie van verhaal en tekeningen zorgen toch voor een boek dat ik in de toekomst toch nog wel eens uit de kast zou pakken.

*Bron: Bol.com

 

Toon Tellegen, Minuscule oorlogen

Minuscule oorlogen Beoordeling: 5 sterren

Deze dichtbundel is prachtig, goed, met veel liefde en aandacht samengesteld en geschreven. De gedichten van Toon Tellegen zorgen ervoor dat je ze allemaal gelezen wilt hebben. Van kaft tot kaft wil je iedere letter in je opnemen. Ze raken je direct, ze zorgen dat je ze herleest en telkens weer iets nieuws ontdekt. Ze zijn gelaagd in hun eenvoudige vorm, ze hebben verborgen laadjes. Iedereen zou deze bundel in zijn kast moeten hebben staan!

Connie Palmen, De erfenis (boekenweekgeschenk 1999)

De Erfenis Beoordeling: 5 sterren

Als de schrijfster Lotte Inden ontdekt dat ze ziek is, besluit ze een jonge man in dienst te nemen voor vierentwintig uur per dag, kost en inwoning inbegrepen. Hij is niet alleen haar verzorger, chauffeur, tafelheer, eerste lezer en secretaris, maar ook de archivaris van wat ze haar ‘erfelijk materiaal’ noemt: de aantekeningen die als bouwstenen moeten dienen voor haar laatste grote roman. Omdat Lotte bang is dat ze het werk dat haar oeuvre compleet maakt niet meer zelf te kunnen voltooien, bereidt ze hem er langzaam op voor dat zijn handen de hare moeten vervangen als ze zelf niet meer kan schrijven. Ze maakt hem executeur-testamentair van haar erfenis: een zolder vol aantekeningen over de dood, de liefde, de verleiding, het geheim en de familie.*

Dit boekenweekgeschenk is een echte Palmen, maar dan in het klein. Filosofie, literatuur en een intrigerende vrouw zijn de vaste ingrediënten van ieder Palmen-boek. Vanaf het begin krijg je als lezer het gevoel dat je Lotte Inden wilt ontmoeten. De gesprekken tussen haar en de ik-figuur zijn boeiend en onderhoudend, het verhaal ontvouwt zich op een mooie wijze, alleen het einde blijft wat vaag, maar zet wel tot nadenken. Ook als roman over het ontstaan van een roman is dit boek zeer geslaagd. Een welverdiende vijf sterren na mijn dramatische ervaringen met I.M.

*Bron: flaptekst De erfenis

Paul Biegel, De kleine kapitein en de schat van Schrik en Vreze

De kleine kapitein en de schat van Schrik en Vreze Beoordeling: 3 sterren

De kleine kapitein heeft een vreemde brief gevonden in een van de zeven kisten met schatten, die hij op zijn laatste reis van de zeerover Schobbebonk heeft afgepakt. Met zijn zelfgebouwde schip de Nooitlek en zijn voltallige bemanning zet hij koers naar het Wazige Oosten om de eigenaar te bezoeken. Het wordt een lange reis, want het blijkt dat de zeven kisten achtereenvolgens naar de zes zonen en de enige dochter van de heer van Schrik en Vreze gebracht moeten worden.*

De kleine kapitein en de schat van Schrik en Vreze heb ik volgens mij gekregen toen ik zeven was en mijn eerste heilige communie deed. Ik heb het boek op de basisschool meerdere keren gelezen en het staat weer in de kast sinds mijn verhuizing een jaar geleden. En dan blijkt maar weer dat de herinnering vaak anders is dan de herlezing van het boek . Het verhaal was in mijn herinnering langer en grootser, terwijl ik nu toch ook nog veel herken en zie dat Biegel een goede schrijver is. Toch is Biegel niet mijn favorietste jeugdboekenschrijver, maar een goede middenmoter.

*Naar: Bol.com

P.C. Hooft, Geeraerdt van Velsen

Geeraerdt van Velsen en Baeto Beoordeling: 1 ster

Het toneelstuk Geeraerdt van Velsen uit 1613 is geïnspireerd op de moord op Graaf Floris V in 1296 en de noodlottige gevolgen hiervan. In dit stuk spelen naast de historische hoofdrolspelers ook allegorische figuren als Twist en Eendracht een rol.

Waar ik Granida van Hooft een erg mooi toneelstuk vond, vind ik dit drie keer niks. Veel erg lange monologen, statisch, weinig spannend, een plot dat ik niet kan volgen. Nee, helaas, deze moet je lekker in de kast laten staan.

Romeo & Juliet (regie: Baz Luhrmann)

Romeo & Juliet Beoordeling: 4 sterren

Leonardo DiCaprio en Claire Danes spelen Romeo en Juliet, het jeugdige gedoemde liefdeskoppel uit het verleden. Maar de plaats van handeling is verschoven naar het futuristische stadsdeel van Verona Beach.

Met Romeo en Juliet heeft Luhrmann een bijzondere bewerking van dit verhaal gemaakt. Het zorgt ervoor dat de tekst, die ik jaren geleden eens las, echt gaat leven en de papieren figuren echte mensen worden. De emotie wordt mooi overgebracht, mede door het goede spel. Toch word je nooit helemaal in het verhaal opgenomen: er blijft door de manier van filmen en het mooie maar ook niet-kloppende contrast tussen de taal en de beelden een zekere afstand tussen de film en de kijker. Dit is een soortgelijke afstand die ik altijd voel bij musicalfilms en dat vind ik jammer. Toch krijgt deze film van mij vier mooie sterren: een prachtige bewerking en een zeer vermakelijke film!

H. Marsman, Verzamelde gedichten

Verzamelde gedichten Beoordeling: 2 sterren

Het lezen van het verzameld werk van H. Marsman is als het eten van klonterige pap met krenten. De krenten zijn heerlijk, maar je moet je door die pap heen zien te worstelen. Marsman heeft enkele prachtige gedichten geschreven, waarvan Herinnering aan Holland de bekendste is, maar ook Afscheid is wonderschoon. Toch moet je te lang ploeteren voor je iets moois tegenkomt om deze verzamelde gedichten te kunnen waarderen.

 

Love happens (regie: Brandon Camp)

Love Happens Beoordeling: 4 sterren

Eloise (Jennifer Aniston) heeft weinig geluk in de liefde. Ze heeft haar vriendje net aan de kant gezet. Weduwnaar Burke (Aaron Eckhart) ontpopt zich na het overlijden van zijn vrouw tot een zelfhulpgoeroe. Hij schrijft een bestseller en trekt door het land voor een promotietour. Tijdens een van zijn workshops loopt hij Eloise tegen het lijf. Na een stroeve eerste date, bedenkt Eloise een originele vervolgafspraak. Burke merkt dat hij toch nog niet helemaal over het verlies van zijn vrouw heen is…*

Love happens wekt op voorhand de indruk van weer een romantische komedie. Het feit dat Jennifer Aniston één van de hoofdrollen vertolkt is wat dat betreft een belangrijke aanwijzing. Maar dan begint de film en ontpopt deze zich tot meer dan een doorsnee romantische komedie: verlies, rouw en de dood spelen een belangrijke rol en onder de romantische laag en de komische laag ligt een menselijke laag met een beetje treurnis verborgen. Het verhaal is prima in balans, de acteurs vertolken hun rol prima, de muziek is mooi en dit levert iedereen geheid een leuke avond op de bank op. Waarom dan toch vier sterren? Dat is, omdat het verhaal toch wel voorspelbaar is.

*Bron: Bol.com

Rint Sybesma, Het Chinees en het Nederlands zijn eigenlijk hetzelfde

Het Chinees en het Nederlands zijn eigenlijk hetzelfde Beoordeling: 1 ster

Op het eerste gezicht hebben het Chinees en het Nederlands nauwelijks iets met elkaar gemeen. Zo heeft het Chinees – afgezien van de sterk verschillende klanken – geen meervoud, geen tegenwoordige en verleden tijd en geen lidwoorden (de, het).Bij nadere beschouwing blijken de talen echter allerlei overeenkomsten te hebben. Het Chinees is een toontaal. Het Limburgs is dat ook. De Chinezen zeggen blij-blij. Wij zeggen druk-druk-druk. In het Chinees zet je achter iedere zin een klein woordje om de zin wat bij te kleuren. In het Nederlands doen we dat ook hoor!Dit boek biedt inzicht in de verrassende overeenkomsten tussen twee talen die ogenschijnlijk hemelsbreed van elkaar verschillen.*

Toen ik Het Chinees en het Nederlands zijn eigenlijk hetzelfde van Sinterklaas kreeg, was ik best enthousiast: een grappig boekje, waarvan ik een opvallende invalshoek op het Nederlands verwachtte en waarin ik met plezier begon te lezen. De enige vragen die mij na (gedeeltelijke) lezing nog resten, zijn: waarom heeft Sybesma zich de moeite getroost dit boekje te schrijven? Wat moet ik ermee? Wat moet de mensheid met dit boekje? Wat is het nut? Wat is de lol? Waarom? Waaróm? WAAROM?

Dit boekje kenmerkt zich door nutteloosheid, de samenvatting van dit boekje kan in 15 bulletpoints geschieden (één per hoofdstuk), de toon is af en toe zo kleuterlijk dat je je kapot ergert als door het onderwijssysteem geworstelde lezer en van de opvallende invalshoek op het Nederlands is weinig over. Ik wens Sybesma veel succes met de verkoop van zijn boekje, want ik hoop dat niemand na lezing van deze recensie het nog in zijn hoofd haalt dit ding te kopen.

*Bron: flaptekst