Wim Pelgrim

“De mens verkeert in het paradijs zolang hij dat onderscheid maar niet kent. Zolang hij niet kan bepalen wat goed is en wat kwaad blijft hij gelukkig. […] Maar God – wat een fatale slordigheid – verspreekt zich en laat zich ontvallen dat de dingen twee kanten hebben. […] Hij [de mens] wil precies weten wat dat dan voor kanten zijn en zodra hij daarachter is deelt hij alles in: dit is goed, dat is kwaad. Zo duidelijk. Zo veilig. Wat een geruststelling! Nu hij dit zo helder weet, dat is kwaad, dit is goed, hoeft hij niet meer te twijfelen. Hij kiest de kant van het goede, ondubbelzinnig, want hij is een beste mens, zodat hij voortaan zeker weet dat hij het recht aan zijn kant heeft en nooit kwaad doet.”

Uit: Arthur Japin, “De overgave”

” ‘Ze kunnen ons beter dompteurs noemen dan herders,’ zei John ooit toen we elkaar net kenden. ‘Het winnen van een ziel is als het temmen van een paard. Je gaat in gevecht met iemands wil, maar pak hem te hard aan en je breekt hem. Het dier zal je voor altijd volgen, heel gedwee, maar voor de strijd heb je er niks meer aan. In een noodgeval kun je er niet meer op vertrouwen, want het heeft verleerd zelf te denken. Dit is de pest met mensen: als ze eenmaal geloven bestaat het gevaar dat ze alles aannemen.’ ”

Uit: Arthur Japin, “De overgave”

“Bij iedere geboorte ontstaan twee nieuwe mensen, een kind en een moeder.”

Uit: Arthur Japin, “De overgave”