Beoordeling: 
Nadat Thomas Rosenboom met zijn boekenweekgeschenk ook al geen indruk op mij wist te maken, geldt dat in nog veel sterkere mate voor De nieuwe man. Het is niet mijn boek en ik ben zelfs van mijn eigen regel afgestapt dat ik minimaal 1/3 van een boek gelezen moet hebben voor ik het wegleg.
Wat staat me dan niet zo aan in het boek. Dat is nog niet eens het verhaal, maar vooral de sfeer en de taal van het boek. De sfeer van het verlaten Groningse dorp staat mij tegen. Opvallend genoeg kent Bart Plouvier eenzelfde soort dorp waar niet veel lijkt te gebeuren, maar weet hij in De biechtspiegel wel te boeien. De schrijfstijl is daar de belangrijkste reden voor. Het verteltempo en de gedetailleerde beschrijvingen zorgen voor een slepende vertelling die ervoor zorgt dat ik na drie pagina’s al het gevoel heb twintig pagina’s gelezen te hebben.
Waarom dan toch twee sterren en niet één ster? Je ziet aan het boek wel dat Rosenboom een begenadigd schrijver is, maar voor een ander publiek dan voor mij. Dat is uiteraard zeer persoonlijk, maar soms zijn persoonlijke voorkeuren niet uit te leggen.
