Tom Verschaffel, De weg naar het binnenland

Beoordeling: 3 sterren

Na diverse delen uit de literatuurgeschiedenis die startte bij de middeleeuwen, voor mij in 2013, kwam ik nu toe aan het dunste deel uit de reeks: De weg naar het binnenland. Het betreft een later ingevoegd deel om ruimte te maken voor de Vlaamse literatuur uit de 18e eeuw. De inleiding kent dan ook een wat defensieve toon. Wel schetst het een goed beeld van het veld dat in het boek besproken wordt.

Het behandelen van de meertalige cultuur in de zuidelijke Nederlanden schetst een voor mij nieuw en goed beeld van het complexe veld waarbinnen de Nederlandse letterkunde zich bevindt in deze tijd. Het tweede hoofdstuk, over toneel, bevat veel jargon, hoewel de paragraaf over rederijkers juist weer heel goed leesbaar is. De nabijheid van het buitenland verdiept het beeld van de complexe wereld van de Nederlandse literatuur in dit gebied.

Het derde hoofdstuk, over de regels van de kunst, is leesbaar en leerzaam, maar wel erg gedetailleerd. Het lijkt erop dat er een gebrek was aan genoeg voorbeelden, dus dan maar iets te veel details per voorbeeld. Jammer. En ook het vierde hoofdstuk over vroomheid, lijkt niet echt over literatuur te gaan. Het spanningsveld tussen religie en katholicisme is interessant en toegankelijk toegelicht, maar wat is de toegevoegde waarde.

Het laatste hoofdstuk is dan weer een stuk interessanter, maar dat kan mijn persoonlijke voorkeur voor politiek zijn. De auteurs leggen goed uit welke rol literatuur speelt in het beeld van de koning. Maar dit hoofdstuk is opnieuw wel erg gedetailleerd. De geschiedenis is goed uitgelegd voor een breed publiek, want het gaat over een totaal onbekende oorlog die heeft gewoed rondom het keizerschap.

Al met al een interessant deel in onze literatuurgeschiedenis dat misschien wat dunner had gekund.