Jan Terlouw, De derde kamer

De derde kamer

Beoordeling: 3 sterren

Jan Terlouws kinderboeken, zoals Koning van Katoren, vind ik al sinds ik jong ben geweldig. Dit voor volwassenen bedoelde boek spreekt mij helaas minder aan dan het jeugdwerk van Terlouw.

In De derde kamer worden de fractieleden van een politieke partij geconfronteerd met een ontvoering van de dochter van één van de fractieleden. Er zal een keuze gemaakt moeten worden: wordt gekozen voor de ene persoon die je kent of het algemeen belang, een duivels dilemma.

Het verhaal vormt een mooie basis om een aantal politieke dilemma’s en discussies in te voeren in het boek. Deze theoretische beschouwingen in een literair/fictief jasje zijn interessant, maar bij vlagen zit er wel erg veel politiek in het boek en blijft er weinig verhaal over.

Het boek kent een zekere spanning, al zie je wel al aankomen dat er een inventieve oplossing zal komen voor de patstelling in de fractie. Ook is het leuk te zien dat in het voorwoord mogelijke overeenkomsten met de daadwerkelijke D66-fractie door Terlouw werden gevreesd, maar dat dat probleem zich 35 jaar later niet meer voordoet. Toch zie je tussen de regels door duidelijk dat het hier om een politieke partij gaat met de kleur van D66. Een boek waarmee ik me vermaakt heb, maar het eveneens politiek getinte Zoektocht in Katoren en de andere jeugdboeken van Terlouw zijn vele malen beter.

Mooie zinnenboek – Jan Terlouw, De derde kamer

Een uitspraak die in 1978 (met een knipoog) waarheid sprak, maar ook nu zeker nog zeggingskracht heeft (met dezelfde knipoog):

[…], die allebei professor zijn in iets geleerds, een bewering die vroeger een pleonasme was, maar tegenwoordig verdedigbaar is.

Uit: Jan Terlouw, “De derde kamer”