Godfried Bomans, De avonturen van Pa Pinkelman en Tante Pollewop

Beoordeling: 3 sterren

In deze verzamelbundel zijn alle Avonturen van Pa Pinkelman en tante Pollewop samengebracht. Oorspronkelijk verschenen deze verhalen tussen 1945 en 1948 wekelijks in de Volkskrant. De reizen van Pa Pinkelman leiden de hoofdrolspelers van de Sahara via o.a. Amerika naar de maan.

Hoewel de stijl van Bomans zeer duidelijk herkenbaar is, evenals zijn talent, blijft Pa Pinkelman toch een te duidelijk voorbeeld van brave direct-naoorloogse verzuilingslectuur. De verhaaltjes zijn grappig, maar in de bundeling net even te veel van het goede. Na het eerste deel (De avonturen van Pa Pinkelman) heb ik de bundel dan ook even weggelegd en ga binnenkort weer verder lezen.
Een opvallend fragment is de kritiek die Pinkelman uit op de maanbewoners die mensen opsluiten en kaalscheren, omdat die mensen anderen hadden opgesloten en kaalgeschoren.  Opvallende kritiek vlak na de Tweede Wereldoorlog.

Mooie zinnenboek – Uit: Godfried Bomans, De avonturen van Pa Pinkelman en Tante Pollewop

“De vergadering beraadslaagde aan één stuk door tot halfzeven ’s avonds, en nam toen de volgende drie wetten aan, die de voorzitter, staande op zijn stoel, niet zonder voldoening voorlas: ‘Wet 1: Er moet iets gebeuren. (Met algemene stemmen aangenomen). Wet 2: Wij moeten het er niet bij laten zitten (86 stemmen vóór, 11 blanco, 3 tegen). Wet 3: Met praten komen wij niet verder, hier dient gehandeld (54 stemmen vóór, 9 blanco, 37 tegen).’ ”

Uit: Godfried Bomans, “De avonturen van Pa Pinkelman en Tante Pollewop”

Mooie zinnenboek – De PVV bestond al langer

“Er werd nog een derde partij opgericht, en dit was de Partij van de Vrijheid. De leden daarvan waren al heel lang ontevreden over de gang van zaken, en vonden dat er te veel ambtenaren waren en dat de regering zich met alles bemoeide.”

Uit: Godfried Bomans, “De avonturen van Pa Pinkelman en Tante Pollewop”