Umberto Eco, “De naam van de roos”

Beoordeling: 5 sterren

Broeder William Baskerville, een geleerde franciscaner monnik uit Engeland, komt in november 1327 als speciaal gezant van de keizer met een diplomatieke opdracht naar een welvarende abdij in Noord-Italië. Al spoedig ontwikkelt zijn verblijf op de abdij zich tot een tijd vol apocalyptische verschrikkingen: er worden tijdens zeven dagen en nachten zeven geheimzinnige misdaden gepleegd, die de muren van de ontoegankelijke, labyrintvormige bilbiotheek met bloed besmeuren. Angstige geruchten gaan door de abdij en sporen worden gewist. William wordt door de onderzoekskoorts bevangen en dringt steeds dieper door tot de geheimen van de abdij.*

De naam van de roos is het eerste boek van Eco dat ik lees en ik ben er echt door gegrepen. De spanning van het detectiveachtige dat erin zit naast de historische setting waar ik sinds Thea Beckman al van houd en het prachtige taalgebruik maken dit tot een prachtig boek. Het enige minpuntje zijn de soms ellenlange (maar wel in de tijd passende) beschrijvingen, bijvoorbeeld die van het voorportaal van de kerk van de abdij en de soms ellenlange collegeachtige filosofische discussies. Deze zijn op zich erg interessant, maar verstoren de loop van het verhaal. Een aanrader voor iedereen met een academisch leesniveau.

*Bron: Bol.com

Benne van der Velde, “Opgeruimd razen”

Beoordeling: 3 sterren

De gedichten van Benne van der Velde zijn leuk, maar niet ontzettend bijzonder. Van der Velde is een dichter en een aardige mens, maar het is geen wereldschokkende, literiare-wereld-verpulverende poëzie die hij in Opgeruimd razen heeft samengebracht. Ik ben dan ook zeer benieuwd naar zijn nieuwste bundel die dit jaar uit is gekomen.

Jan Terlouw, “Zoektocht in Katoren”

 Beoordeling: 5 sterren

Katoren veertig jaar later: Koning Stach is oud. Koss is jong. Met zijn zestien jaar zorgt Koss voor zichzelf – en voor zijn geiten. Op een dag ontmoet hij de oude dame Adelheid, die stervende is en hem vertelt over de verdwijning van haar zoontje, in een ver verleden. Na haar overlijden besluit Koss haar zoon te gaan zoeken. Tijdens zijn reis gaat er een compleet nieuwe wereld voor hem open: een wereld van geld, regels en hypocrisie. Een wereld waar Koss weinig van begrijpt. Net als de jonge Stach gaat ook Koss de strijd aan. Uiteindelijk wordt hij zelfs bijgestaan door de oude koning en zijn vrouw.*

Met Zoektocht in Katoren heeft Jan Terlouw een waardige opvolger voor zijn eerste Katorenboek geschreven. Hoewel ik het gevoel heb dat de maatschappijkritiek er in dit boek iets dikker bovenop ligt, dan in het eerste boek, blijft de manier waarop Terlouw die verwerkt prachtig. Daarnaast is ook de inhoud van het verhaal zeer boeiend: een detective-achtige zoektocht naar Robert, die lijkt op het verhaal van Stach, maar toch ook weer niet.
Opvallend blijven de kleine verwijzingen naar andere verhalen en de werkelijkheid in Terlouws werk: in het eerste deel doet de opbouw van de zeven werken denken aan de werken van Herkles; in dit boek wordt o.a. verwezen naar het verhaal van Spartacus en het feit dat Jan Terlouw in 2006 een boek schrijft waarin het koninkrijk “40 jaar later” wordt beschreven is voor een D66’er ook niet toevallig. Een erg leuk boek waar voor iedere lezer, jong of oud wat in zit!

*Bron: Bol.com

Jan Terlouw, “Koning van Katoren”

Beoordeling: 5 sterren

De vrolijke oude koning van het goede land Katoren is overleden zonder een opvolger te hebben. Zes zure ministers regeren het land en beweren al zeventien jaar dat ze een nieuwe koning zoeken, maar er gebeurt niets. Dan komt de 17-jarige Stach de ministers vragen wat je moet doen om koning te worden. De ministers geven Stach zeven bijna onuitvoerbare opdrachten, waarop al velen voor hem hun krachten beproefd hebben. Maar Stach is niet bang. Hij is slim en weet met gezond verstand alle opdrachten uit te voeren, waardoor hij Katoren weer tot een leefbaar land maakt.*

De koning van Katoren heb ik meer dan tien jaar geleden voor het laatst gelezen. Ik herinner het me als een leuk boek en tien jaar later is dat nog steeds het geval. Het verhaal van Stach, waarvan de afloop voorspelbaar is, is toch erg spannend. Je weet dat hij de zeven opdrachten op zal lossen, maar hoe? Wat het boek bovendien extra leuk maakt is de kennis die je nu hebt over de maatschappij in de jaren ’70 en de politieke visie van Jan Terlouw. Zeker de ministeries die koning Stach aan het einde van het boek in het leven roept zijn typisch D66. Toch is het maatschappelijk engagement niet storend aanwezig, zoals dat wel het geval is bij bijvoorbeeld Total loss, weetjewel van Miep Diekman uit hetzelfde decennium.

*Bron: Bol.com

Jessica Durlacher – “Het geweten”

 Beoordeling: 1 ster

‘Het Geweten’ is de geschiedenis van Edna Mauskopf die een al te grote liefde koestert voor haar medestudent Samuel. Haar even tragische als geestige verhaal beschrijft een zoektocht naar verlossing en volmaaktheid. ‘Het Geweten’ is het portret van een onthande generatie, maar tevens het verhaal van de nog net niet verstreken twintigste eeuw, waarbij het verhaal van de oorlog en de tweede generatie prachtig afgewisseld wordt met hilarische beschrijvingen van het studentenleven.*

Meestal slaak ik zuchten van verlichting omdat ik een taak heb volbracht; de vierdaagse bijvoorbeeld. Maar vandaag slaak ik een zicht van verlichting, omdat ik besloten heb een taak niet af te maken: Het geweten van Jessica Durlacher. Vond ik het vorige boek dat ik van haar las nog twee sterren waard, deze keer krijgt ze er één omdat ik niet lager kan gaan. Wat een ontzettend verveld boek zeg. Het deed mij erg denken aan I.M. van Connie Palmen, maar dan vervelender. Het is wat tempo betreft hollen of stilstaan: we springen maanden vooruit in één bladzijde of we staan bladzijdes stil bij de voorbereidende minuten voor er iets zou kunnen staan te gebeuren… En dan éíndelijk hebben ze op bladzijde 69(!) voor het eerst seks. Absoluut nooit kopen en Bol.com moet ook nodig zijn omschrijving met daarin meermaals het woord ‘geestig’ aanpassen. Wat een #%$&@-boek!

*Bron: Bol.com

Mr. J.W.P. Verheugt, “Inleiding in het Nederlandse recht” (13e druk)

 Beoordeling: 4 sterren

Deze inleiding in het Nederlandse recht is reeds sinds de jaren tachtig een toonaangevend handboek, dat vooral op universiteiten en in het hoger beroepsonderwijs wordt voorgeschreven. In dit boek nemen rechtsvorming en rechtshandhaving een centrale plaats in. De eerste vijf hoofdstukken vormen een inleiding in het systeem van het Nederlandse recht en in de hoofdstukken 6 tot en met 14 worden de belangrijkste rechtsgebieden besproken, zoals het vermogensrecht, burgerlijk procesrecht, ondernemingsrecht, arbeidsrecht en het straf(proces)recht.

Naast een literair hoog- (of laag-) standje, heb ik ook altijd een secundair werk op mijn nachtkastje liggen. Puur om mijn eeuwige honger naar het weten van ‘dingetjes’ te stillen. Hoewel ik nooit de intentie heb gehad, en nog steeds niet heb, om rechten te gaan studeren, vind ik het wel leuk om ook daar wat meer van te weten. Het boek van Verheugt is daar een prima middel voor. Dit zeer leesbare boek maakt de rechtswetenschap zeer toegankelijk en veel dingen die je al wel wist of een beetje of nog niet wist worden in Inleiding in het Nederlands recht gestructureerd en samenhangend aangeboden. Niet elk hoofdstuk is even interessant, maar dat heeft vooral te maken met een persoonlijke voorkeur voor bepaalde segmenten in de samenleving (bestuur, politie en justitie, vermogen). Een prima boek en een aanrader voor iedereen die wat meer wil weten over de inrichting van onze samenleving.

Tjeerd Bruinja & Daniël Dee (red.), “Klotengedichten”

 Beoordeling:2 sterren

Een bundel met gedichten over het mannelijk gelachtsdeel… je verwacht er niet zo veel van. Het viel me uiteindelijk mee, er zaten leuke gedichten tussen, maar het is niet het summum van de Nederlandse poëzie op dit moment. Gelukkig was het bij de ramsj niet zo duur, want hier geef je geen tientjes aan uit!

Ronald Giphart, “Ik ook van jou”

Beoordeling: 2 sterren

Ik ook van jou is het verhaal van twee blakende jonge schrijvers die op stel en sprong naar de Dordogne zijn gereisd voor een, zoals Fräser het noemt, ‘grote queeste naar literatuur en seks’. Verweven in deze met onbevangenheid beschreven, vrolijke kanotocht is het aangrijpende verhaal over de fatale liefde van Ronald voor de mysterieuze Reza. Ik ook van jou is een boek over macht en onmacht, trouw en ontrouw, liefde en literatuur.*

Het is volbracht! Ik heb voor het eerst een boek van Ronald Giphart uit (afgezien van het boekenweekgeschenk, maar die is zo dun, die telt niet). Wat een beproeving. Het verhaal over Fräser en Ronald gaat opnieuw helemaal nergens over: de korte samenvatting hierboven is alles wat het is. De literair-filosofische beschouwingen in het boek, het verhaal en de achtergrondkennis uit de literatuurgeschiedenis van Brems die ik heb gelezen, hebben me wel meer inzicht in het werk van Giphart opgeleverd, maar een leuk boek vind ik het absoluut niet. Het is een soort Multatuli: niet te ‘vreten’, maar wel interessant als literairhistorisch object. Gelukkig schrijft Ronald wel beter dan zijn zus.

*Bron: Bol.com

Pauline Slot, “Zuiderkruis”

 Beoordeling: 4 sterren

Emma Schager heeft haar vriendin Floor Ponsioen in het buitenland maar één keer uit haar eigen schaduw zien treden. Meestal blijft Emma in Nederland om voor de planten te zorgen in Floors lege huis. Emma neemt er, na de breuk met haar vriend Paul, zelfs haar intrek wanneer Floor aan haar – naar wat later blijkt – allerlaatste reis begint. In de maanden na het schokkende bericht van Floors dood, begint Emma te beseffen dat zij in alle opzichten Floors plaats heeft ingenomen. Was dat soms Floors bedoeling? Wilde zij zo, bijna ongemerkt, wegglippen uit haar eigen leven? Of was haar dood toch een ongeluk? Om een antwoord op die vragen te krijgen, gaat Emma zelf op reis. Ze volgt, aan de hand van Floors reisnotities en brieven, nauwgezet haar spoor. Dat loopt door Australië, Nieuw Zeeland en Fiji.*

Zuiderkruis is een zeer leuk boek. De verschillende verhaallijnen in dit boek vullen elkaar mooi aan, zonder tot een volledig gesloten einde te komen. Alle informatie die door Pauline Slot wordt aangereikt moet in het hoofd van de lezer tot een samenhangend geheel worden. Het boek is bijzonder leesbaar, zonder té leesbaar te zijn,  en boeit tot het einde toe.

*Bron: Bol.com

Jessica Durlacher, “De dochter”

 Beoordeling: 2 sterren

Koop “De dochter” van Jessica Durlacher

Wanneer uitgever Max Schaap na vijftien jaar zijn vroegere vriendinnetje Sabine weer terugziet op een boekenbeurs in Frankfurt, is ze in het gezelschap van de oudere Amerikaanse studiobaas Sam Zaidenweber.
De gecompliceerde liefde tussen Max en Sabine laait weer op, al blijft de vraag waarom Sabine hem indertijd zo plotseling verliet een raadsel. Wanneer Max besluit het traumatische levensverhaal van Sam te publiceren komt er een tragedie aan het licht, die ook Sabines verleden in een nieuw perspectief plaatst en laat zien dat schuldgevoel tot veel kwaad kan leiden.*

Het boek van Jessica Durlacher leest als een soapserie met één verhaallijn. De spanningsboog is ellenlang opgerekt, je kunt best een paar stukken overslaan, zonder de verhaallijn kwijt te raken en onbewust weet je al wat er gaat gebeuren. Het verhaal in De dochter heeft genoeg in zich om tot een zeer spannende roman te worden, maar het is zo opgerekt dat het zijn spanning verliest.

Bron: Bol.com