Beoordeling: 
Eigenlijk zou ik voor dit boek twee beoordelingen moeten geven: één voor Medea en één voor Bakchanten. Gemiddeld komen de beide toneelstukken op vier sterren uit.
De tragedie Medea zit briljant in elkaar en geeft vorm aan een zeer herkenbare menselijke emotie. De vechtscheiding blijkt duizenden jaren oud en hoewel de magie in het verhaal ons niet meer aanspreekt, kun je je nog steeds erg goed in Medea inleven. Een mooi toneelstuk!
Bakchanten daarentegen is veel minder leuk: het stuk kent veel saaie monologen, een beetje zoals bij de Gijsbrecht van Amstel. Aristoteles zit hier met zijn eenheden Euripides wat in de weg en dat is jammer. Maar toch, beide stukken zijn na 3000 jaar nog steeds kwalitatief sterk en dat is bijzonder.
Een dwaas zal wijze woorden altijd dom vinden.