Wim Pelgrim » Startpagina

Connie Palmen, “I.M.”

Door | |
1 reactie

I.M.<br>Connie Palmen Beoordeling: 3 sterren

Connie Palmen en Ischa Meijer zijn voor elkaar bestemd, dat is vanaf hun eerste ontmoeting duidelijk. I.M. beschrijft hun liefdesrelatie door de ogen van Connie Palmen, de wijze waarop zij het overlijden van Ischa heeft beleefd en de rouwperiode die volgde.

Het is best een aardig boek, geschreven in de leuke schrijfstijl die Connie Palmen eigen is, maar het boek kan me niet boeien. Er zit geen lijn, geen plot in en de filosofische bespiegelingen die je vaker in boeken van Palmen aantreft, zijn hier ook niet zo veel aanwezig. Aardig, maar niet geweldig…

Harry Mulisch, “Het zwarte licht”

Door | |
1 reactie

Het zwarte licht<br>Harry Mulisch Beoordeling: 3 sterren

Het zwarte licht is het relaas van één dag uit het leven van de klokkenspeler Maurits Akelei. Het is zijn verjaardag, en toevallig ook de dag dat sommige beweren dat de wereld zal vergaan, en Akelei heeft zich voorgenomen om een feestje te organiseren. Hij is een klein volstrekt eenzaam mannetje, dat eens zijn hart heeft verloren aan de grote blonde Marjolein (die hij echter eens met een ‘echte neger’ heeft aangetroffen), en alleen iedere dag zijn beiaard bespeelt, zó dat alle mensen naar hem moeten luisteren. Als hij een (dodelijk saai) feestje viert, verschijnt er een zwarte zon aan de hemel; mensen verzamelen zich in de straten en Maurits sluit zich bij hen aan. Voor het eerst in lange tijd voelt hij zich weer bij de wereld horen.

Het Zwarte licht is en echte Mulisch: rijk van taal, vol verwijzingen en haast ondoorgrondelijk. Het is een puzzel waarvan de stukjes nog eens doormidden zijn geknipt. Een leuk boek, maar ik vind het geen aanrader. Een meer ervaren literatuurlezer kan er, denk ik, plezier aan beleven, maar het is zeker geen boek voor het grote publiek.

Harry Mulisch, Gerrit Komrij, Adriaan van Dis, Maarten ’t Hart, Remco Campert, Marga Minco, Hugo Claus en Joost Zwagerman, “De Schrijver”

Door | |
Plaats een reactie

De schrijver<br> Beoordeling: 5 sterren

De Schrijver is het verhaal van de mysterieuze Matthijs de Schrijver, auteur van het boek Weerzin, dat in de jaren vijftig grote beroering teweegbracht in de Nederlandse letteren. De zevenentwintigjarige neerlandicus Ton Botvanger droomt veertig jaar later dat hij een tweede manuscript in handen krijgt van dezelfde auteur. Hij onderneemt een onstuimige zoektocht naar de persoon die zich achter de naam Matthijs de Schrijver schuilhoudt. Ondertussen zijn in het estafette-feuilleton amusante verwijzingen naar de literaire wereld verstopt.

Het is een prachtige roman geschreven door acht meesterlijke auteurs. Het verhaal begint als spannende detective, maar uiteindelijk grijpt alles in elkaar. Fantastisch om de acht auteurs met elk een eigen stijl aan het werk te zien. De inhoud klopt, de stijlen zijn bijzonder gecombineerd: een aanrader!

Gerrit Komrij, “De ontzetting van de kraaivanger”

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 3 sterren

Dit kleine boekje, waar slechts 300 exemplaren van verschenen zijn en er 100 zijn genummerd en gesigneerd is een bijzonder boekje. Het verhaal is leuk, maar niet heel bijzonder. Het boekje zelf des te meer en staat als curiositeit leuk in de boekenkast.

Tom Lanoye, “Een slagerszoon met een brilletje”

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

In Een slagerszoon met een brilletje bundelt Lanoy vier verhalen. In het titelverhaal schrijft hij over de dagen voor zijn eigen geboorte. In een droom krijgt Lanoys moeder van een van Toms voorvaderen de opdracht hem de slagerswinkel te laten overnemen. Zijn  moeder vindt echter dat hij zelf moet weten wat hij doet met zijn leven.
In het tweede verhaal spelen Jules en Alice de hoofdrol. De relatie wordt door de keuze van Jules om antiquair te worden onder druk gezet. In een waas snijdt Jules zijn testikels af, onderweg naar het ziekenhuis raakt hij betrokken in een auto-ongeluk en verliest zijn benen, om tenslotte te sterven aan aan een hartinfarct, kanker, verveling, overeten…
Het derde verhaal gaat over het leeswonder Achille. In tien seconden kan hij een boek uitlezen en na werk als kermisattractie en als medewerker van een professor stelt hij zich ten doel alle boeken ter wereld te lezen. Als het op zijn 47e zo ver is, blijkt er één niet uit te lezen boek voor Achille: zijn eigen levensverhaal. Pas jaren later zal ook dat boek uit zijn.
In het slotverhaal, Oh land der blinden, springen achtereenvolgens de 8-jarige, 22-jarige en 65-jarige Tom op een podium om het verhaal van zijn broer Guy te vertellen. Na afloop van deze voorstelling zien we nog enkele gebeurtenissen uit het leven van de oude Tom om te eindigen met de absurde passage waarin Tom en zijn bril een gesprek hebben over de wijze waarop Tom de bril kan doden.

Het is een zeer vermakelijk boek met vier topverhalen van deze Vlaamse dichter/schrijver. Zeer fantasierijk, op bepaalde momenten absurd, maar in een zeer heldere en directe taal geschreven. Er staat geen woord te veel en het leest als een trein. Heerlijk boek!

[Anoniem], “Abele spelen” (hertaling: Gerrit Komrij)

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

De abele (=edele) spelen zijn die vier oudste bekende Nederlandstalige toneelstukken van wereldlijke (niet religieuze) aard. De stukken zijn Esmoreit, Gloriant, Lanseloet van Denemerken en Vanden Winter ende vanden Somer. Alle vier de stukken behandelen een liefdesthema in de stijl van de hoofse liefde en worden gevolgd door een klucht.*

Voor de liefhebber van middeleeuwse literatuur een absolute aanrader. Leuke stukken, hoewel ik Van den zomer ende van den winter minder leuk vond. Grappige kluchten en mooie edele verhalen en dat alles op rijm! Heerlijk, heerlijk!

*Gebaseerd op een artikel van nl.wikipedia.org

Arthur Japin, “Een schitterend gebrek”

Door | |
1 reactie

Beoordeling: 4 sterren

Lucia en Giacomo zijn verliefd, maar hij moet eerst zijn studie afmaken. We spreken Noord-Italië, ergens in de achttiende eeuw en het standsverschil tussen Lucia, dochter van bedienden, en Giacomo, student, is groot, maar niet onoverkomelijk. Terwijl Giacomo afstudeert, krijgt Lucia les: een leraar verandert haar in een beeldschone, welgemanierde, maar vooral ook zeer intelligente jonge vrouw. Maar dan slaat het noodlot toe: ze raakt besmet met de pokken, in die tijd nog een uiterst gevaarlijke en besmettelijke ziekte. Lucia overleeft, maar de schade is enorm: haar gezicht is voor altijd ontsierd door afzichtelijke littekens. En daar beginnen de problemen. Lucia wil dolgraag trouwen met Giacomo, maar ze wil hem de vernedering van een lelijke echtgenote niet aandoen: zijzelf, maar ook haar man zal door haar lelijkheid nooit geaccepteerd worden in de society-kringen van Venetië.
Lucia handelt op de automatische piloot: ze vlucht en ziet Giacomo nooit meer. Na vele omzwervingen, waarbij ze in een verlichte feministenbeweging terecht komt, maar ook als vieze prostituee elke schurftige klant moet aannemen vanwege haar lelijkheid, wordt Lucia een dure hoer in Amsterdam. Ze hult zichzelf in sluiers, waardoor ze voor haar klanten extra aantrekkelijk – want mysterieus – is. Dan komt ze Giacomo opnieuw tegen: hij noemt zich Seingalt en is een vrouwenverslinder geworden die later, in onze tijd, bekend zal staan als Casanova. Seingalt pocht dat hij nog nooit een vrouw ongelukkig heeft gemaakt, Lucia schept op dat zij nog nooit echt verliefd is geworden. Beiden gaan een weddenschap aan: Giacomo zal proberen Lucia te winnen en Lucia moet hem op de een of andere manier haar eigen verhaal vertellen. Maar de sluier en het verleden staan alle openheid in de weg.*

Mooie en boeiende roman over het leven van Lucia, één van de liefdes van Casanova. Het geeft een mooi tijdsbeeld, vervlochten met het liefdesverhaal en filosofische overdenkingen. Heerlijk boek!

*Bron: www.8weekly.nl

Annie M.G. Schmidt, “Minoes”

Door | |
1 reactie

Beoordeling: 4 sterren

Juffrouw Minoes was vroeger een poes. Ze spint, krabt, geeft kopjes en houdt nog steeds van vogeltjes. Als ze op straat een grote hond ziet wil ze nog wel eens snel in een boom klimmen. En ook al ziet ze eruit als een gewoon meisje, toch zingt ze af en toe nog de Mauw-mauwsong en spreekt ze nog prima ‘kats’. Dat laatste komt haar baas Tibbe, die in de krant schrijft, goed van pas. Iedere nacht komen de katten uit de stad samen en bespreken alle nieuwtjes. Zo komt Tibbe via Minoes heel wat verborgen en geheime zaken te weten. Dat geeft weliswaar grote moeilijkheden, maar dankzij Minoes en haar vele kattenvrienden loopt alles goed af.*

Jeugdsentiment maar ondertussen ook voor volwassenen een leuk boek. Voor iedereen die van katten houdt (maar ook voor iedereen die niet van katten houdt) een aanrader!

*Bron: www.annie-mg.com