Ik heb de laatste weken een reeks niet zo succesvolle boekbesprekingen en filmrecensies. En ook Holiday in the wild is er eentje in het rijtje “niet zo interessant”. En ik had het kunnen weten, want veel van de films die door Netflix worden gemaakt zijn niet zo heel erg goed. Bovendien zit deze in het genre romantische komedie en dan weet je het meestal wel.
En ja, ook nu weer. Het verhaal is voorspelbaar. De acteurs en de omgeving maken het nog enigszins door te komen en ik heb hem uitgezien. Maar 2 sterren is ook wel het absolute maximum.
Call me by your name is een mooi film over een mooi thema met gespleten figuren die je in al hun kwetsbaarheid aantreft. De tijd (begin jaren ’80) is mooi neergezet en je kunt echt meeleven met het wat rauw weergegeven en onbeholpen opgroeien van de hoofdpersoon. Een mooie film, maar er zijn nog mooiere.
Wat een gave film! De stijl is nogal out of the box, maar echt heel cool. Ook de grapjes en het doorbreken van de vierde wand in de film maken de film bijna filmhuisachtig. En dat voor een superheldenfilm. En het mooie is dat alles erin zit: actie, snelheid, meeleven met de personages. Vijf sterren meer dan waard!
De herfstvakantie is zo’n tijd waarin je met de kinderen in het bed samen een leuke film kunt kijken. En met de komst van Disney+ hebben we veel oude Disney Classics gezien. Peter Pan, Bambi, The Lion King, Aladdin, het is allemaal voorbij gekomen.
En de meeste films zijn nog net zo leuk als ik ze vroeger vond. De één ken ik beter dan de ander en de één spreekt volwassenen ook nog meer aan dan de ander, maar zeker Aladdin en The Lion King zou ik ook prima met Jessie ’s avonds op de bank nog een keer kunnen kijken. Dat hebben we natuurlijk met The Lion King ook al gedaan.
Maar ook op Netflix staat voor kinderen (daar heel lelijk “kids” genoemd), hoewel dat een heel andere selectie is: veel diverser en veel wisselender in kwaliteit. Sommige dingen vind ik minder leuk, zoals Booba, maar de film Sammy’s avonturen 2 vond ik gek genoeg best leuk. Vaak zijn tweede delen namelijk niet zo sterk en zijn rip offs van andere films (Finding Nemo in dit geval) meestal behoorlijk slecht, maar dat is in dit geval niet zo het geval. Gelukkig; dan kun je niet alleen met je kinderen genieten omdat zij genieten van een film, maar ook omdat je zelf blij wordt van zo’n film.
De Tim Burtonversie van Dumbo sluit op een bepaalde manier mooi aan bij de originele Disneyversie. Maar Burton heeft ook flink wat ingrepen gedaan in het verhaal.
De sfeer in de film is fantastisch, laat dat maar aan Burton over. En met die sfeer en het acteerwerk en de vormgeving, maakt hij de ingrepen in het verhaal wel goed. Want de ingrepen zijn niet allemaal echte verbeteringen. Toch is het verhaal, als je het op zichzelf bekijkt, mooi en aangrijpend. Leuke film!
Er staat helaas heel, heel veel bagger op Netflix. Maar als je goed zoekt kom je ook pareltjes tegen. En Demain tout coummence (Engels: Two is a family) is er zo één.
Allereerst is de hoofdrol van Omar Sy al een belangrijke aanwijzing, maar het uitgangspunt voor de film (een vrijgezel krijgt een kind dat hij verwekt heeft in de schoot geworpen en moet zich er mee zien te redden) is eveneens veelbelovend.
En als je dan het slot ziet (ik zal niets spoileren) dan raakt de film je diep in je hart. Prachtig!
Het superheldengenre bekijk ik altijd op zijn meritus. Nee, die films halen het niet bij The pianist of The shawshank redemption, maar datzelfde geldt voor James Bond.
Black Panther is een mooie film: de verhaallijn is mooi en sluit goed aan bij de maatschappelijke discussies in met name de VS op dit moment. Dat maakt kunstuitingen in mijn ogen altijd extra sterk: als ze een relatie aangaan met de wereld buiten de kunst. Maar los daarvan is de film mooi vormgegeven, goed gespeeld en boeiend.
Als je naar een remake van een bekende film gaat, loop je altijd het risico teleurgesteld te raken. Maar bij The Lion King is dat alles behalve het geval. Het is een meesterlijke remake van de Disney-klassieker uit de jaren ’90.
Niet alleen de bekende muziek en verhaallijn, maar ook de nieuwe elementen zijn mooi ingevoegd. De niet-getekende karakters hebben hun beperkingen, dus een grote dierenstapel of het dansen in een hoelarokje is niet mogelijk. Maar dat is door de makers mooi opgelost met o.a. een leuke Easter Egg vanuit Beauty and the Beast.
Je kunt het bijna niet noemen of het is goed aan deze verfilming. Vijf sterren meer dan verdiend!
De film van Peter Rabbit is een bewerking van de boekjes van Beatrix Potter. Op Netflix kijken mijn kinderen regelmatig naar de animatieserie die eveneens op deze boekjes is gebaseerd, maar de Peter uit de film is minder schattig dan in de andere varianten.
Dat edgy randje vind ik zelf wel leuk, al weet ik dat niet iedereen dat kan waarderen. Maar wat mij tegenvalt in de film is dat het verhaal zo dun is. De slapstick gaat nogal vervelen omdat het niet in een verhaal past, het is slapstick om de slapstick. Grappig, maar niet anderhalf uur.
De kwaliteit van films op Netflix loopt de laatste tijd rap terug. Zo ook bij deze film. Dumplin’ vertelt het nogal voorspelbare en clichématige verhaal van een te dik meisje dat graag in een missverkiezing mee wil doen en een bitchy moeder die de organisatrice is van zo’n wedstrijd. De rest van het verhaal kunt u waarschijnlijk wel raden… Niet zo’n beste film. Maar ja, dat weet je ook wel als Jennifer Aniston de hoofdrol speelt.
