Beoordeling: 
Deze dichtbundel van Toon Tellegen is mooi, maar blijft voor mij wat in de schaduw van zijn geweldige dierenverhalen staan. De gedichten in deze bundel beginnen allemaal met “Mijn vader” en doordat ik slechts één gedicht heb kunnen vinden dat ik zou kunnen verbinden aan míjn vader, doen de gedichten me niet veel, hoewel ze stilistisch wel de verfijnde hand van Tellegen laten zien. Mooi en in zekere zin een emotievolle bundel, maar niet briljant.
Beoordeling: 
Het veel bejubelde The color purple gaat over twee negerzusjes, Celie en Nettie. Celie wordt tot haar 14e seksueel misbruikt door haar stiefvader, waarvan ze twee kinderen krijgt, die na de geboorte zijn afgestaan. Als hun moeder is gestorven wordt Celie uitgehuwelijkt aan een weduwnaar waar ze opnieuw jarenlang slecht wordt behandeld.
Als de blueszangeres Shug in haar leven komt, krijgt Celie de moed om te leven.
Nettie was in huis genomen door een dominee en zijn vrouw en twee kinderen (Celies kinderen). Ze gaat dan met de familie mee naar Afrika en schrijft brieven aan Celie. Ze vertelde over het leven in Afrika en de positie van vrouwen daar.
Uiteindelijk lukt het Shug om Celie te laten vluchten en Nettie trouwt met de dominee (nadat diens vrouw is gestorven).
The color purple is een zeer interessant boek. Niet alleen krijg je inzicht in de problematiek van de zwarte Amerikaanse bevolking aan het begin van de twintigste eeuw, het boek is ook zeer leesbaar. Hoewel de Nederlandse vertaling (Rainbow pocket) die ik heb gelezen voldoet, had ik toch liever de Engelse editie gelezen. Het begin vond ik wat traag en ook het einde vond ik niet briljant; vooral het middenstuk sprak me erg aan (de brieven van Nettie en Celie).
Dit boek is een must-read voor iedereen die compassie heeft met onderdrukten, of nee: die compassie heeft met mensen.
Beoordeling:
Kartonnen dozen is een autobiografisch verhaal waarin Tom Lanoy aan de hand van de dozen, die de archieven van zijn leven bevatten het verhaal van zijn jeugd vertelt. Achtereenvolgens komen de reizen, georganiseerd door de ziektenkostenverzekering naar Zwitserland of naar Oostenrijk, de ontluikende homoseksualiteit en zijn middelbare schooltijd voorbij.
Een leuk boek dat, ondanks zijn soms wat stugge taalgebruik, blijft boeien tot het einde. Het verhaal over een puberjongen en zijn onbereikbare en onbeantwoorde liefde zal bij veel lezers melancholische herinneringen oproepen. Het feit dat het hier om de liefde van Tom voor een andere jongen (Z.) gaat, doet hier niets aan af. De liefde die wordt beschreven is zo mooi, dat het over alle grenzen van seksuele voorkeur uitstijgt.
Stijn en Carmen behoren tot de hip, healthy and wealthy. Ze hebben beiden een eigen bedrijf en zijn de trotse ouders van de eenjarige Luna. Aan geld en vrienden geen gebrek. Ze leven als God in Amsterdam. Totdat bij de mooie en optimistische Carmen borstkanker wordt geconstateerd. Op slag verandert hun wereld in een rollercoaster-rit langs artsen en ziekenhuizen. De hedonistische Stijn gaat trouw mee naar Carmens chemokuren en bestralingen, maar stort zich ’s avonds in het nachtleven en op de vrouwen van Amsterdam, Miami en Breda. Naarmate Carmens dood nadert, komen ze echter weer nader tot elkaar.
Hoewel het boek stilistisch weinig te bieden heeft, is het zo eerlijk en puur, dat het in één ruk uitleest. De (soms wat gezochte) motto’s geven ieder hoofdstuk een bepaalde sfeer en hoe eens of oneens je het ook kunt zijn met Stijn, het is vertederend, prachtig en een absolute aanrader! (en ja, ook ik moest huilen…)
Beoordeling: 
Het taalgebruik van de generatie van Vestdijk blijft mij te traag en stroperig. Hoewel de inhoud van het verhaal, en ook briefromans over het algemeen, mij prima boeit, kost het doorgronden van de archaïsche zinnen mij zoveel moeite dat het plezier van het lezen verdwijnt. Geen aanrader.
Beoordeling:
Op de Galatabrug in Istanbul (Turkije) werken diverse markante figuren die door Mak in dit boekenweekgeschenk worden beschreven. Deze beschrijvingen zijn vervlochten met stukken historie en enkele hedendaagse maatschappelijke issues die de figuren op de brug bezig houden.
Het geschenk van dit jaar viel me erg tegen. Ik vond het taai en weinig boeiend. De verschillende verhalen en de historie interesseren mij in principe wel, maar het duurt me te lang en zonder plot, clou of bedoeling raak ik al snel het spoor bijster… Helaas. Volgend jaar beter!
Beoordeling:
Connie Palmen en Ischa Meijer zijn voor elkaar bestemd, dat is vanaf hun eerste ontmoeting duidelijk. I.M. beschrijft hun liefdesrelatie door de ogen van Connie Palmen, de wijze waarop zij het overlijden van Ischa heeft beleefd en de rouwperiode die volgde.
Het is best een aardig boek, geschreven in de leuke schrijfstijl die Connie Palmen eigen is, maar het boek kan me niet boeien. Er zit geen lijn, geen plot in en de filosofische bespiegelingen die je vaker in boeken van Palmen aantreft, zijn hier ook niet zo veel aanwezig. Aardig, maar niet geweldig…
Beoordeling: 
Verschrikkelijk jaren’30-boek met zeer stroperige, trage taal. Ik kwam er niet doorheen en dus staat het boek na een kleine 25 pagina’s weer in de kast. Ik heb ook geen idee waar het boek over gaat.
Beoordeling:
Het zwarte licht is het relaas van één dag uit het leven van de klokkenspeler Maurits Akelei. Het is zijn verjaardag, en toevallig ook de dag dat sommige beweren dat de wereld zal vergaan, en Akelei heeft zich voorgenomen om een feestje te organiseren. Hij is een klein volstrekt eenzaam mannetje, dat eens zijn hart heeft verloren aan de grote blonde Marjolein (die hij echter eens met een ‘echte neger’ heeft aangetroffen), en alleen iedere dag zijn beiaard bespeelt, zó dat alle mensen naar hem moeten luisteren. Als hij een (dodelijk saai) feestje viert, verschijnt er een zwarte zon aan de hemel; mensen verzamelen zich in de straten en Maurits sluit zich bij hen aan. Voor het eerst in lange tijd voelt hij zich weer bij de wereld horen.
Het Zwarte licht is en echte Mulisch: rijk van taal, vol verwijzingen en haast ondoorgrondelijk. Het is een puzzel waarvan de stukjes nog eens doormidden zijn geknipt. Een leuk boek, maar ik vind het geen aanrader. Een meer ervaren literatuurlezer kan er, denk ik, plezier aan beleven, maar het is zeker geen boek voor het grote publiek.
Beoordeling: 
De Schrijver is het verhaal van de mysterieuze Matthijs de Schrijver, auteur van het boek Weerzin, dat in de jaren vijftig grote beroering teweegbracht in de Nederlandse letteren. De zevenentwintigjarige neerlandicus Ton Botvanger droomt veertig jaar later dat hij een tweede manuscript in handen krijgt van dezelfde auteur. Hij onderneemt een onstuimige zoektocht naar de persoon die zich achter de naam Matthijs de Schrijver schuilhoudt. Ondertussen zijn in het estafette-feuilleton amusante verwijzingen naar de literaire wereld verstopt.
Het is een prachtige roman geschreven door acht meesterlijke auteurs. Het verhaal begint als spannende detective, maar uiteindelijk grijpt alles in elkaar. Fantastisch om de acht auteurs met elk een eigen stijl aan het werk te zien. De inhoud klopt, de stijlen zijn bijzonder gecombineerd: een aanrader!