Wim Pelgrim » Uit mijn boekenkast

Categorie archieven: Uit mijn boekenkast

Avery Corman, “Kramer vs. Kramer”

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 1 ster

Ted Kramer is een zakenman die zijn werk belangrijker vindt dan zijn gezin. Zijn vrouw Joanna doet het huishouden en zorgt voor hun zoon Billy. Joanna heeft er genoeg van en besluit hem te verlaten. Ted moet nu gedwongen voor zijn zoon en het huishouden gaan zorgen.
Anderhalf jaar later heeft Ted geleerd te leven met zijn nieuwe verantwoordelijkheden. Joanna komt dan haar zoontje terug halen, maar Ted weigert zijn zoon op te geven en dat leidt tot een rechtzaak om de voogdij. Joanna wint de rechtzaak, maar op de dag dat zij Billy mee zal nemen, besluit zij dat Billy’s enige echte thuis bij Ted is.

Ik ben in dit boek niet veel verder gekomen dan de eerste drie hoofdstukken. De flaptekst geeft bijna het complete verhaal al weg, je weet dat Ted uiteidelijk de voogdij over Billy zal krijgen, alleen de weg er heen is nog onbekend. Het is zo standaard en voorspelbaar en het leest als een Ware Woensdagavondfilm van RTL. Ik ga de film zeker nog zien, maar het boek gaat weer de kast in!

Remco Campert, “Liefdes schijnbewegingen”

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 3 sterren

Liefdes schijnbewegingen draait om broer en zus Lex en Trix. Trix heeft een relatie gehad met dichter Gerard Beka, maar heeft na diens verdwijning een relatie aangeknoopt met Bronzo Kamerheer. Zij is echter niet gelukkig in deze relatie. Lex heeft in de gevangenis gezeten en probeert nu zijn draai weer te vinden in de maatschappij.
Het verhaal bereikt een climax wanneer de Miss Maagdverkiezing wordt gehouden in een plaatselijk café. Trix ontmoet Gerard weer, Bronzo gaat er vandoor met een andere vrouw en Lex ontmoet er zijn oud-celgenoot Sander. De slotscène is even ongeloofwaardig als humoristisch.

Liefdes schijnbewegingen is een leuk boek en de langzame vermindering van het aantal fonetisch geschreven woorden na Het leven is vurrukkulluk is duidelijk zichtbaar. Het verhaal is vermakelijk en leest redelijk makkelijk (al is soms wat onduidelijk waar een verhaallijn ook weer begon of waar die heen moet). Een leuk boek, maar niet zo mooi als ander werk van Campert.

Jacques Perk, “Gedichten”

Door | |
Plaats een reactie

 Beoordeling: 3 sterren

De gedichten van Jacques Perk zijn vanaf het eerst verschijnen zo ‘hoog in de markt gezet’, dat het bijna onmogelijk is nog iets te schrijven over deze gedichten, zonder het juk van die hele historie te voelen. Toch heb ik geprobeerd deze gedichten te lezen zonder alle kennis hierover. En de gedichten getuigen van talent. Het zijn degelijke verzen met een boodschap die past binnen de tijd. Degelijk, maar niet zo mooi als bijvoorbeeld de verzen van Gorter van nog geen decennium later.

Menno Wigman, “Zwart als kaviaar”

Door | |
Plaats een reactie

 Beoordeling:5 sterren

Sinds ik Menno Wigman op de studentenfinale van Onbederf’lijk Vers heb zien voordragen ben ik fan van deze man. Hij schrijft mooie gedichten, inderdaad ‘romantisch en robuust’, zoals de flaptekst vermeldt. Met name het gedicht Leerplicht vind ik erg mooi en herkenbaar. Iedereen móét gewoon een bundel van Wigman in de kast hebben staan en eens in de zoveel tijd weer even op het nachtkastje leggen om van te genieten voor het slapengaan.

Dan Brown, “De Da Vinci Code”

Door | |
1 reactie

 Beoordeling: 4 sterren

De Da Vinci Code is een thriller die een fictieve zoektocht beschrijft naar de Heilige Graal. Onthuld wordt dat deze niet de avondmaalskelk is waarin het bloed van Jezus Christus onder het kruis is opgevangen. Hoogleraar religieuze symboliek Robert Langdon en cryptologe Sophie Neveu ontdekken daarentegen dat achter dit symbool een groot geheim van de christelijke kerk schuil gaat. Zij komen op het spoor van hun ontdekking als gevolg van de moord op conservator Jacques Saunière in het Louvre. Het raadsel dat zij daar aantreffen brengt hen bij de schildering van het Laatste Avondmaal van Leonardo da Vinci. Deze blijkt codes te bevatten die duiden op een geheim rond Maria Magdalena en Jezus, een mysterie waarvan de openbaring de kerk op haar grondvesten zou doen schudden. Daarom wordt op leven en dood gestreden tussen de kerkelijke organisatie Opus Dei en het geheime genootschap Priorij van Sion. Langdon, die ook nog door de politie achtervolgd wordt wegens de moord, en Neveu geraken met Opus Dei in een wedren om de onthulling of vernietiging van het eeuwenoude geheim.*

Het boek van Brown stond al lang (bijna twee jaar) in onze boekenkast, maar ik was er nog niet toe gekomen het te lezen. En of het aan de vertaling ligt, of dat het in het originele Engels ook zo is, weet ik niet, maar de taal in de proloog en het eerste hoofdstuk vond ik erg storend en deden mij het ergste vrezen. “Een boek dat zo populair is, dat zal wel tegenvallen”: wat een vooroordelen! De Da Vinci Code zit meesterlijk in elkaar en de mengeling van detective-elementen en kunsthistorische feiten maakt dat je het boek moet en zal uitlezen. Een aanrader voor iedereen!

*Bron: nl.wikipedia.org

Mabel van Oranje, “In vrijheid blijven geloven”

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 3 sterren

“Prinses Mabel schreef het pamflet “In vrijheid blijven geloven” waarin ze haar visie geeft op de open, vrije samenleving. Een visie die de Prinses ontwikkelde tijdens haar werk in Bosnië en bij het ‘Open Society Institute’ van George Soros.

Het pamflet is een bewerking van de H.M. van Randwijklezing die prinses Mabel op 5 mei 2006 hield in de Sint Jacobskerk te Vlissingen.

Persvrijheid, politieke vrijheid, vrijheid van geest en geloof in vrijheid. Vier elementen die aan de basis staan van die open samenleving. Hoe belangrijk de rol van politiek en media ook is, het zijn juist diezelfde instituten die de democratie kunnen bedreigen.*

Het pamflet van Mabel van Oranje is interessant, maar niet verschrikkelijk baanbrekend. Ze haalt voornamelijk Popper aan en ik herken veel van mijn visie op de werkelijkheid en hoe de samenleving eruit zou moeten zien in haar verhaal. Het is echter geen tekst die je aan het denken zet of je visie op bepaalde zaken radicaal kan beïnvloeden of veranderen.
Een positief aspect van dit pamflet is dat ik een keer een andere kant van Mabel zie dan ‘Mabel, de ex van Klaas Bruinsma’.

Een leuke tekst, maar niet erg bijzonder.

*Bron: www.novatv.nl

Ferdinand Bordewijk, “Tijding van ver”

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 2 sterren

Braam Bouwens heeft een goede cariere in de rechterlijke macht achter de rug. Hij is een man van hoog aanzien en reeds enkele jaren met pensioen. Zijn hele leven al is hij gefixeerd geweest op de dood. Hij bereid zich er al jaren op voor.
Op een dag vangt mevrouw Teta (een goede vriendin van hem waar hij dertig jaar geleden een relatie mee gehad heeft) een twaalf jarig meisje op, Hester. Zij is het dochtertje van mevrouw Cercleres, een weduwe van een dronkelap die in een achterbuurt woont. Hester is van huis weggelopen, uit paniek volgens haar moeder, nadat ze door de overbuurman bijna misbruikt is. Er volgt een strijd tussen mevrouw Teta en mevrouw Cercleres die voor de ikinderrechter wordt uitgevochten. Braam Bouwens adviseert hierin mevrouw Teta. De strijd wordt uiteindelijk verloren door zowel Teta als Cercleres en Hester wordt in een gesticht geplaatst.

Hoewel ik hierboven een korte samenvatting van het verhaal geef, heb ik dit verhaal in het geheel niet gelezen. De taal van Bordewijk is zo omslachtig, traag en lastig te verteren dat ik het boek (tegen mijn gewoonte in: ik moet van mezelf toch minimaal tot 1/3 komen) na amper 30 bladzijdes terzijde heb gelegd.

De lastige taal van Bordewijk is an sich niet het probleem: mooi zinnen en barokke formuleringen kunnen een verrijking zijn van een boek, maar voor mij moet er naast een mooie vorm ook een aangename en boeiende inhoud zijn; de vorm verwordt anders tot gebakken lucht en dat is helaas het geval bij Tijding van ver. Prachtig geschreven, maar met zo weinig inhoud dat het aanschouwen van de prachtige taalconstructies na 30 bladzijdes echt wel voldoende is geweest.

Herman Pieter de Boer, “De artiestenuitgang”

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 2 sterren

Wat een ontzettend nietszeggend boekje. Allerlei anekdotes en verhaaltjes met als centrale thema ‘het theater’, zonder enige diepgang en echt grappig zijn die anekdotes nu ook weer niet. Niet slecht geschreven, maar inhoudelijk is het niks. Lekker in de kast laten staan.

Hans Warren, “Dit is werkelijk voor jou geschreven”

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

Hans Warren is een getalenteerd dichter die in dit verzameld werk vele goede gedichten heeft staan. De gedichten raken mij echter niet. Het is vakmanschap van deze vrij traditionele dichter en de prijzen die Warren heeft ontvangen absoluut waardig, maar geen poëzie die ik voor haar schoonheid of mijn persoonlijke kunstbeleving uit de kast pak.

Vincent Bijlo, “De woordvoerder”

Door | |
Plaats een reactie

 Beoordeling: 3 sterren

De woordvoerder is een tragikomische verbeelding van wat er in Nederland is misgegaan tussen 11 september 2001 en 6 mei 2002. De stem is het waardevolste bezit van de blinde Otto Iking. Na het afbreken van zijn studie Nederlands had hij besloten auditie te doen voor een cabaretfestival. Dankzij een overdosis zenuwen en een dramatische val van het toneel wist hij als aankomend cabaretier onmiddelijk zijn naam te vestigen.
Nu, vele jaren later, is hij een gearriveerd cabaretier. Avond aan avond laat hij zijn stem bulderen en donderen en sneren. Op een avond wordt hij door de net aangetreden lijsttrekker van de Partij van het Volk zitting te nemen in zijn campagneteam. Een opeenstapeling van gebeurtenissen tijdens de bizarre campagne gaat vooraf aan de schokkende dood van de lijsttrekker.

De roman van de blinde cabaretier Vincent Bijlo heeft mij blij verrast. Waar ik – mede door het wat treurige uiterlijk van het boek en de grote hoeveelheid waarmee het in de ramsj bij De Slegte lag – bang was een prutsboekje aan te treffen, blijkt Bijlo een meester over de taal. Hij schrijft krachtig, maar niet overdreven of lomp. Het verhaal is vermakelijk en boeit je direct. De twee verhaallijnen komen mooi samen en gelukkig is de roman niet doorspekt met allerlei makkelijke grapjes over zijn blindheid.

Toch heb ik me ook gestoord aan één (toch niet onbelangrijk) element in De woordvoerder: de ontzettend opzichtige en flauwe woordspelingen die van de werkelijkheid fictie hebben gemaakt. Kort een paar voorbeelden:

– sataniseren = demoniseren
– de doctor = professor (Pim Fortuyn)
– Aad de Boer = Ad Melkert

Als je het over de werkelijkheid wilt hebben, noem het beestje dan bij de naam, of maak er echte fictie van, zonder dat de lijntjes met de werkelijkheid zichtbaar zijn. Wanneer er een linkse partij is die Partij van het Volk heet, duizend rozen bestelt voor de en de woorden “sterk” en “sociaal” bezigt, noem het dan gewoon de PvdA. Ik heb me er echt aan geërgerd en daarom wil ik er geen vier sterren voor geven. Erg jammer voor een verder prima kennismaking met Vincent Bijlo als romancier.