Wim Pelgrim » Tag » vier sterren

Tag archieven: vier sterren

Clare Lennart, Op schrijversvoeten door Nederland (boekenweekgeschenk 1955)

Door | | ,
Plaats een reactie

1955 Op schrijversvoeten door Nederland

Beoordeling: 4 sterren

Toen ik onlangs P.J. Ritter besprak, was ik niet zo gecharmeerd van zijn manier van schrijven, terwijl het Boekenweekgeschenk wel een mooi tijdsbeeld gaf. Het jaar ervoor werd door Clare Lennart wel een zeer charmant schrijversbeeld neergezet met Op schrijversvoeten door Nederland. Haar bezoek aan verschillende schrijvers bevat veel prachtige observaties en mooie metaforen. Ze zet bovendien een geweldig sfeertje neer: het zijn echte mensen in echte ruimtes die echte verhalen vertellen. Ritter is klinischer.

Ocean’s eight (regie: Gary Ross)

Door | |
Plaats een reactie

[ OCEAN'S 8 POSTER ]

Beoordeling: 4 sterren

Met Jessie naar de film, dan wordt het wat mij betreft geen Mama Mia 2. Dus wordt het Ocean’s 8. En na Ocean’s 11 en Ocean’s 12 is dit de derde keer dat ik een Ocean’s-film bespreek. En eigenlijk de vierde, omdat ik stiekem ook al een keer meldde dat ik Ocean’s 13 heb gezien. En ik heb zo een duidelijke top-4 ontwikkeld: 13, 8, 11 en 12. En zoals je ziet ben ik over Ocean’s 8 vrij enthousiast.

De film met een volledig vrouwelijk dieventeam (de reactie van deze franchise op de feministische discussie in Hollywood), is grappig en spannend. De film lijkt in eerste instantie wat voorspelbaar, maar op driekwart zit een erg goede twist, die de film het kijken meer dan waard maakt. Het enige wat de film tot vier sterren maakt, is dat ik 13 nog net iets beter vond. En die plastische chirurgie…

Laatste anekdote bij deze film: het was de eerste film die ik in Kinepolis ‘s-Hertogenbosch zag. Een mooie nieuwe bioscoop waar ik zeker nog een keer ga terugkomen.

Inferno (regie: Ron Howard)

Door | | ,
Plaats een reactie

The DaVinci Code: Inferno PosterBeoordeling: 4 sterren

Na The Da Vinci Code en  Angels and demons (naar Het Bernini Mysterie) is dit de derde film naar een boek Dan Brown die ik heb gezien. Over de eerste twee was ik lyrisch, deze film is ook goed, maar voor mijn gevoel net iets minder dan de vorige. Het zou kunnen zijn dat ik wen aan de Langdon-films, maar ik denk dat er ook een aantal zaken in de film zit die dit veroorzaakt.

Ten eerste is de spanning tussen de verschillende perspectieven in de film minder groot dan in de vorige films. Waar bij The Da Vinci code Silas’ verhaallijn bijdraagt aan de spanning en bij Angels and demons de sfeer rond het Vaticaan bijdraagt, ontbreekt een dergelijke lijn wat mij betreft. Bovendien gaan de verhoudingen in Browns verhalen je opvallen: je weet al vrij snel dat de mensen die je in het begin het meest vertrouwt, aan het einde de grootste tegenstanders blijken te zijn.

En toch, ondanks dit alles blijft het een mooie film: mooie beelden uit Florence, spannende whodunit-elementen, symbolische kunstgeschiedenis uiteraard en een mooie sfeer door de beelden en muziek. Zeker kijken.

Geen noot is onschuldig (hoorspel)

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

Soms lees je boeken, soms luister je boeken en soms is dat een verhaal zoals dat in Geen noot is onschuldig is vormgegeven. Via de Parel radio podcast heb ik dit hoorspel in vier delen beluisterd en het was leuk. Met name het eerste en derde deel waren erg leuk: het verhaal rond de aanslag op het bevolkingsregister in Amsterdam in de Tweede Wereldoorlog en haar ontwikkeling als muzikante en dirigente. Het tweede deel, over haar relaties met verschillende vrouwen, sprak mij minder aan.

De vorm die is gekozen: het door elkaar lopen van fictie en non-fictie-elementen, is mooi gedaan, passend bij het onderwerp en zit technisch goed in elkaar. En het hoorspel/drama/verhaal maakt dat ik Frieda Bellinfante goed heb leren kennen: een superinteressante vrouw. Ga dat luisteren via de site van NPO Radio 1 of via de podcast van Parel radio.

J.A. Deelder, Bijbelsch

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

De bundel Bijbelsch las ik voor het eerst in mijn examenjaar, 2002. Tijdens mijn mondeling Nederlands en de voorbereiding daarop moest ik gedichten analyseren. Ik begrijp nu, 16 jaar later prima waarom de bundel toen zo’n indruk maakte. Kijkend naar mijn levensverhaal worstelde ik waarschijnlijk toen al met mijn eigen religieuze overtuiging en de kijk van Deelder op de thema’s was wellicht een stukje in die puzzel.

De bundel is typisch Deelder: er is in de verste verte geen leesteken te bekennen. Dat maakt de woordenstroom bij voordrachten soms lastig te volgen. In een bundel kun je dan gelukkig nog een stukje teruglezen.

De omkeringen die Deelder toepast zijn leuk, vermakelijk, maar slechts echt leuk voor wie aardig wat bijbelkennis beschikt. Wat tevens opvalt als je de bundel bekijkt is dat hij in veel gedichten dezelfde kunstgrepen toepast. Daardoor is de verrassing er na een paar gedichten wel vanaf. Een mooie bundel blijft het echter wel.

Ovidius, Metamorfosen

Door | |
Plaats een reactie

MetamorphosenBeoordeling:4 sterren

Mijn eindexamenonderwerp voor Latijn in 2002 waren de Metamorfosen van Ovidius. Met niet de beste docent Klassieke talen voor onze klas en een zwakke basis uit de voorgaande vijf jaar, werd mijn eindexamen Latijn een beperkt succesje: een 3,1 maar met een 6 uit de schoolexamens kwam ik op een 4,5, dus een 5, dus geslaagd.

Nu, 16 jaar later, las ik de Metamorfosen opnieuw. Nu in vertaling in de Perpetuareeks. En ik kende natuurlijk al vele van de verhalen vanuit mijn interesse voor de klassieken, vanuit het vak Klassieke Archeologie dat ik in mijn tweede jaar aan de RU volgde en vanuit mijn bezoek aan onder andere de Galleria Borghese waar de prachtige kunstwerken van Bernini staan, gebaseerd o.a. op dit boek.

Wat valt mij op? Ik wist niet dat Medea ook onderdeel was van de Metamorfosen. Ook wist ik niet dat het een doorlopend verhaal was met veel beschrijvingen. Maar veel is, zoals ik het me herinner. De verhalen zijn niet echt moeilijk, wel typisch klassiek Latijn: veel bijzinnen, veel stijl, veel beschrijvingen met veel details. Interessante verhalen, maar om het boek nou van kaft tot kaft te lezen…

Eternal sunshine of the spotless mind (regie: Michel Gondry)

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

Eternal sunshine of the spotless mind is zo’n film waarvan je al heel lang de naam kent, maar die je maar nooit eens kijkt. Tot nu. En hij maakt de bekendheid zeker waar. Het is een gaaf concept, verwarrend en je moet je kop er goed bij houden. Jim Carrey speelt een prachtige rol en ook Kate Winslet is erg goed.

Wat een beetje tegenvalt is dat de film in het midden zo’n moment heeft waarop je denkt, “ik snap het kunstje nu wel”. Hoewel er daarna een nieuwe laag in het verhaal wordt aangeboord met de relatie tussen Dr. Howard Mierzwiak en zijn assistente, is dat nog niet niet voldoende om de film tot de spanning in het begin op te trekken. Daarom geen vijf sterren, maar hij zit er dicht tegenaan.

Rutger Kopland, Geduldig gereedschap

Door | |
Plaats een reactie

Geduldig GereedschapBeoordeling: 4 sterren

De bundel Geduldig gereedschap  van Rutger Kopland is er wel weer eentje. Een echt Kopland, met gedichten die zo typerend zijn voor deze schrijver. Hoewel ik, zoals bij bijna elke dichtbundel, ook gedichten aantrof die mij minder raakten, zitten er ook wel weer erg mooie tussen. Ik heb de bundel met veel plezier gelezen en kan bijna niet wachten om er weer van Kopland uit de kast te halen.

I.S. Toergenjev, Eerste liefde

Door | |
Plaats een reactie

Eerste liefdeBeoordeling: 4 sterren

Ik heb al eerder werk gelezen van de grote Russen. Gogols Dode zielen stond me erg aan, Toergenjevs Eerste liefde is ook een erg mooie roman. Hoewel hij soms wat traag is, is de verliefdheid van de jongeman herkenbaar en mooi beschreven. Geloofwaardiger en serener in elk geval dat in Een verhaal met een tong, meer in lijn met een verhaal van  Jacques Vriens.

Wellicht dat voor een man het verhaal beter herkenbaar en daardoor aantrekkelijker is, maar volgens mij is dit op veel vlakken ook een universeel verhaal. Een mooi boek en passend in de Perpetua-reeks.

Adriaan van Dis, In het buitengebied

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

Boeken van Adriaan van Dis zijn soms beter en soms minder briljant, maar altijd interessant en leesbaar. Zo ook In het buitengebied. En deze valt in de categorie ‘beter’. Het thema eenzaamheid wordt op prachtige wijze verbeeld. Met name het eerste deel, waar humor en treurigheid elkaar afwisselen is erg sterk.

Naarmate het boek vordert, wordt de naïviteit van de hoofdpersoon steeds duidelijker; iets te duidelijk zelfs. Van Dis speelt daarmee in het boek, met die naïviteit, maar gaat wat mij betreft net te ver in het spel.

Daarnaast speelt hij ook in dit In het buitengebied weer met autobiografische elementen, met zijn eigen persoon of de persoon die hij naar buiten toe presenteert. Ook dat is typisch Van Dis.