Beoordeling: 
Julia is twaalf en woont met haar ouders in Stockholm. Ze is gek op kunst en kan waanzinnig goed tekenen. Op een dag zit Julia in het park te schetsen, als een vogel haar pen weggrist. Van schrik laat ze haar kladblok liggen. Wanneer ze de volgende dag terugkomt, heeft iemand er een boodschap in geschreven: 18 september, 15.00 uur. De onbekende boodschapper blijkt een jongen te zijn die haar op het hart drukt goed voor haar handen te zorgen, omdat ze heel bijzonder zijn. Julia weet niet goed wat ze hiervan moet denken. De volgende dag bezoekt ze met haar opa het Nationaal Museum in Stockholm. Wanneer Julia door toeval Rembrandts schilderij Het keukenmeisje aanraakt, verdwijnt ze in een zwart gat. Ze wordt wakker in de wereld van Rembrandt, het jaar is 1658. Het enige wat Julia bij zich heeft, zijn haar schetsboek en haar tekenpotlood. Dit is het begin van een avontuurlijke en wonderlijke reis door de wereld van de kunst. Julia ontmoet beroemde kunstenaars als Velázquez, Leonardo da Vinci, Edgard Degas, William Turner en Salvador Dalí. Van elke kunstenaar leert Julia nieuwe kneepjes van het vak. Maar hoe komt ze weer terug in 21e eeuw? Het geheim ligt in Julia’s handen.*
De aankondiging ‘De wereld van Sophie van de kunstgeschiedenis’ legt dat lat bij dit boek direct heel hoog en in mijn ogen wat te hoog. Het boek maakt die aankondiging niet waar helaas. Waar bij De wereld van Sophie de vorm, de inhoud, het verhaal en de ‘leerstof’ in een mooie balans zijn samengebracht, kent Julia’s reis te weinig uitleg voor kinderen om te begrijpen wat de schilder wil; een kader ontbreekt. Daarnaast geloof je het verhaal op een gegeven wel: elk hoofdstuk werkt op ongeveer dezelfde manier en zeker na de korte terugkeer van Julia in haar eigen tijd en doorreis naar de 19e eeuw. De balans ontbreekt, de lat ligt te hoog en het boek laat je achter met een teleurgesteld gevoel. Drie sterren, omdat iemand zonder veel kennis van de kunstgeschiedenis het nog best een spannend boek kan vinden.
*Bron: flaptekst Julia’s reis
