Annet Schaap, Lampje

Beoordeling: 5 sterren

Ik ben razend enthousiast over Lampje, zoals zovelen. Twee maal bovenaan in de Grote Vriendelijke 100 en ook mijn dochter was erg enthousiast. Bovendien was mijn bijnaam (och wat waren we stoer) in de brugklas Lampje. Dus ik werd erg benieuwd.

En het is een prachtig boek op alle niveaus. Emotioneel spreekt het verhaal aan: je leeft vanaf bladzijde 1 mee met Lampje en voelt gelijk medelijden met haar situatie. En als volwassen lezer herken je direct de problemen die haar overkomen, ook als je ze niet zelf aan den lijve ondervindt. Ik weet niet of kinderen dit ook zien, maar het biedt je als volwassen lezer zeker iets. Daarnaast zit het verhaal ook nog eens fantastisch mooi in elkaar en grijpen alle onderdelen goed op elkaar in. En de schrijfstijl van Annet Schaap is ook geweldig. Het einde van het boek is mij iets te abrupt: ineens zit iedereen op een boot. Maar het is een aanrader voor iedereen!

The Great Hack (regie: Karim Amer & Jehane Noujaim)

Beoordeling: 4 sterren

The great hack was een erg goede documentaire. Het tempo lag wat laag, maar de inhoud en vormgeving waren erg goed. Ondanks dat ik dacht dat ik het verhaal rondom Cambridge Analytica wel een beetje had gevolgd, heb ik toch ontzettend veel nieuws geleerd. En het verhaal wordt in een breder kader geplaatst wat je opnieuw aan het denken zet over waarom je zaken doet zoals je ze doet, hoe je ze aanpakt en welke tools je daarvoor inzet.

Behind the curve (regie: Daniel J. Clark)

Beoordeling: 4 sterren

Behind the curve vond ik een erg leuke documentaire. Het brengt de problemen mooi in beeld en het laat zien hoe complotten ontstaan en groeien. Daarmee geeft het ook inzicht in het proces dat zich tijdens corona openbaarde. Twee mooie citaten uit de documentaire:

Wetenschap is het proces om van A naar B te komen.
Complotdenkers beginnen bij B en zoeken routes daarheen.

Tegengesproken willen worden past niet in het verhaal.

Bij dat laatste is het experiment met de gyroscoop dat gedaan wordt een mooie illustratie. Het hele wetenschappelijke proces is gevolgd, de uitslag sluit niet aan bij het wereldbeeld, maar het antwoord wordt niet geaccepteerd. En voor iedereen heeft de documentaire nog een mooi advies: vraag aan iemand die vasthoudt aan zijn standpunt bij welk bewijs diegene bereid is om het standpunt te herzien.

Ernest van der Kwast, Het wonder dat niet omvalt

Beoordeling: 4 sterren

Zoals veel columnbundels kan overdaad schaden. Te veel achter elkaar lezen, past niet bij het type tekst. Dus ook voor Het wonder dat niet omvalt geldt dat je de bundel in porties moet lezen. Want Van der Kwast weet mooi portretten te schrijven. Zijn columns zijn kleine schilderijtjes van Rotterdammers van nu, maar ook zeker mooi voor mensen van buiten Rotterdam. De portretten zitten vol mooie details en de personages worden met liefde op papier gezet. Leuke bundel!

Elke Geurts, Ik nog wel van jou

Beoordeling: 2 sterren

Ondanks de ronkende blurbs op de voorkant van het boek, heb ik het boek met weinig plezier gelezen. Ik nog wel van jou gaat over liefdesverdriet. Maar zoals in veel niet te beste boeken, worden er erg veel bijvoeglijke naamwoorden gebruikt om de sfeer eens flink in de verf te zetten. Bovendien legt Geurts allerlei meta-opmerkingen over het schrijven er erg dik bovenop. Het lijkt bijna op een soort gimmick.

Inhoudelijk doet ze ook niet wat ze belooft. De hoofdpersoon zegt dat elke goede roman een tegenstrijdigheid in zich moet hebben om interessant te zijn. Maar in Ik nog wel van jou ontbreekt dat of is het zo flinterdun dat het mij niet is opgevallen. Uiteindelijk raakte ik nogal vermoeid van het geratel van deze eenzijdige zeur en haalde ik met moeite de eindstreep.

In de media: Volkskrant-reactie

Reactie op mijn artikel “Weg met diploma’s: skills!”

Onwillekeurig legt de Brief van de dag van Wim Pelgrim onbarmhartig bloot wat er echt mis is met het onderwijs in Nederland: een brief vol modieuze kletspraat (‘skillsgerichte aanpak’, ‘concrete skills’, notabene komend van een docent Nederlands) en populistische retoriek waarin de waarde van vaardigheden uitgedrukt wordt in economische waarde. Een zonnepaneel kunnen aansluiten is dan uiteraard een meer waardevolle ‘skill’ dan het kunnen analyseren van een gedicht van J.C. Bloem.

Laat ik nu altijd gedacht hebben dat het onderwijs er vooral is om betere mensen van kinderen te maken dan we zelf zijn, zowel hun sensibiliteit en hun denkvermogen als hun morele karakter te stimuleren door ze kennis te laten maken met de wonderen van wetenschappen, kunsten en ambachten, en ze de daarbij behorende kennis, inzicht en vaardigheden te laten verwerven. Kennis, inzicht en vaardigheden die prima in examens die tot diploma’s leiden te toetsen zijn, omdat die weliswaar nooit alles afdekkende, maar wel duidelijk bruikbare kwalificaties (kunnen) opleveren.

Wat het onderwijs in Nederland nodig heeft zijn kleinere klassen en docenten die minder lessen hoeven te geven, zodat ze de lessen die ze geven fatsoenlijk kunnen voorbereiden en hun eigen ‘skills’ kunnen verdiepen, en niet ten onder gaan aan de bespottelijke werkdruk waaronder ze nu lijden. Misschien is een fulltimebaan als leraar dan zelfs menselijkerwijs vol te houden.
Frank Tarenskeen, filosoof en docent kunst, Nijmegen

Weg met diploma’s: skills!

2023 is het Europese ‘Year of skills’. Op de arbeidsmarkt, bij mbo’s en het hoger onderwijs gaat het hier al langer over. Op middelbare scholen niet, want wij zitten vast aan het archaïsche diploma. Willen we mensen echt beoordelen op wat ze kunnen, schaf dan het middelbareschooldiploma af!

Mensen worden met de huidige diploma’s teruggebracht tot zes smaken. Terwijl onder dat diploma een wereld aan verschillen schuilgaat. En we rekenen scholen er ook nog eens op af: slagingspercentages (hoeveelheid diploma’s), verschil in eindcijfers (‘niveau’ van het diploma), aantal zittenblijvers in onderbouw en bovenbouw (snelheid richting diploma) en schoolniveau in klas 3 ten opzichte van basisschooladvies (afwijking van route naar diploma).

Met een skillsgerichte aanpak kunnen scholen hun toegevoegde waarde beter laten zien. Nu wordt succes van scholen grotendeels bepaald door het startniveau van leerlingen: kunnen ze al veel bij binnenkomst, dan is goed scoren makkelijker. Meer ‘lastige gevallen’ maakt het moeilijker om een ‘goede’ school te worden. Focus op toegevoegde waarde maakt kwaliteit beoordelen eerlijker, laat andere scholen daar sneller van leren en helpt het onderwijs in Nederland sneller verbeteren.

Daarnaast wordt gesprek over het curriculum eenvoudiger. Met concrete skills kun je aan scholen duidelijker maken wat je als overheid vindt dat leerlingen moeten weten en kunnen. Op dit moment zijn het vooral de drie grote uitgeverijen die bepalen hoe we de doelen uit de examenprogramma’s moeten interpreteren. Zij maken er concrete leerdoelen en opdrachten van. Hoe helderder je de skills uitdrukt, hoe concreter het gesprek over wat je wil zien en hoe scherper de lijn tussen 70% verplicht curriculum en 30% eigen ruimte te trekken valt.

En het versterkt de gelijkwaardigheid tussen praktische en theoretische vaardigheden. Nu is een diploma een bewijs van sociale klasse. Omdat gymnasium op het hockeyveld beter bekt dan vmbo-kader. Maar welke vaardigheden zijn van waarde? Een gedicht van J.C. Bloem kunnen analyseren? Of een zonnepaneel kunnen aansluiten? Theoretisch kunnen uitleggen hoe aandeelhouderswaarde ontstaat? Of een succesvolle bakkerij kunnen opzetten?

Laten we ons dus richten op de waarde van onderwijs: dingen weten die je nog niet wist, dingen kunnen die je nog niet kon, vaardig zijn in zaken waar je angstvallig aan begon. Weg met het diploma: richt je op skills!

Wim Pelgrim
Docent Nederlands en directeur stichting BlockChange.EU

Jef Geeraerts, Gangreen 1: Black Diva

Beoordeling: 1 ster

Soms heb je van die boeken, die als klassiekers bekend staan, die je gelezen wil hebben. Maar na het lezen van de helft van het boek Gangreen 1, Black Venus heb ik het weggelegd. Zoveel seks zonder doel, daar kan ik echt niets mee. En ik vermoed anderen ook niet.

#33 – Burgerschap met Jan Bransen en Saro Lazano Parra, ChatGPT en blijven werken als docent

Deze derde aflevering van ons vierde seizoen staat vooral in het teken van burgerschap. Wim ging in gesprek met twee onderzoekers: Jan Bransen en Saro Lazano Parra.

Jan Bransen is professor filosofie aan de Radboud Universiteit en leider van het Radboud Teaching and Learning Centre. Saro Lozano Parra is universitair docent bij de Universiteit Utrecht en zijn onderzoek richt zich op burgerschapsonderwijs. In het gesprek komt onder andere het ADKS-rapport voorbij; dat vind je hier: https://adks.nl/2023/01/03/publicatie-nieuw-rapport-democratische-kernwaarden-in-het-voortgezet-onderwijs-jaar-3-2020-2021/.

Wytze tipt ons het boek Wetenswaardig van Erik Meester: https://libris.nl/boek?authortitle=erik-meester/wetenswaardig–9789493209299 En Wim praat met Amber Walraven van Teacher Tapp over redenen om te vertrekken uit het vak: https://didactiefonline.nl/blog/blonz/teacher-tapp-should-i-stay-or-should-i-go

Wytze Niezen vind je op LinkedIn (https://www.linkedin.com/in/wytzeniezen/)

Wim Pelgrim vind je op zijn eigen site (http://www.wimpelgrim.nl).

Wil je reageren? Ga dan naar Twitter (http://twitter.com/onderwijscast), Instagram (http://instagram.com/onderwijspodcast), Facebook (https://www.facebook.com/groups/2199997356720348/) of LinkedIn (https://www.linkedin.com/groups/8805729/)

Deze podcast wordt mogelijk gemaakt door http://www.pictio.nl en onze sponsor van deze aflevering Medilex Onderwijs: Medilex Onderwijs heeft het grootste aanbod van nascholing voor het onderwijs en bestaat dit jaar 15 jaar. De congressen en cursussen worden ontwikkeld door mensen die zelf voor de klas hebben gestaan en dus weten waar jij als docent of schoolleider tegen aanloopt. De nascholing van Medilex Onderwijs wordt gemiddeld beoordeeld met een 8,3 en 94% van de deelnemers raadt het aan. Schrijf je je in voor een congres of cursus van Medilex Onderwijs met ‘PICTIO’ in het opmerkingenveld, dan krijg je een leuk cadeautje. Kijk op medilexonderwijs.nl voor het hele aanbod.

The Laundromat (regie: Steven Soderbergh)

Beoordeling: 3 sterren

The Laundromat is een rare film. Het deed mij in de aankondiging denken aan The Firm, maar dan wat lichter van toon. Maar het is echt wat anders. Het verhaal wordt net wat te weinig uitgelegd om goed te kunnen volgen. Ook is er net wat te weinig verhaal om er een spannende film van te maken. En dan is het verhaal ook nog doorspekt met momenten waarbij de vierde wand wordt doorbroken.

De recensent van Vanity Fair omschreef het mooi: “The movie goes all over the place, attempting to map the world of this thing but really just chasing its idea into abstraction. Which is the opposite direction of where it should be going.” Maar ondanks al deze kritiek wist de film wel te boeien, vandaar toch drie sterren.