Beoordeling: 
Insecten in plastic is, zeker voor een boek uit 1952, zeer leesbaar. Het is een mooi compact verhaal waarin je wordt meegenomen, ook al is het een nogal vervreemdende ervaring. Ook is het, met de kennis van nu, opvallend dat de praktijken uit de Stasi-gevangenis al in dit boek voorspeld lijken te worden. Het feit dat Van Loggem een psycholoog is, kan dat uiteraard verklaren.
Beoordeling:
Bij elk boek van Annejet van der Zijl is het de vraag: is het een literair werk. Dat is ook bij het boekenweekgeschenk van 2020 het geval. Leon en Juliette vertelt het verhaal van een onmogelijke liefde in het zuiden van de VS in de 19e eeuw.
Bij dit verhaal en deze periode past het alwetende perspectief heel erg goed. De toon van een prettige geschiedenisdocente die je dit verhaal vertelt is fijn. Een leuk boek en een erg leuk boekenweekgeschenk.
Beoordeling: 
Eindelijk weer eens een echt leuk boekenweekgeschenk. Het leukste van dit boekje vond ik het lezen van de verhalen zonder eerst te kijken welke auteur het betreft. En dan zie je dat de auteurs die we nu nog steeds kennen ook dan komen bovendrijven: Annie M.G. Schmidt, Hella Haasse (haar derde (bijdrage aan een) boekenweekgeschenk), Godfried Bomans en de mij nog onbekende Jac. van der Ster. Een erg goed geschenk, dus verdiend vijf sterren!
Beoordeling:
Toen ik onlangs P.J. Ritter besprak, was ik niet zo gecharmeerd van zijn manier van schrijven, terwijl het Boekenweekgeschenk wel een mooi tijdsbeeld gaf. Het jaar ervoor werd door Clare Lennart wel een zeer charmant schrijversbeeld neergezet met Op schrijversvoeten door Nederland. Haar bezoek aan verschillende schrijvers bevat veel prachtige observaties en mooie metaforen. Ze zet bovendien een geweldig sfeertje neer: het zijn echte mensen in echte ruimtes die echte verhalen vertellen. Ritter is klinischer.
Beoordeling: 
Hoewel Ontmoetingen met schrijvers een mooi beeld geeft van het tijdperk 1900-1950, is dit Boekenweekgeschenk van 1956 toch echt te lang geleden verschenen. Het is gedateerd en slechts enkele fragmenten zijn nog echt interessant.
Daarom kom ik ook niet verder dan twee sterren, want ik kan wel veel positieve zaken nog verder noemen: de mooie anekdotes, de levensecht beschreven auteurs die daardoor erg menselijk worden, de vele vergeten namen waar je kennis mee kunt maken. Maar die vergeten namen, de gedateerdheid inhoudelijk dus, en de langdradige stijl (gedateerde stijl) maken het boekje niet aanbevelenswaardig. Maar wel leuk om een keer in handen gehad te hebben.
Beoordeling: 
Je vraagt je af als je al andere recensies hebt gelezen over Gezien de feiten of je dan ook de moeite moet nemen om dit boek bij de enkels af te zagen. Maar ja, ik heb het gelezen, ik deel via mijn site alle boeken die ik lees, dus ook deze.
En teleurstellend dat het was! Ik heb eerder werk van Op de Beeck gelezen en daarover was ik enthousiast. Maar als je hetzelfde kunstje met dezelfde toon nogmaals en nogmaals uitvoert, wordt het sleets. En dan is het geen literatuur meer, maar lectuur of zelfs pulp.
Het verhaal is niet geloofwaardig, voorspelbaar en leest wel snel, maar blijft niet hangen. Volgend jaar hopelijk meer kwaliteit met Jan Siebelink.
Beoordeling: 
De nacht der girondijnen is een lastig te lezen novelle door de vele associaties. Naarmate het verhaal vordert, wordt het verhaal helderder en zijn de associaties beter te volgen. Maar dit maakt het verhaal lastig te volgen.
Met kennis achteraf, wanneer je het uiteindelijk best aangrijpende verhaal vanuit Westerbork hebt gelezen, kun je veel invullen. En dat maakt het boek uiteindelijk wel mooi. Maar het is niet mijn boek.
Ritter. Archaïsche, wel mooi beeld van de tijd en literatuur. Beeld van mensen als Kloos, maar ook veel vergeten namen.
Beoordeling:
Wat een saai, nikszeggend boek met een storende alwetende verteller. Hij kijkt neer op de mensen in Het gehucht. Het verhaal sleept zich wat voort na de aanvankelijke set dressing. Ik heb het boek wel uitgelezen, dus daarom krijgt het boek van mij twee sterren, maar nee, dit is een van de slechtste boekenweekgeschenken die ik gelezen heb.
Beoordeling:
Dat weet ik zelf niet is geen onaardig essay. Zelfs voor een boekenweekgeschenk dat bijna 70 jaar oud is, is het bij vlagen nog herkenbaar in het nu. De jeugd van tegenwoordig is in elke tijd een dankbaar onderwerp. Echt spannend wordt het essay echter niet, de stijl wordt wat opsommerig en slechts een week na het lezen van de tekst is mij niet meer bijgebleven waar het nou allemaal precies over ging.