Een briljant filmpje van de JD. Stem D66 op 9 juni!
http://www.youtube.com/watch?v=3adQro8hAEk
Auteur archieven: Wim Pelgrim
Walk the line (regie: James Mangold)
Beoordeling: 
Zanger. Rebel. Verstoteling. Held. De legendarische “Man in Black” heeft voor een revolutie gezorgd in de muziekwereld en heeft het geschopt tot icoon van de Amerikaanse samenleving. Joaquin Phoenix en Reese Witherspoon schitteren en zingen als Johnny Cash en June Carter in dit inspirerende waargebeurde verhaal over de toewijding van een man aan zijn muziek, zijn boodschap en de liefde van zijn leven.*
Walk the line is een prachige film: het verhaal is mooi, de manier van filmen is goed, de muziek was al goed, maar is ook op een briljante manier in de film verwerkt. De muziek versterkt de sfeer en het verhaal. Er zijn een paar momenten in de film waar de spanningsboog een klein beetje inzakt, maar dat duurt slechts een paar minuten en dan ga je weer helemaal mee in het leven van June en Johnny. Een aanrader die iedereen in de kast moet hebben staan.
*Bron: Bol.com
Willem Bilderdijk, De kunst der poëzy
Beoordeling: 
In de discussie over Bilderdijks dichterschap spitsen de rehabilitatiepogingen zich toe op de vraag in hoeverre Bilderdijk al dan niet te beschouwen is als een volwaardig representant van Europese Romantiek. Bilderdijks meest uitgesproken poëtisch manifest, de kunst der poëzy, is in dit debat een vaak geciteerde tekst. Van dit belangwekkende gedicht verschijnt nu, na honderd jaar, weer een complete, geannoteerde editie. Hieraan vooraf gaat een uitvoerige inleiding, waarin de bezorgers hun eigen positie in het debat bepalen.*
De kunst der poëzy is een zeer mooi geschreven poëtica, waarin Bilderdijk met prachtige beeldspraken en rijkelijk strooiend met stijlfiguren zijn visie op de poëzie uiteen zet. Zijn gedicht is niet heel toegankelijk, maar de geannoteerde uitgave uit de reeks Nederlandse Klassieken maakt het lange gedicht toch nog steeds zeer leesbaar. Een mooie tekst om gelezen te hebben voor ik aan de gedichten van Bilderdijk ga beginnen.
*Bron: Bol.com
Star Wars episode III: Revenge of the Sith (regie: George Lucas)
Beoordeling: 
In het laatste deel van de Star Wars saga, ‘The Revenge of the Sith’, groeit de kloof tussen Chancellor Palpatine en De Raad van de Jedi’s. De jonge Jedi Anakin Skywalker voelt zich gevangen tussen de twee kampen en zijn trouw aan De Raad neemt steeds verder af. Hij voelt een sterke aantrekkingskracht tot de ‘The Dark Side’ door de vele verleidingen en beloftes die macht met zich meebrengt. Toch valt hij voor deze ‘Dark Side’ en zweert hij trouw aan de kwaadaardige Darth Sidious. De ‘Sith Lords’…*
Revenge of the Sith vind ik het minste deel van de zes die er verschenen zijn. Lucas heeft zichtbaar moeite gehad zijn oudere delen (4 t/m 6) aan het eerste en tweede deel vast te knopen. Nogal opvallend en kunstmatig zijn de verhaallijnen doorgetrokken en dat zorgt ervoor dat je maar met moeite door de film gegrepen wordt. Lucas is niet zo vrij geweest als in eerdere delen en de (opnieuw) adembenemende omgevingen en special effects kunnen die gebondenheid niet verbloemen. Een leuke film, maar de andere delen boeiden me meer.
*Bron: Bol.com
TED Talks: Tom Wujec, Build a tower, build a team
Joost Zwagerman, Duel (boekenweekgeschenk 2010)
Beoordeling:
“Voor zijn ogen zag hij gebeurenw at nog niet was gebeurd en op datzelfde ogenblik al gebeurd leek te zijn: zijn hand, de vuist, het canvas.”*
Duel komt maar langzaam op gang. De ruimte die Zwagerman in romans van 200 of meer pagina’s had om het verhaal rustig in te leiden, die heeft hij hier eigenlijk niet. Bij hoofdstuk 3 begint het verhaal pas een plezierig tempo te krijgen en het verhaal leest vanaf dan lekker. Het verhaal is door Zwagerman prachtig gecomponeerd: naast de plot zijn er diverse maatschappijkritische opmerkingen en kunstzinnige grapjes. Een leuk boekenweekgeschenk en voor je gevoel heb je een roman gelezen in minder dan 100 bladzijdes (wat zowel positief als negatief mag worden opgevat).
*Bron: Flaptekst Duel
Ellen ten Damme, Shalalie (maar dan wel goed!)
Roald Dahl, De heksen
Beoordeling:
‘Dit is geen sprookje. Het gaat hier om echte heksen’. Zo begint Roald Dahl zijn verhaal. Je zult in dit boek niet lezen over rare zwarte puntmutsen en bezemstelen. Echte heksen hebben gewone kleren aan en zien er net zo uit als gewone vrouwen. Ze wonen in gewone huizen en hebben gewone banen… en ze smeden snode plannen om kinderen te laten verdwijnen! Is dat niet vreselijk? Hoe kun je weten wie ze zijn? Misschien woont er wel een heks bij jou in de buurt! Dit boek kan je helpen een echte hekst te herkennen, voor het geval je het ongeluk hebt er een te ontmoeten.*
Na onder andere De fantastische Meneer Vos en de GVR viel De Heksen me een beetje tegen. Het verhaal komt langzaam op gang en wordt pas spannend in het hotel waar de heksen samenkomen. Zodra de heksen het hotel hebben verlaten is de spanning ook direct weer verdwenen. Dahl blijft een meesterverteller, maar dit boek is binnen zijn bandbreedte dan toch weer ff minder, helaas.
*Bron: Bol.com
Astro Boy (regie: David Bowers)
Beoordeling: 
De film speelt zich af in de futuristische stad Metro City, waar Astro Boy is ontworpen door een briljante wetenschapper, die de robot met superkrachten ontwierp na het overlijden van zijn zoon. Astro Boy is dan ook naar zijn gelijkenis ontworpen. Echter, omdat de robot niet kan voorkomen dat zijn geestelijk vader het verdriet van zijn overleden zoon vergeet, loopt Astro Boy weg. Na een gevaarlijke tocht zal hij toch moeten terugkeren om de wereld, die wordt aangevallen door ruimtewezens, te behoeden van de ondergang.*
Het verhaal van Astro Boy is voorspelbaar en niet echt spannend. Ook zijn de animaties ver beneden peil in vergelijking met de creaties van Dreamworks of Pixar. Deels is dat keuze: men heeft geprobeerd de Japanse Mangastijl te bewaren, maar die keuze is in mijn optiek een verkeerde: het maakt dat de film een ‘cheap’ voorkomen krijgt. Deels is dit ook een kwestie van gebrek aan kwaliteit en materiaal. Toch had een briljante kwaliteit het gebrek aan verhaal en inhoud niet weten te verbloemen. Omdat we, na een overlegmoment na zo’n 20 minuten, de film toch hebben uitgekeken 2 sterren.
*Bron: MovieMeter.nl