Wim Pelgrim » Tag » vijf sterren

Tag archieven: vijf sterren

“Wij Alexander” (regie: Rimko Haanstra)

Door | | ,
2 Reacties

Beoordeling: 5 sterren

Wij Alexander (naar een boek van Tomas Ross) is gebaseerd op het verhaal van de derde zoon van koning Willem III en Sophie van Württemberg. Volgens de geschiedenisboeken had deze Alexander maar een kort leven; van 1851 tot 1884. Groot is dan ook de verbazing van de psychiatriepromovendus Jan Giltay (Hugo Haenen) als hij in 1909 in een kliniek kennismaakt met een zekere Patiënt nummer 4 (Jacques Commandeur), die beweert dat hij prins Alexander is! Inderdaad weet de man opvallend veel van het leven aan het Hof….*

Op 8 november verscheen deze prachtige serie op dvd en toen ik hem onlangs in een winkel zag staan heb ik hem direct gekocht. In 1998 is deze serie op televisie uitgezonden en acht afleveringen lang zat ik wekelijks aan de tv gekluisterd. Niet alleen is het verhaal spannend en zijn de intriges briljant, ook de personages hebben een grote mate van geloofwaardigheid en je voelt direct met ze mee. Decors, sfeer, tijdsbeeld, alles aan deze serie is prachtig en iedereen, van orangist tot fervent republikein, zal genieten van Ross schrijverskwaliteiten gecombineerd met Haanstra’s regie en de acteerprestaties van Nederlands’ grootsten. Top!

*Bron: Bol.com

“The kite runner” (regie: Marc Forster)

Door | | ,
2 Reacties

Beoordeling: 5 sterren

The kite runner is de verfilming van het boek De vliegeraar van Khaled Hosseini. In een verscheurd land op de rand van oorlog worden twee jeugdvrienden, Amir en Hassan , voorgoed van elkaar gescheiden. Het is een schitterende middag in Kabul en er hangt blijdschap in de lucht vanwege het vliegertoernooi. Maar in de nasleep van de overwinning zorgt het verraad van een van de jongens voor iets dat hun leven voor altijd zal tekenen, en daarmee begint een epische zoektocht naar verlossing. Na twintig jaar in de Verenigde Staten te hebben gewoond, keert Amir terug naar een gevaarlijk Afghanistan dat in de ijzeren greep van de Taliban is, om daar de geheimen die hem achtervolgen onder ogen te zienen een laatste moedige poging te doen om de zaken recht te zetten.*

Zonder het boek gelezen te hebben heb ik enkele maanden geleden de film gezien en ik ben nog steeds erg enthousiast. Een prachtige film, zowel qua verhaal als qua manier van filmen. Prachtige beelden in mooie landschappen, in elke scène een sfeer neergezet die past bij wat er gebeurt en in alle rust aan de kijker gepresenteerd. Een mooie film die iedereen zou moeten gaan zien.

*Bron:Bol.com

Hugo Claus, “De zwaardvis” (boekenweekgeschenk 1989)

Door | | ,
1 reactie

Beoordeling: 5 sterren

Tijdens het verloop van een idyllische zomerdag op het land kruisen de lotsbestemmingen van vier mensen elkaar: een jonge, gescheiden vrouw, haar grillige zoontje, een aan lager wal geraakte veearts, en een dorpsonderwijzer. Een redeloze misdaad wordt begaan. Droombeeld en hartstocht, verlangen en teloorgang worden met elkaar verweven tot een intrigerend en vooral spannend verhaal.*

Dit is een zeer goed boekenweekgeschenk, een van de beste van voor 1995. De zoon en zijn godsdienstwaan is uitermate humoristisch, de trieste waarheid speelt prachtig op de achtergrond en het verhaal blijft spannend tot het einde. Het is een detective waarbij niet naar de dader, maar ook naar het slachtoffer wordt gezocht. Prachtig! Een aanrader!

*Bron: flaptekst De zwaardvis

Joost Zwagerman, “Roeshoofd hemelt”

Door | |
Plaats een reactie

 Beoordeling: 5 sterren

Welkom in T-Mart, het warenhuis dat kan wedijveren met de kosmos omdat alles er te koop is wat in de wereld was, is of zal zijn. T-Mart is een Mekka, een walhalla, de vindplaats van de graal. En T-Mart is ook een melkweggrote uitdragerij waar iedere klant als vanzelf verandert in een Schepper, een kunstenaar, een God van alle dingen. Welkom aan het ziekbed van Roeshoofd. Groter dan de oppervlakte van dat bed is zijn wereld niet. Toch vindt er in dat bed van alles plaats, onder meer een strijd op leven en dood tussen de patiënt en zijn demonen. In Roeshoofd hemelt blijken patiënten en megastore, eenling en consumptiehemel van alles met elkaar te hebben. Wat heeft vastklant R. er ooit gekocht? Waarom is hij aangehouden wegens winkeldiefstal? Waar eindigt T-Mart en begint de nachtmerrie?*

Deze dichtbundel van Joost Zwagerman is enkel groots te noemen. Zoals Mei van Gorter een verhaal op rijm vertelt, zo doet Zwagerman dat ook in Roeshoofd hemelt. Hij beheerst veel stijl- en vormregisters en laat die afwisselend de revue passeren. Hierover spreekt de bundel op pagina 38: “terwijl de staf de handen in onschuld wast / ontvlucht ik de omheining van het sonnet / deze strohalm klampt zich in rijm aan mij vast”
Het mooiste gedicht uit de bundel vind ik Onder ouders (blz. 59): humor, passie, inhoud en vorm komen samen tot een prachtig geheel.
Roeshoofd hemelt is een bundel die iedereen die van Zwagerman houdt of niet van Zwagerman houdt moet lezen. Vergeet zijn romans, lees zijn poëzie!

*Bron: Bol.com

Ingmar Heytze, “Het ging over rozen”

Door | |
1 reactie

 Beoordeling: 5 sterren

Ingmar Heytze is een topdichter. Zoals al eerder geschreven combineert hij humor met inhoud. Dat maakt hem veel beter dan diverse dichters die tegenwoordig op podia staan en enkel met humor proberen het publiek te bespelen. Naast de lach is er ook een traan her en der en een zinsnede om nog eens over na te denken. Heytze schrijft veelvorming, veelzijdig en met veel plezier. Allemaal lezen!

Ingmar Heytze, “Nietzsche schrijft een laatste vers”

Door | |
1 reactie

 Beoordeling: 5 sterren

In Nietzsche schrijft een laatste vers dicht Ingmar Heytze over de grote filosofen van de afgelopen eeuwen. Steeds opnieuw probeert hij in de huid van een groot denker te kruipen en de wereld door diens ogen te bekijken. In heldere taal en met de hem kenmerkende ironie roept Heytze beelden op van Aristoteles die zijn uitgever faxt, Socrates die amok maakt bij de Schoenenreus en Adorno die besluit de volgende bus te nemen. Zijn gedichten herinneren ons eraan dat zelfs de grootste filosofen mensen van vlees en bloed waren, met herkenbare zorgen en verlangens.*

Ingmar Heytze is een fantastisch goede dichter die humor met inhoud weet te combineren. In deze bundel heeft hij een ontzettend leuk concept uitgewerkt. Daarbij heeft Heytze echt een kwaliteitsbundel neergezet: de filosofen zijn herkenbaar in de poëzie, die talig sterk in elkaar zit, humoristisch is en vaak met een kwinkslag een filosoof benadert. Een absolute aanrader voor iedereen!

*Bron: Bol.com

Umberto Eco, “De naam van de roos”

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 5 sterren

Broeder William Baskerville, een geleerde franciscaner monnik uit Engeland, komt in november 1327 als speciaal gezant van de keizer met een diplomatieke opdracht naar een welvarende abdij in Noord-Italië. Al spoedig ontwikkelt zijn verblijf op de abdij zich tot een tijd vol apocalyptische verschrikkingen: er worden tijdens zeven dagen en nachten zeven geheimzinnige misdaden gepleegd, die de muren van de ontoegankelijke, labyrintvormige bilbiotheek met bloed besmeuren. Angstige geruchten gaan door de abdij en sporen worden gewist. William wordt door de onderzoekskoorts bevangen en dringt steeds dieper door tot de geheimen van de abdij.*

De naam van de roos is het eerste boek van Eco dat ik lees en ik ben er echt door gegrepen. De spanning van het detectiveachtige dat erin zit naast de historische setting waar ik sinds Thea Beckman al van houd en het prachtige taalgebruik maken dit tot een prachtig boek. Het enige minpuntje zijn de soms ellenlange (maar wel in de tijd passende) beschrijvingen, bijvoorbeeld die van het voorportaal van de kerk van de abdij en de soms ellenlange collegeachtige filosofische discussies. Deze zijn op zich erg interessant, maar verstoren de loop van het verhaal. Een aanrader voor iedereen met een academisch leesniveau.

*Bron: Bol.com

Jan Terlouw, “Zoektocht in Katoren”

Door | |
Plaats een reactie

 Beoordeling: 5 sterren

Katoren veertig jaar later: Koning Stach is oud. Koss is jong. Met zijn zestien jaar zorgt Koss voor zichzelf – en voor zijn geiten. Op een dag ontmoet hij de oude dame Adelheid, die stervende is en hem vertelt over de verdwijning van haar zoontje, in een ver verleden. Na haar overlijden besluit Koss haar zoon te gaan zoeken. Tijdens zijn reis gaat er een compleet nieuwe wereld voor hem open: een wereld van geld, regels en hypocrisie. Een wereld waar Koss weinig van begrijpt. Net als de jonge Stach gaat ook Koss de strijd aan. Uiteindelijk wordt hij zelfs bijgestaan door de oude koning en zijn vrouw.*

Met Zoektocht in Katoren heeft Jan Terlouw een waardige opvolger voor zijn eerste Katorenboek geschreven. Hoewel ik het gevoel heb dat de maatschappijkritiek er in dit boek iets dikker bovenop ligt, dan in het eerste boek, blijft de manier waarop Terlouw die verwerkt prachtig. Daarnaast is ook de inhoud van het verhaal zeer boeiend: een detective-achtige zoektocht naar Robert, die lijkt op het verhaal van Stach, maar toch ook weer niet.
Opvallend blijven de kleine verwijzingen naar andere verhalen en de werkelijkheid in Terlouws werk: in het eerste deel doet de opbouw van de zeven werken denken aan de werken van Herkles; in dit boek wordt o.a. verwezen naar het verhaal van Spartacus en het feit dat Jan Terlouw in 2006 een boek schrijft waarin het koninkrijk “40 jaar later” wordt beschreven is voor een D66’er ook niet toevallig. Een erg leuk boek waar voor iedere lezer, jong of oud wat in zit!

*Bron: Bol.com

Jan Terlouw, “Koning van Katoren”

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 5 sterren

De vrolijke oude koning van het goede land Katoren is overleden zonder een opvolger te hebben. Zes zure ministers regeren het land en beweren al zeventien jaar dat ze een nieuwe koning zoeken, maar er gebeurt niets. Dan komt de 17-jarige Stach de ministers vragen wat je moet doen om koning te worden. De ministers geven Stach zeven bijna onuitvoerbare opdrachten, waarop al velen voor hem hun krachten beproefd hebben. Maar Stach is niet bang. Hij is slim en weet met gezond verstand alle opdrachten uit te voeren, waardoor hij Katoren weer tot een leefbaar land maakt.*

De koning van Katoren heb ik meer dan tien jaar geleden voor het laatst gelezen. Ik herinner het me als een leuk boek en tien jaar later is dat nog steeds het geval. Het verhaal van Stach, waarvan de afloop voorspelbaar is, is toch erg spannend. Je weet dat hij de zeven opdrachten op zal lossen, maar hoe? Wat het boek bovendien extra leuk maakt is de kennis die je nu hebt over de maatschappij in de jaren ’70 en de politieke visie van Jan Terlouw. Zeker de ministeries die koning Stach aan het einde van het boek in het leven roept zijn typisch D66. Toch is het maatschappelijk engagement niet storend aanwezig, zoals dat wel het geval is bij bijvoorbeeld Total loss, weetjewel van Miep Diekman uit hetzelfde decennium.

*Bron: Bol.com

Menno Wigman, “Zwart als kaviaar”

Door | |
Plaats een reactie

 Beoordeling:5 sterren

Sinds ik Menno Wigman op de studentenfinale van Onbederf’lijk Vers heb zien voordragen ben ik fan van deze man. Hij schrijft mooie gedichten, inderdaad ‘romantisch en robuust’, zoals de flaptekst vermeldt. Met name het gedicht Leerplicht vind ik erg mooi en herkenbaar. Iedereen móét gewoon een bundel van Wigman in de kast hebben staan en eens in de zoveel tijd weer even op het nachtkastje leggen om van te genieten voor het slapengaan.